Instytut Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Instytut Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego
Wydział Filologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego
Ilustracja
Siedziba Instytutu Filologii Romańskiej
Data założenia

1973

Państwo

 Polska

Adres

Wrocław

Dyrektor

prof. dr hab. Beata Baczyńska

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Instytut Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego”
51°06′45,2″N 17°02′12,6″E/51,112556 17,036833
Strona internetowa

Instytut Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego – jednostka dydaktyczno-naukowa należąca do struktur Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego[1]. Dzieli się na 5 zakładów i 2 pracownie dydaktyczne[2]. Posiada uprawnienia do nadawania stopni naukowych doktora i doktora habilitowanego oraz wnioskowania o nadanie tytułu naukowego profesora. Prowadzi działalność dydaktyczną i badawczą związaną z teorią literatury, historią literatury francuskiej, iberoamerykańskiej i włoskiej, komparatystyką, językoznawstwem francuskim, językoznawstwem porównawczym francusko-polskim i hiszpańskim, metodyką nauczania języka francuskiego[3].

Instytut oferuje studia na kierunku filologia ze specjalnością filologia francuska, filologia hiszpańska (iberystyka) lub italianistyka (od 2014 r.) oraz studia podyplomowe, a także studia doktoranckie[4]. Aktualnie w instytucie kształci się studentów w trybie dziennym i zaocznym[5]. Instytut wydaje trzy własne czasopisma: Romanica Wratislaviensia, Estudios Espanicos i Italica Wratislaviensia[6]. Dysponuje także własną, samodzielną i bogato wyposażoną biblioteką instytutową[7]. Siedzibą instytutu jest kamienica przy placu Nankiera 4 we Wrocławiu[8].

Instytut powstał w 1973 roku w wyniku przekształcenia Katedry Filologii Romańskiej na podstawie ministerialnej. Pracownicy naukowi instytutu zajmowali często najważniejsze stanowiska w hierarchii uniwersyteckiej – dziekanów i prodziekanów na swoich wydziałach[9].

Adres[edytuj | edytuj kod]

Instytut Filologii Romańskiej
Uniwersytetu Wrocławskiego
pl. bp. Nankiera 4
50-140 Wrocław

Władze (2020–2024)[edytuj | edytuj kod]

Dyrektor: prof. dr hab. Beata Baczyńska
Zastępca Dyrektora ds. dydaktycznych: dr Justyna Wesoła
Zastępca dyrektora ds. programowych i organizacyjnych: dr hab. Natalia Paprocka
Zastępca dyrektora ds. nauki i rozwoju: dr Tomasz Wysłobocki

Poczet dyrektorów[edytuj | edytuj kod]

Kierownicy Katedry[edytuj | edytuj kod]

Dyrektorzy Instytutu[edytuj | edytuj kod]

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początki Instytutu Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego związane są z powołaniem do życia 24 sierpnia 1945 roku Dekretem Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. Wśród powołanych wówczas kierunków znalazła się również romanistyka. W latach 1945–1947 na uczelni tej została zorganizowana Katedra Filologii Romańskiej. W roku akademickim 1951/1952 decyzją władz państwowych zlikwidowano romanistykę na wrocławskim uniwersytecie. Dopiero w 1957 roku reaktywowano Katedrę Filologii Romańskiej, a w roku akademickim 1960/61 rozpoczęto ponowny nabór na kierunek romanistyka[9].

W 1969 roku miała miejsce reforma struktury organizacyjnej Uniwersytetu Wrocławskiego. W miejsce dotychczasowych katedr powstały instytuty, jednak Filologia Romańska zachowała status katedry, w której funkcjonowały trzy zespoły naukowo-dydaktyczne: literatur romańskich, praktycznej nauki języka francuskiego oraz literatury francuskiej[9].

Dopiero w 1973 roku dotychczasowa katedra została przekształcona w instytut. W jego ramach działały trzy zakłady: Historii Literatury Francuskiej, Językoznawstwa i Praktycznej Nauki Języka Francuskiego oraz Filologii Włoskiej i Innych Języków Romańskich. Trzy lata później dokonano reorganizacji struktury instytutu tworząc dwa zakłady: Językoznawstwa Romańskiego i Literatur Romańskich. W 1978 roku doszedł trzeci zakład: Dydaktyki Języków Romańskich[9]. W 1987 roku doszedł czwarty zakład – Hispanistyki i Italianistyki, który z czasem uległ podziałowi na Zakład Iberystyki i Zakład Italianistyki (obecnie zlikwidowany)[9].

Kierunki kształcenia[edytuj | edytuj kod]

Instytut kształci studentów na studiach pierwszego stopnia (licencjackich), a następnie studiach drugiego stopnia (magisterskich uzupełniających) na kierunku filologia o następujących specjalnościach[4]:

  • filologia francuska
  • filologia hiszpańska
  • italianistyka (tylko studia pierwszego stopnia)

Instytut prowadzi również następujące studia podyplomowe[4]:

  • Podyplomowe Studia Kształcenia Tłumaczy Języków Romańskich
  • Podyplomowe Studia Języka i Kultury Hiszpanii i Ameryki Łacińskiej.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Zakład Literatury i Kultury Francuskiej[edytuj | edytuj kod]

Kierownik: dr hab. Maja Pawłowska, prof. UWr
Pracownicy

Zakład Językoznawstwa Francuskiego[edytuj | edytuj kod]

Kierownik: dr hab. Witold Ucherek
Pracownicy:

Zakład Translatologii[edytuj | edytuj kod]

Kierownik: dr hab. Natalia Paprocka
Pracownicy:

Zakład Italianistyki[edytuj | edytuj kod]

Kierownik: dr hab. Justyna Łukaszewicz, prof. UWr.
Pracownicy:

Zakład Iberystyki[edytuj | edytuj kod]

Kierownik: prof. dr hab. Beata Baczyńska
Pracownicy:

Pracownia Dydaktyki Języka Francuskiego[edytuj | edytuj kod]

  • Kierownik: dr Aleksander Wiater

Pracownia Dydaktyki Języków Hiszpańskiego i Portugalskiego[edytuj | edytuj kod]

  • Kierownik: dr Magdalena Krzyżostoniak

Biblioteka Instytutu Filologii Romańskiej[edytuj | edytuj kod]

Kierownik: mgr Urszula Iżycka
Pracownicy:
  • mgr Krystyna Milko
  • Dorota Ciołek

Siedziba[edytuj | edytuj kod]

Narożna parcela przy placu Biskupa Nankiera 4 i ul. Łaciarskiej była zabudowana już od początku XIII wieku. W 1701 roku działka ta została zakupiona przez Urząd Kamery Królewskiej i przeznaczona na główną wrocławską siedzibę tej instytucji, zarządzającej w imieniu cesarza (jako króla Czech) jego śląskimi dobrami. Na miejscu wcześniejszych kamienic mieszczańskich wzniesiono wówczas reprezentacyjne, dwupiętrowe założenie z niewielkim dziedzińcem, do którego prowadził przejazd[10].

Po zdobyciu Śląska przez Prusy w budynku ulokowano Królewsko-Pruską Kamerę Wojenną i Dominialną. W 1802 roku urząd został przeniesiony do pałacu Hatzfeldów przy ul. Wita Stwosza, a budynek przy Nankiera po sprzedaży stał się dochodową kamienicą. Od lat 30. XIX wieku aż do lat 40. XX wieku na parterze funkcjonowały księgarnie, a mieszkania na piętrach wynajmowano. W latach 1910–1912 przekształcono mansardowy dach w kolejną kondygnację i dodano balkony. W trakcie II wojny światowej kamienica nie została uszkodzona, jednak począwszy od lat 60. XX wieku oznaczana była jako przeznaczona do remontu[10].

W 1967 roku projektowano jej adaptację na „budynek dydaktyczno-naukowy” dla Katedry Psychologii i Etnologii. Ówczesny konserwator zabytków postulował wówczas likwidację balkonów, a także przywrócenie mansardowego dachu, chociaż formalnie do rejestru zabytków dawną Kamerę wpisano dopiero pod koniec 1970 roku. Zasadnicze prace remontowe przeprowadzono w latach 1970–1974, już dla romanistów. Spełniono wprawdzie zalecenia konserwatora, jednak wydzielając korytarze zaburzono historyczny układ pomieszczeń. Niewiele na tym zyskano, ponieważ sale wykładowe były małe, zalewany deszczami dziedziniec służył jedynie gołębiom, zaś o dostępność budynku dla niepełnosprawnych w tamtych czasach nikt się nie troszczył[10].

Założeniem przebudowy, realizowanej od 2005 i ukończonej w 2011 roku, z żelazną konsekwencją i determinacją przez prof. Krystynę Gabryjelską, było zarówno przywrócenie wartości historycznych, jak i stworzenie warunków funkcjonalnych zgodnych z dzisiejszymi standardami. Projekt, w stałej współpracy ze służbami konserwatorskimi i dyrekcją instytutu, opracował architekt Stefan Zalewski. Windę umieszczono w obszarze dziedzińca, który przykryto szklanym dachem. Po połączeniu jej szybu ze ścianami kondygnacji za pomocą przemyślnych, szklanych pomostów zyskano przestrzeń na ciągi komunikacyjne, dzięki czemu można było odtworzyć pierwotne wymiary i układ pomieszczeń. Przebudowanie poddasza pozwoliło na uzyskanie wrażenia mansardowego dachu niemal bez utraty powierzchni użytkowej. Elewacje pomalowano w kontrastowej, wczesnobarokowej kolorystyce, wynikającej z badań przeprowadzonych przez Piotra Wanata. Pod koniec trwającego remontu stolarkę i wyposażenie zaprojektował architekt Józef Cempa, nadając wnętrzom finalny blask[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Struktura organizacyjna Uniwersytetu Wrocławskiego [on-line] [dostęp 2012-11-06].
  2. ↑ Struktura instytutu. Instytut Filologii Romańskiej. [dostęp 2016-05-03].
  3. ↑ Instytut Filologii Romańskiej w bazie instytucji naukowych portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2012-11-06].
  4. ↑ a b c Filologia francuska. Instytut Filologii Romańskiej. [dostęp 2016-05-03].
  5. ↑ Stan na 30.11.2011 roku, – źródło BIP UWr. bip.biuletyn.info.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-21)]. [on-line] [dostęp 2012-11-06].
  6. ↑ Badania naukowe. Instytut Filologii Romańskiej. [dostęp 2016-05-03].
  7. ↑ Informacje na stronie Biblioteki Głównej UWr [on-line] [dostęp 2012-11-06].
  8. ↑ Informacje dotyczące siedziby IFR UWr na stronie „Dolny Śląsk na dawnej fotografii [on-line] [dostęp 2012-11-06].
  9. ↑ a b c d e Historia. Instytut Filologii Romańskiej. [dostęp 2016-05-03].
  10. ↑ a b c d Ł. Krzywka, Budynek Romanistów, [w: „Przegląd Uniwersytecki”, R. 17, Nr 4 (177), kwiecień 2011, s. 35] [on-line] [dostęp 2012-12-15].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Wydział Filologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Instytut_Filologii_Romańskiej_Uniwersytetu_Wrocławskiego&oldid=70949438”