Izba Reprezentantów (Japonia)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Kierownictwo | |
| Speaker | |
| Struktura | |
| |
| Liczba członków |
465 |
| Stowarzyszenia polityczne |
Koalicja (292)
Opozycja (172) |
| Ostatnie wybory | |
| Siedziba | |
| |
| Strona internetowa | |
Izba Reprezentantów (jap. 衆議院 Shūgi-in) – izba niższa parlamentu Japonii. Izbą wyższą jest Izba Radców. Izbę Reprezentantów tworzy 465 posłów wybieranych na czteroletnią kadencję[1].
Konstytucja
[edytuj | edytuj kod]Konstytucja Japonii została proklamowana 3 listopada 1946 roku i weszła w życie 3 maja 1947 roku. Pierwsza sesja została zwołana na dzień 20 maja tego samego roku. Dzień ten zaznaczył powstanie Zgromadzenia Narodowego, zastępując parlament powstały w 1890 roku na mocy konstytucji Meiji (Konstytucji Cesarstwa Wielkiej Japonii)[2].
Izba Reprezentantów[3]
[edytuj | edytuj kod]Rozdział IV Zgromadzenie Narodowe
[edytuj | edytuj kod]Artykuł 45
Kadencja członków Izby Reprezentantów trwa cztery lata. Może ona ulec skróceniu w przypadku rozwiązania Izby Reprezentantów.
Artykuł 54
W przypadku rozwiązania Izby Reprezentantów wybory powszechne do tej Izby winny się odbyć w okresie czterdziestu (40) dni od daty jej rozwiązania, a Zgromadzenie winno zebrać się w okresie trzydziestu dni od daty wyborów. W przypadku rozwiązania Izby Reprezentantów zaprzestaje obrad również Izba Radców. Jednakże, w razie zagrożenia bezpieczeństwa narodowego (nie cierpiących zwłoki potrzeb państwa) Rząd może zwołać Izbę Radców na sesję nadzwyczajną. Środki podjęte na sesji określonej w powyższym ustępie, mają charakter tymczasowy i tracą moc, jeżeli w okresie dziesięciu (10) dni od otwarcia następnej sesji Zgromadzenia nie zaakceptuje ich Izba Reprezentantów.
Artykuł 59
Projekt staje się ustawą po przyjęciu przez obie Izby, chyba że Konstytucja stanowi inaczej. Projekt, który został przyjęty przez Izbę Reprezentantów, a co do którego Izba Radców podjęła decyzję odmienną od podjętej przez Izbę Reprezentantów, staje się ustawą z chwilą, gdy zostanie ponownie przyjęty przez Izbę Reprezentantów większością co najmniej dwóch trzecich głosów obecnych członków. Postanowienia ustępu poprzedniego nie wykluczają żądania zwołania przez Izbę Reprezentantów, przewidzianego ustawą, posiedzenia komisji wspólnej obu Izb. W przypadku nie rozpatrzenia projektu ustawy przez Izbę Radców otrzymanego od Izby Reprezentantów, która przyjęła projekt, w ciągu sześćdziesięciu (60) dni, z wyłączeniem wakacyjnej przerwy w pracach Zgromadzenia, Izba Reprezentantów może uznać, że nastąpiło odrzucenie tego projektu przez Izbę Radców.
Artykuł 60
Projekt budżetu musi być w pierwszej kolejności przedłożony Izbie Reprezentantów. Jeżeli przy rozpatrywaniu projektu budżetu Izba Radców podejmuje decyzję odmienną od podjętej przez Izbę Reprezentantów i jeśli nie zostanie osiągnięte porozumienie nawet na posiedzeniu komisji wspólnej obu Izb, przewidzianej ustawą, jak również w przypadku gdy Izba Radców nie podejmie ostatecznej decyzji w terminie trzydziestu (30) dni, z wyłączeniem wakacyjnej przerwy w pracach Zgromadzenia, od otrzymania budżetu przyjętego przez Izbę Reprezentantów, decyzja Izby Reprezentantów staje się decyzją Zgromadzenia.
Artykuł 61
Ustęp drugi poprzedniego artykułu stosuje się również przy wyrażaniu przez Zgromadzenie zgody, wymaganej dla zawierania traktatów.
Rozdział V Rząd
[edytuj | edytuj kod]Artykuł 69
Jeżeli Izba Reprezentantów podejmie uchwałę w sprawie wotum nieufności dla Rządu lub nie udzieli mu wotum zaufania, Rząd jest zobowiązany do podania się w całości do dymisji, chyba że ciągu 10 dni zostanie rozwiązana Izba Reprezentantów.
Artykuł 70
Rząd podaje się w całości do dymisji, gdy stanowisko Premiera pozostaje nieobsadzone, jak również po zwołaniu pierwszego po wyborach powszechnych do Izby Reprezentantów posiedzenia Zgromadzenia.
Artykuł 71
W przypadkach określonych w dwóch poprzednich artykułach Rząd sprawuje swe funkcje do czasu mianowania nowego Premiera.
Rozdział I Cesarz
[edytuj | edytuj kod]Artykuł 7 p. 3
Cesarz za radą i aprobatą Rady Ministrów, w imieniu Narodu [formalnie], rozwiązuje Izbę Reprezentantów.
Prawa wyborcze
[edytuj | edytuj kod]- czynne: obywatele japońscy, którzy ukończyli 18 lat, mogą brać udział w głosowaniu. Obniżono z 20 w 2015 roku[4]
- bierne: obywatele japońscy, którzy ukończyli 25 lat, mogą ubiegać się o wybór do izby niższej
Obecny skład Izby Reprezentantów
[edytuj | edytuj kod]
Stan na dzień 1 listopada 2017 roku[5]
| Partie i sojusze | Liczba miejsc |
|---|---|
| Partia Liberalno-Demokratyczna (LDP) | 283 |
| Konstytucyjna Partia Demokratyczna | 54 |
| Partia Nadziei | 51 |
| Komeito (KM) | 29 |
| Grupa Niezależnych | 13 |
| Japońska Partia Komunistyczna (JCP) | 12 |
| Partia Innowacji | 11 |
| Niezależni | 8 |
| Partia Socjaldemokratyczna (SDP) | 2 |
| Razem | 465 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2013-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-29)].
- ↑ The National Diet. The House of Representatives, 2014. [dostęp 2018-01-02]. (ang.).
- ↑ Konstytucja Japonii. Wydawnictwo Sejmowe, 2014. [dostęp 2018-01-03]. (pol.).
- ↑ Diet enacts law lowering voting age to 18 from 20. The Japan Times, 2015. [dostęp 2018-01-03]. (ang.).
- ↑ Strength of the In-House Groups in the House of Representatives [online], www.shugiin.go.jp [dostęp 2018-01-03] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-08] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tłumaczenie konstytucji Japonii na stronie Ambasady Japonii w Polsce
- Konstytucja Japonii z 1946 roku (Shōwa). Wydawnictwo Sejmowe. [dostęp 2017-08-21]. (pol.).
- Konstytucja Japonii z 1946 roku (Shōwa). Biblioteka Parlamentu Japonii. [dostęp 2017-08-21]. (ang.).
- Konstytucja Japonii z 1946 roku (Shōwa). Biblioteka Parlamentu Japonii. [dostęp 2017-08-21]. (jap.).
- Konstytucja Japonii z 1889 roku (Meiji). Biblioteka Parlamentu Japonii. [dostęp 2014-01-18]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona Izby Reprezentantów (ang.)
- Broszura informacyjna o parlamencie i Izbie Reprezentantów. shugiin.go.jp. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-14)].