Józef Kołodziejczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Kołodziejczyk
Data i miejsce urodzenia

15 lipca 1892
Warszawa

Data i miejsce śmierci

21 grudnia 1963
Warszawa

Zawód, zajęcie

działacz Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego (PTK) i Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK), krajoznawca, nauczyciel, urzędnik państwowy

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Józef Kołodziejczyk (ur. 15 lipca 1892 w Warszawie, zm. 21 grudnia 1963 tamże) – polski krajoznawca, nauczyciel, urzędnik państwowy, organizator muzeów regionalnych i społecznej opieki nad zabytkami[1]. Działacz Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego (PTK) i Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK), członek honorowy PTTK[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Gimnazjum Mariana Rychłowskiego w Warszawie (1911)[2]. W 1910 nawiązał współpracę z działaczami Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego (PTK) i w 1916 wszedł w skład władz PTK[2]. Od 1916 uczył krajoznawstwa, geografii i przyrody w warszawskich szkołach, w latach 1919–1939 urzędnik Wydziału Oświaty Pozaszkolnej Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego[2]. W 1939 pełnił funkcję sekretarza Zarządu Głównego PTK[2]. W latach 1940–1945 kierował referatem personalnym Rady Głównej Opiekuńczej[2].

W latach 1946–1949 pracował w Ministerstwie Oświaty w dziale opieki nad dzieckiem[2]. Od 1950 działacz utworzonego w tym samym roku Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK)[2], członek Zarządu Głównego[1]. W 1962 przeszedł na emeryturę[2], pozostając we władzach PTTK[1]. Zginął w wypadku tramwajowym w Warszawie[2]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 282 wprost, rząd 2, miejsce 22)[3].

Działalność społeczna[edytuj | edytuj kod]

Był uczniem i kontynuatorem działalności Aleksandra Janowskiego (1986–1944), pioniera polskiego krajoznawstwa, oraz współpracownikiem twórców PTK, m.in. Mikołaja Wisznickiego (1870–1954)[1]. Po 1920 pracował społecznie w Towarzystwie Uniwersytetów Robotniczych, propagując krajoznawstwo wśród młodzieży robotniczej[2]. W latach 1920–1927 nadzorował z ramienia PTK budowę schroniska w Pucku i w 1927 wygłosił we wsiach powiatu puckiego cykl prelekcji o Polsce[2]. W 1948 zorganizował w kraju obóz dla 3000 dzieci polskich emigrantów[2].

Odbył liczne podróże po Polsce, szerząc świadomość potrzeby ochrony zabytków; wiele z nich zawdzięcza mu ocalenie i wpis do rejestrów konserwatorskich[1]. Po II wojnie światowej stworzył sieć społecznych opiekunów zabytkow PTTK; w 1962 ich liczba wynosiła 1250 i opiekowali się przeszło 5000 obiektami[2]. Działał na rzecz odbudowy i rozbudowy sieci muzeów regionalnych PTK i PTTK; w latach 1945–1962 liczba tych muzeów wzrosła z 8 do 14, a dalszych 5 znajdowało się w stadium organizacji[2]. Był twórcą i organizatorem zbiorów regionalno-krajoznawczych, autorem artykułów i przewodników turystycznych, m.in. po Warszawie (1938, wraz z R. Danysz-Fleszarową), Suwalszczyźnie (1951), okolicach Warszawy (1953, wraz z J. Wardasem) i pojezierzu Brodnickim (1955)[1][2].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Syn Walentego Kołodziejczyka (ok. 1858–1917) i Stanisławy Leonory z Główczyńskich (ok. 1856–1910), brat Tadeusza Różyckiego-Kołodziejczyka (1887–1953)[4]. Zawarł związek małżeński z Władysławą z d. Hajdrychowską, z którą miał syna Jacka[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Zdzisław Bieniecki. Józef Kołodziejczyk 1892–1963. „Ochrona Zabytków”. Nr 1 (1964), s. 70, 1964. Warszawa: Narodowy Instytut Dziedzictwa. ISSN 0029-8247. [dostęp 2024-04-12]. 
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w Stanisław Konarski, Józef Kołodziejczyk, [w:] Internetowy Polski Słownik Biograficzny, t. XIII, Instytut Historii PAN/Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny, 1967–1968 [dostęp 2024-04-12].
  3. Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAWA KOŁODZIEJCZYKOWA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-04-12].
  4. Józef Kołodziejczyk. sejm-wielki.pl. [dostęp 2024-04-12].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]