Jakub Bargiełowski

Jakub Bargiełowski
	5 zwycięstw
	starszy sierżant pilot
Data i miejsce urodzenia	25 lipca 1921 ; Garbów, Polska
Data i miejsce śmierci	21 lutego 2010 ; Sydney, Australia
	Przebieg służby
Lata służby	od 1939
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego; RAF
Jednostki	dywizjon 315; dywizjon 303
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jakub Bargiełowski (ur. 25 lipca 1921 roku w Garbowie, zm. 21 lutego 2010 w Sydney^[1]) – starszy sierżant pilot Wojska Polskiego II RP, chorąży (ang. Warrant Officer) Królewskich Sił Powietrznych, as myśliwski II wojny światowej.

Życiorys

Syn Stanisława i Heleny z Lisieckich^[2]. Od 1927 mieszkał z rodzicami w Chudowoli k. Lubartowa i uczęszczał do okolicznych szkół podstawowych. Po ukończeniu czwartej klasy ojciec przeniósł go do szkoły powszechnej w Dęblinie. W 1936, po ukończeniu szkoły powszechnej, wstąpił do Szkoły Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy (od 1938 w Krośnie). Odbył kurs unitarny oraz szkolenie szybowcowe w Ustjanowej. W 1938 przeszedł szkolenie w zakresie podstawowego pilotażu samolotowego na RWD-8, szkolenie zaawansowane odbył w Krośnie na samolotach PWS-18 i PWS-26^[3]. Tuż przed wybuchem wojny został skierowany do Wyższej Szkoły Pilotażu w Ułężu. Po napadzie ZSRR na Polskę szkoła rozpoczęła ewakuację do Rumunii^[4]. 18 września Bargiełowski dostał się do niewoli radzieckiej i jako podoficer został zesłany do pracy w kamieniołomach Jelenowskie Rudniki nad Morzem Czarnym^[5]. 23 maja 1940 wywieziono go na Syberię do Czobiu-Uchta, gdzie przebywał do 4 września 1941. W tym samym roku wraz z grupą innych pilotów został ewakuowany na pokładzie SS „Langsterplan Castle” do Szkocji. Dotarł do Glasgow 13 października. Po długim leczeniu, przeszedł szkolenie w zakresie pilotażu w 25 Elementary Flying Training School (EFTS) w Havillan a następnie od 23 sierpnia 1942 w 16 Secondary Flying Training School (SFTS) w Newtown^[6]. Praktykę lotniczą odbył w 41 Operational Training Unit (OTU). Otrzymał numer służbowy 794457^[4].

We wrześniu 1943 rozpoczął szkolenie pilotażu myśliwskiego i 24 stycznia 1944 został przydzielony do dywizjonu 315, latającego na samolotach Supermarine Spitfire V^[7]. Po przezbrojeniu jednostki w samoloty Mustang III 12 czerwca 1944 odniósł swoje pierwsze podwójne zwycięstwo powietrzne nad niemieckim samolotem Focke-Wulf Fw 190^[8]. Największy sukces odnotował jednak 18 sierpnia 1944, gdy zestrzelił dwa FW 190, a kolejne dwa poważnie uszkodził^[9]. Ostatnie zwycięstwo powietrzne odniósł 11 grudnia, zestrzeliwując swój piąty samolot FW 190 i uzyskując tytuł asa. Zestrzelił także trzy latające bomby V1^[10].

Po miesięcznym odpoczynku w kwietniu 1945 został skierowany jako instruktor do jednostki 61 OTU, gdzie służył do 24 lipca. Ponownie skierowano go do macierzystego dywizjonu 315, a w połowie listopada 1945 został przydzielony do dywizjonu 303. W jednostce tej służył do momentu jej rozwiązania, czyli 11 grudnia 1946^[2].

Po demobilizacji wstąpił do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia (PKPiR) z przydziałem do bazy RAF Framlingham. Nie zdecydował się na powrót do Polski, wybrał życie na emigracji. W maju 1948 wyemigrował do Australii, gdzie dotarł 20 sierpnia. Zajął się poszukiwaniem szlachetnych kamieni, ich szlifowaniem i handlem nimi. Swoje wojenne losy opisał w książce Mustangiem w polu ognia. Wspomnienia pilota myśliwca, wydanej w 2010. Był jednym z założycieli Stowarzyszenia Lotników Polskich w Australii^[11]. Zmarł 21 lutego 2010 roku, został pochowany został na cmentarzu Rookwood Necropolis na przedmieściach Sydney^[12].

Zwycięstwa powietrzne

Na liście Bajana sklasyfikowany został na 41 pozycji z 5 pewnymi zestrzeleniami i 3 uszkodzeniami^[13]. Zestrzelił również 3 bomby latające V1^[14].

Zwycięstwa pewne:

2 Fw 190 – 12 czerwca 1944 (pilotował Mustanga III PK-F nr FB145)
2 Fw 190 – 18 sierpnia 1944 (pilotował Mustang III PK-I nr FX945)
Fw 190 – 11 grudnia 1944 (pilotował Mustang III PK-T)

Uszkodzone:

Bf-109 – 24 czerwca 1944 (pilotował Mustang III PK-Y nr FX984)
2 Fw 190 – 18 sierpnia 1944 (pilotował Mustang III PK-I nr FX945)

Ordery i odznaczenia

Polskie

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 10762
Krzyż Walecznych – trzykrotnie
Medal Lotniczy – czterokrotnie
Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami
Polowa Odznaka Pilota

Brytyjskie

Przypisy

↑ Timesonline.co.uk: Jakub Bargielowski: Polish fighter ace. [dostęp 2010-05-06].
↑ ^a ^b Gretzyngier, Matusiak, Zieliński 2012 ↓, s. 18.
↑ Lotnicy ziemi grabowskiej 2012 ↓, s. 127.
↑ ^a ^b Krzystek 2012 ↓, s. 176.
↑ Kubit 2019 ↓, s. 175.
↑ Lotnicy ziemi grabowskiej 2012 ↓, s. 128.
↑ Zieliński 1994 ↓, s. 64.
↑ Lotnicy ziemi grabowskiej 2012 ↓, s. 129.
↑ Król 1990 ↓, s. 240.
↑ Gretzyngier, Matusiak, Zieliński 2012 ↓, s. 19.
↑ Lotnicy ziemi grabowskiej 2012 ↓, s. 130.
↑ Jakub Bargiełowski. Niebieska Eskadra. [dostęp 2021-01-22]. (pol.).
↑ "Lista Bajana". Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej. [dostęp 2021-01-22]. (pol.).
↑ Lotnicy ziemi grabowskiej 2012 ↓, s. 133.

Bibliografia

Lotnicy ziemi grabowskiej. Warszawa: Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego, 2012. ISBN 978-83-62345-83-0.
Robert Gretzyngier, Wojtek Matusiak, Józef Zieliński: Asy lotnictwa polskiego ; Polish air force aces. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2012. ISBN 978-83-11-12394-6. OCLC 812724186.
Wacław Król: Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07695-2. OCLC 834110269.
Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
Janusz Kubit: Szkoła Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich, Krosno 1938-1939. Krosno: Graffia - Agencja wydawniczo-fotograficzna, 2019. ISBN 978-83-955211-0-2. OCLC 1135440195.
Józef Zieliński: Asy polskiego lotnictwa. Warszawa: Agencja lotnicza ALTAIR, 1994. ISBN 83862172. OCLC 34751125.
Wojciech Zmyślony: Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej – Jakub Bargiełowski biografia. [dostęp 2014-10-06].
Myśliwcy – Jakub Bargiełowski biografia. [dostęp 2014-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 marca 2012)].
Piloci dywizjonu 315. [dostęp 2014-10-06]. (ang.).
Ciel de Gloire. [dostęp 2014-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 października 2014)]. (fr.).

[1] Timesonline.co.uk: Jakub Bargielowski: Polish fighter ace. [dostęp 2010-05-06].

[CITEREFGretzyngier,_Matusiak,_Zieliński201218-2] Gretzyngier, Matusiak, Zieliński 2012 ↓, s. 18.

[CITEREFLotnicy_ziemi_grabowskiej2012127-3] Lotnicy ziemi grabowskiej 2012 ↓, s. 127.

[CITEREFKrzystek2012176-4] Krzystek 2012 ↓, s. 176.

[CITEREFKubit2019175-5] Kubit 2019 ↓, s. 175.

[CITEREFLotnicy_ziemi_grabowskiej2012128-6] Lotnicy ziemi grabowskiej 2012 ↓, s. 128.

[CITEREFZieliński199464-7] Zieliński 1994 ↓, s. 64.

[CITEREFLotnicy_ziemi_grabowskiej2012129-8] Lotnicy ziemi grabowskiej 2012 ↓, s. 129.

[CITEREFKról1990240-9] Król 1990 ↓, s. 240.

[CITEREFGretzyngier,_Matusiak,_Zieliński201219-10] Gretzyngier, Matusiak, Zieliński 2012 ↓, s. 19.

[CITEREFLotnicy_ziemi_grabowskiej2012130-11] Lotnicy ziemi grabowskiej 2012 ↓, s. 130.

[12] Jakub Bargiełowski. Niebieska Eskadra. [dostęp 2021-01-22]. (pol.).

[13] "Lista Bajana". Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej. [dostęp 2021-01-22]. (pol.).

[CITEREFLotnicy_ziemi_grabowskiej2012133-14] Lotnicy ziemi grabowskiej 2012 ↓, s. 133.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]