Jan I Askańczyk
|
||
| margrabia Brandenburgii-Stendal | ||
| Okres panowania | od 1220 do 1226 |
|
| Następca | Jan II | |
| Dane biograficzne | ||
| Dynastia | askańska | |
| Data urodzenia | 1213 | |
| Data śmierci | 10 września 1226 | |
| Ojciec | Albrecht II | |
| Matka | Mechtylda (Matylda) | |
| Żona | Zofia Jutta Saska |
|
| Dzieci | Jan II Otto IV ze Strzałą Eryk Konrad Helena Herman Agnieszka Henryk I Matylda Albrecht |
|
Jan I Askańczyk (ur. 1213, zm. 10 września 1266) – margrabia brandenburski, założyciel Landsberga (Gorzowa), syn Albrechta II, brat m.in. Ottona III, założyciel starszej linii askańskiej, zwanej joannicką.
W 1224 jako małoletni pozostawał wraz z bratem pod opieką Heinricha, hrabiego v. Anhalt, na zjeździe Rzeszy we wrześniu 1231 obaj otrzymali od cesarza Fryderyka II w lenno Marchię Brandenburską z księstwem pomorskim, 2 lipca 1257 w Stolpe wystawił przywilej lokacyjny miasta Landisberch nova, tuż przed śmiercią 3 marca 1266, przeprowadził z bratem podział Marchii Brandenburskiej, Nowa Marchia wraz z Gorzowem przypadła bratu Ottonowi i jego potomstwu.
Był dwukrotnie żonaty, pierwsza żona Zofia, córka duńskiego króla, 6 dzieci: Jan II, Otto IV ze Strzałą, Eryk (arcybiskup Magdeburga), Konrad, Helena (żona Dytryka Mądrego), Herman, druga żona – Jutta Saska, 4 dzieci: Agnieszka, Henryk I bez Ziemi, Matylda i Albrecht.
Bibliografia[edytuj]
- Encyklopedia Gorzowa, pod redakcją Jerzego Zysnarskiego.
