Jan I Askańczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan I Askańczyk
ilustracja
margrabia Brandenburgii-Stendal
Okres

od 1220
do 1226

Następca

Jan II

Dane biograficzne
Dynastia

askańska

Data urodzenia

1213

Data śmierci

10 września 1226

Ojciec

Albrecht II

Matka

Mechtylda (Matylda)

Żona

Zofia
Jutta Saska

Dzieci

Jan II
Otto IV ze Strzałą
Eryk
Konrad
Helena
Herman
Agnieszka
Henryk I
Matylda
Albrecht

Jan I Askańczyk (ur. 1213, zm. 10 września 1266) – margrabia brandenburski, założyciel Gorzowa (nm. Landsberg), syn Albrechta II, brat m.in. Ottona III, założyciel starszej linii askańskiej, zwanej joannicką.

W 1224 jako małoletni pozostawał wraz z bratem pod opieką Heinricha, hrabiego v. Anhalt, na zjeździe Rzeszy we wrześniu 1231 obaj otrzymali od cesarza Fryderyka II w lenno Marchię Brandenburską z księstwem pomorskim, 2 lipca 1257 w Stolpe wystawił przywilej lokacyjny miasta Landisberch nova, tuż przed śmiercią 3 marca 1266, przeprowadził z bratem podział Marchii Brandenburskiej: Nowa Marchia wraz z Gorzowem przypadła bratu Ottonowi i jego potomstwu.

Był dwukrotnie żonaty:

  1. pierwsza żona Zofia, córka duńskiego króla, 6 dzieci: Jan II, Otto IV ze Strzałą, Eryk (arcybiskup Magdeburga), Konrad, Helena (żona Dytryka Mądrego), Herman,
  2. druga żona – Jutta Saska, 4 dzieci: Agnieszka, Henryk I bez Ziemi, Matylda i Albrecht.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Encyklopedia Gorzowa, pod redakcją Jerzego Zysnarskiego.