Jan Kanty Szeptycki

Jan Kanty Szeptycki
	Jan Kanty Remigian Szeptycki
	; Szeptycki
Rodzina	Szeptyccy
Data i miejsce urodzenia	1 października 1836 ; Przyłbice
Data i miejsce śmierci	13 listopada 1912 ; Przyłbice
Ojciec	Piotr Paweł Szeptycki
Matka	Róża Teresa Kossecka
Żona	Zofia Fredro
Dzieci	Stefan Kanty Aleksander (1862–1864); Jerzy Piotr (1863–1880); Aleksander Maria Dominik (1866–1940); Leon Józef Maria; (1877–1939); Stanisław (1867–1950); Roman Aleksander Maria; (1865–1944); Kazimierz Maria (1869–1951)
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Kanty Remigian Szeptycki (ur. 1 października 1836 w Przyłbicach, zm. 13 listopada 1912 tamże), hrabia Szeptycki z Przyłbic herbu własnego Szeptycki na Rusi Czerwonej, otrzymał tytuł hrabiowski austriacki (w 1871) – polski ziemianin wyznania rzymskokatolickiego, szambelan austriacki, poseł do Rady Państwa III i IV kadencji (1870–1873) oraz Sejmu Krajowego, mianowany członek dożywotny Izby Panów Rady Państwa (1911^[1]).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego ojcem był Piotr Paweł Leopold Szeptycki z Przyłbic h. Szeptycki (1808–1843), a matką Róża Teresa Ewelina Kossecka z Kossocic h. Rawicz, dama orderu austriackiego Krzyża Gwiaździstego (1808–1888).

1 października 1861 jego żoną została Zofia Fredro – córka polskiego komediopisarza Aleksandra Fredry. Miał siedmiu synów. Pierworodny Stefan Kanty Aleksander (1862–1864) i Jerzy Piotr (1863–1880) zmarli w dzieciństwie.

Dwóch było ziemianami:

Aleksander Maria Dominik Szeptycki (1866–1940),
Leon Józef Maria Szeptycki (1877–1939), mąż Jadwigi z Szembeków (1883-1939), również ziemianki, etnografki i archeologa amatora.

Jeden został wojskowym:

Stanisław Maria Jan Szeptycki (1867-1950) – generał Armii Austro-Węgier i Wojska Polskiego.

Dwóch zostało zakonnikami:

Roman Aleksander Maria Szeptycki (1865–1944), jako ojciec Andrzej, bazylianin, późniejszy greckokatolicki arcybiskup metropolita lwowski
Kazimierz Maria Szeptycki (1869–1951), jako ojciec Klemens, ihumen zakonu studytów, błogosławiony, odznaczony medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.

Jan Kanty Szeptycki był związany z ziemią krośnieńską jako właściciel Korczyny i Odrzykonia, które otrzymał w posagu żony Zofii z Fredrów. Przebywał często w Korczynie, w Krościenku i w Nowej Wsi.

W połowie 1895 został mianowany konserwatorem na obwód sanocki w sekcji II dla zabytków sztuki średniowiecznej^[2].

Honorowy obywatel Jaworowa (1894) i Krakowa (1896). Od 1871 był Kawalerem Honorowym Maltańskim. W 1884 i 1903 odznaczony bawarskią kawalerią i komandorią Orderu św. Jerzego^[3], a w 1898 austriackim Orderem Korony Żelaznej II klasy^[4].

Był właścicielem większej posiadłości ziemskiej Dziewiętniki^[5].

Zmarł 13 listopada 1912 w Przyłbicach^[6] i tam został pochowany.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów, 1911, s. 351.
↑ Kronika. Wiadomości osobiste. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 12 z 9 czerwca 1895.
↑ Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 915-916.
↑ Odznaczenia jubileuszowe. „Echo Przemyskie”, s. 1, Nr 97 z 4 grudnia 1898.
↑ Dziewiętniki, wś, pow. Bóbrka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 292 .
↑ Kronika. Z kroniki żałobnej. „Głos Rzeszowski”, s. 4, Nr 47 z 17 listopada 1912.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

StanisławS. Grodziski StanisławS., Sejm Krajowy Galicyjski 1861–1914, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1993, ISBN 83-7059-052-7, OCLC 830051670 .
Barbara Lasocka: Aleksander Fredro. Drogi życia. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Errata, 2001.
Zofia Szeptycka: Młodość i powołanie ojca Romana Andrzeja Szeptyckiego zakonu św. Bazylego Wielkiego (oprac. Bogdan Zakrzewski). Wrocław : Tow. Przyjaciół Polonistyki Wrocł., 1993.
Zofia Szeptycka: Wspomnienia z lat ubiegłych, (przyg. do druku, wstępem i przypisami opatrzył Bogdan Zakrzewski), Wrocław : Zakł. Nar. im. Ossolińskich, 1967.
Szeptycki Jan Kanty. [W:] Polski Słownik Biograficzny. T. VII. s. 119: psb.5885.4, (t. 7 s. 105).
Ziemianie Polscy XX w. t. 7 – zi.7.101.,o t. 7 – zi.7.103.o, t. 7 – zi.7.104.ao, t.7 – zi.7.106.o.

[1] Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów, 1911, s. 351.

[2] Kronika. Wiadomości osobiste. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 12 z 9 czerwca 1895.

[ab-3] Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 915-916.

[4] Odznaczenia jubileuszowe. „Echo Przemyskie”, s. 1, Nr 97 z 4 grudnia 1898.

[5] Dziewiętniki, wś, pow. Bóbrka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 292 .

[6] Kronika. Z kroniki żałobnej. „Głos Rzeszowski”, s. 4, Nr 47 z 17 listopada 1912.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]