Jean-Hugues Anglade
_Anglade2.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
29 lipca 1955 |
|---|---|
| Zawód |
aktor, reżyser, scenarzysta |
| Lata aktywności |
od 1977 |
Jean-Hugues Anglade (ur. 29 lipca 1955 w Thouars) – francuski aktor, reżyser i scenarzysta filmowy i telewizyjny[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Thouars[2], w regionie Poitou-Charentes, w departamencie Deux-Sèvres, we Francji, jako syn pracownicy socjalnej i weterynarza, w wieku 15 lat został aresztowany za kradzież czekolady. W latach 1975-1980 studiował w Conservatoire National Supérieur d’Art Dramatique w Paryżu pod kierunkiem Antoine’a Viteza[3].
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Po występie w telekomedii Urodzeni komicy (Un comique né, 1977) zadebiutował na dużym ekranie u boku Jeana Rocheforta i Jean-Pierre’a Marielle w filmie Niedyskrecja (L’Indiscrétion, 1982). Jego pierwszą wiodącą rolą była postać nastoletniego geja Henriego, który cierpi katusze przez odkrycie własnego homoseksualizmu, nawiązuje związek z napotykanym przy stacji kolejowej drobnym przestępcą, którego zabija w chwili namiętności w dramacie kryminalnym Patrice’a Chéreau Mężczyzna zraniony (L’Homme blessé, 1983)[4]. Za tę rolę zdobył po raz pierwszy nominację do nagrody Cezara.
Kolejne nominacje do nagrody Cezara przyniosły mu role: jako wrotkarz w melodramacie kryminalnym Luca Bessona Metro (Subway, 1985) z Isabelle Adjani i Christopherem Lambertem, w roli początkującego pisarza uwikłanego w obsesyjny romans z kelnerką (Béatrice Dalle) w melodramacie Jean-Jacques’a Beineix Betty Blue (37°2 le matin, 1986)[5], w podwójnej roli jako Rossignol i jego zaginiony przyjaciel Xavier, którego na próżno poszukuje w Indiach w dramacie psychologicznym Indyjski nokturn (Nocturne indien, 1989) oraz w roli bezwzględnego wydawcy Vincenta Graneca w dramacie Nelly i pan Arnaud (Nelly & Monsieur Arnaud, 1995) z Emmanuelle Béart i Michelem Serrault.
W 1987 roku został uhonorowany nagrodą im. Jeana Gabina. Nagrodę Cezara otrzymał za kreację króla Francji Karola IX de Valois w filmie historycznym Patrice’a Chéreau Królowa Margot (La Reine Margot, 1994) z udziałem Isabelle Adjani, Daniela Auteuil, Vincenta Péreza, Virny Lisi, Asi Argento i Thomasa Kretschmanna.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Spotykał się z urodzoną w Indiach Pamelą Soo (1992), która wystąpiła w jego filmie Tonka (1992), do którego napisał także scenariusz. Jednak film został chłodno przyjęty przez krytykę. Z nieformalnych związków ma syna Pierre-Louisa (ur. 2001) i córkę Emile (ur. 2002)[6][7].
21 sierpnia 2015 znajdował się w pociągu Thalys relacji Amsterdam-Paryż, w którym doszło do aktu terrorystycznego[8]. Był osobą, która zaciągnęłą hamulec ręczny i zatrzymała pociąg[9]. Zbijając gołą ręką szybkę osłony hamulca, doznał sam niegroźnych obrażeń[10].
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- 1977: Urodzeni komicy (Un comique né, TV)
- 1982: Niedyskrecja (L’Indiscrétion) jako Jean-François
- 1983: Mężczyzna zraniony (L’Homme blessé) jako Henri
- 1984: Przekątna gońca (La Diagonale du fou) jako Miller, l'équipe de Fromm
- 1985: Metro (Subway) jako wrotkarz
- 1986: Betty Blue (37°2 le matin) jako Zorg
- 1987: Chora z miłości (Maladie d’amour) jako Clément Potrel
- 1989: Indyjski nokturn (Nocturne indien) jako Rossignol/Xavier
- 1990: Nikita (La Femme Nikita) jako Marco
- 1993: Świstaki (Les Marmottes) jako Stéphane
- 1993: Lata dzieciństwa (Jona che visse nella balena) jako ojciec
- 1994: Leon zawodowiec (nie wymieniony w czołówce)
- 1994: Królowa Margot (La Reine Margot) jako Karol IX
- 1994: Napad (Killing Zoe) jako Eric
- 1995: Powiedz mi tak (Dis-moi oui...) jako Stéphane
- 1995: Nelly i pan Arnaud (Nelly & Monsieur Arnaud) jako Vincent Granec
- 1996: Maksimum ryzyka (Maximum Risk) jako Sebastien Thirry
- 1996: Powinowactwa z wyboru (Le Affinita elettive) jako Edoardo
- 1996: Kłamcy (Les Menteurs) jako Zac
- 2000: Niewinni (Dark Summer) jako Gerard Huxley
- 2000: Księżniczki (Princesses) jako Simon
- 2000: Naprzeciwko (En face) jako Jean
- 2001: Śmiertelny układ (Mortel transfert) jako Michel Durand
- 2002: Zimny pot (Sueurs) jako Harvey
- 2002: Rodzina Soprano (The Sopranos, serial) jako Jean-Philippe Colbert
- 2003: Twoje ręce na moich biodrach (Laisse tes mains sur mes hanches) jako Jérôme
- 2004: Złodziej życia (Taking Lives) jako Duval
- 2005: Rocznica (L’Anniversaire) jako Alberto
- 2007: Fata Morgana jako nieznajomy
- 2009: Zagubieni w miłości (Persécution) jako Wykolejeniec
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jean-Hugues Anglade. Listal. [dostęp 2016-08-18]. (ang.).
- ↑ Jean-Hugues Anglade – Toute l'actu!. Purepeople. [dostęp 2016-08-18]. (fr.).
- ↑ Jean-Hugues Anglade biographie. AlloCiné. [dostęp 2016-08-18]. (fr.).
- ↑ Jean-Hugues Anglade. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-08-18]. (ang.).
- ↑ Conversation with Jean-Hugues Anglade. 52frenchfilms.org. [dostęp 2016-08-18]. (ang.).
- ↑ Jean-Hugues Anglade. Gala. [dostęp 2016-08-18]. (fr.).
- ↑ Quand Jean-Hugues Anglade, 54 ans, se confie et nous dévoile...son quotidien de papa poule!. Purepeople. [dostęp 2016-08-18]. (fr.).
- ↑ Jean-Hugues Anglade Recalls Paris Train Attack. People. [dostęp 2016-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-21)]. (ang.).
- ↑ French Train Shooting: Jean-Hugues Anglade Sounds Alarm. Variety. [dostęp 2016-08-18]. (ang.).
- ↑ Thalys von Amsterdam nach Paris: Verletzte bei Anschlag in Schnellzug nach Paris. Stuttgarter Zeitung. [dostęp 2015-08-21]. (niem.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Jean-Hugues Anglade w bazie IMDb (ang.)
- Jean-Hugues Anglade w bazie Filmweb
- Jean-Hugues Anglade w Internetowej Bazie Filmowej (fdb.pl)