Przejdź do zawartości

Emmanuelle Béart

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emmanuelle Béart
Ilustracja
Béart na 68. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes, 2015.
Imię i nazwisko

Emmanuelle Marie Hélène Béart

Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1963
Gassin, Var

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Daniel Auteuil
(1993-1995; rozwód)
Michaël Cohen
(2008-2011; rozwód)

Emmanuelle Marie Hélène Béart[1][2] (ur. 14 sierpnia 1963 w Gassin) – francuska aktorka filmowa i telewizyjna, ambasador dobrej woli UNICEF[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Gassin, niedaleko Saint-Tropez[4] na Francuskiej Riwierze, w departamencie Var. Jej ojcem był poeta, kompozytor i piosenkarz Guy Béart (1930-2015)[5], a jej matką aktorka i modelka włosko-greckiego pochodzenia Geneviève Galéa[6]. Jej ojciec opuścił dom, gdy była jeszcze młoda. Wychowywana została przez matkę w Cogolin i Beauvallon, w pobliżu Sainte-Maxime. Ze związku matki z Jean-Yves Cerieix urodziła się trójka przyrodniego rodzeństwa - Sarah, Ivan i Mikis Cerieix. Ze innego związku z fotografem i dziennikarzem Jeanem-Jacques’em Guespinem miała przyrodniego brata Oliviera. Emmanuelle przejawiała buntowniczy temperament[7]. Marzyła o zostaniu aktorką i często udawała się na wagary.

W 1980 roku, w wieku 17 lat, opuściła dom i przez 15 dni przebywała w Montrealu (Kanada) u przyjaciela rodziny ojca. Uczyła się języka angielskiego i francuskiego w Collège International Marie de France. Poznała reżysera Roberta Altmana, który zachęcił ją, aby została aktorką. W 1983 roku w Paryżu[8] poznawała tajniki aktorstwa pod kierunkiem Jeana-Laurenta Cocheta.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W wieku 8 lat trafiła na ekran w dreszczowcu René Clémenta I nadzieja dla śmierci (La course du lièvre à travers les champs, 1972) u boku Jeana-Louisa Trintignant, Aldo Raya i Roberta Ryana, a mając 12 lat wystąpiła w filmie Dzieci jutra (Demain les mômes, 1975). Jej ulubioną aktorką była Romy Schneider.

Jej pierwszą większą rolą była Hélène w komediodramacie Pierwsze pragnienie (Premiers désirs, 1983) z Patrickiem Bauchau. Jako Constanza w dramacie Zakazana miłość (Un amour interdit, 1984)[9] z Brigitte Fossey i Fernando Reyem została nominowana do nagrody Césara dla najbardziej obiecującej aktorki 1985. Za rolę Manon Cadoret w dramacie Claude’a Berriego Manon u źródeł (Manon des sources, 1986) wg powieści Marcela Pagnola z Yvesem Montandem otrzymała Cezara dla najlepszej aktorki w roli drugoplanowej.

Zasiadała w jury sekcji "Cinéfondation" na 51. MFF w Cannes (1998) oraz w jury konkursu głównego na 57. MFF w Cannes (2004).

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Od połowy lat 80. była związana z aktorem Danielem Auteuilem, za którego wyszła 10 września 1993, jednak już 21 września 1995 doszło do ich rozwodu. Mają córkę Nelly (ur. 18 kwietnia 1992). Ze związku z kompozytorem Davidem Moreau ma syna Johana (ur. 17 kwietnia 1996)[10]. W 2001 związała się z producentem filmowym Vincentem Meyerem, który 15 maja 2003 popełnił samobójstwo. 13 sierpnia 2008 poślubiła reżysera Michaëla Cohena, z którym adoptowała syna Surifela (ur. 2010) i rozwiodła się w 2011.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Reżyser
1972 La course du lièvre à travers les champs dziecko René Clément
1976 Demain les mômes Lila Jean Pourtalé
1980 Le grand Poucet (TV) Grive Charles-Henri Lambert
1983 Pierwsze pragnienie (Premiers désirs) Hélène David Hamilton
1984 Raison perdue (TV) Sonia Mornant Michel Favart
Ukryte uczucia (L’Amour en douce) Samantha Lepage, call-girl Édouard Molinaro
Zacharius (TV) Judith Claude Grinberg
Zakazana miłość (Un amour interdit) Constanza Jean-Pierre Dougnac
1986 Cinéma 16 (serial TV) - odc. La femme de sa vie Justine Michel Favart
Et demain viendra le jour (TV) Judith Jean-Louis Lorenzi
Manon u źródeł (Manon des sources) Manon Claude Berri
1987 Randka z aniołem (Date with an Angel) Angel Tom McLoughlin
1988 Na lewo od windy/I kto tu kłamie? (À gauche en sortant de l'ascenseur) Eva Édouard Molinaro
1989 Les jupons de la révolution (serial TV) Marie-Antoinette Caroline Huppert
1990 Kapitan Fracasse (Captain Fracassa's Journey) Isabella Ettore Scola
1991 Piękna złośnica (La belle noiseuse) Marianne Jacques Rivette
Nie całuję (J'embrasse pas) Ingrid André Téchiné
1992 Serce jak lód (Un coeur en hiver) Camille Claude Sautet
1994 Piekło (L'Enfer) Nelly Claude Chabrol
1995 Francuzka (Une Femme Française) Jeanne Régis Wargnier
Nelly i pan Arnaud (Nelly et Monsieur Arnaud) Nelly Claude Sautet
1996 Mission: Impossible Claire Phelps Brian De Palma
1998 Don Juan Elvire Jacques Weber
Złodziej życia (Voleur de vie) Alda Yves Angelo
1999 Czas odnaleziony (Le temps retrouvé) Gilberte Raúl Ruiz
Gwiazdkowy deser (La Bûche) – (1999) Sonia Danièle Thompson
2000 Ścieżki uczuć (Les Destinées sentimentales) Pauline Pommerel Olivier Assayas
2001 Próba generalna (La Répétition) Nathalie Catherine Corsini
2002 8 kobiet (8 femmes) Louise François Ozon
W poszukiwaniu Debry Winger (Searching for Debra Winger) w roli samej siebie Rosanna Arquette
2003 Zabłąkani (Les Égarés) Odile André Téchiné
Historia Marii i Juliena (Histoire de Marie et Julien) Marie Delambre Jacques Rivette
Nathalie... Nathalie / Marlène Anne Fontaine
2005 D’Artagnan i trzej muszkieterowie (D’Artagnan et les trois mousquetaires, TV) Milady de Winter Pierre Aknine
Piekło (L'Enfer) Sophie Danis Tanović
2006 Zbrodnia (A Crime) Alice Parker Manuel Pradal
Le Héros de la famille Léa O’Connor Thierry Klifa
2007 Świadkowie (Les témoins) Sarah André Téchiné
2008 Disco France Navarre Fabien Onteniente
Vinyan Jeanne Bellmer Fabrice Du Welz
Z miłości do gwiazd (Mes stars et moi) Isabelle Séréna Laetitia Colombani
2010 Nous Trois Marie Renaud Bertrand
Ça commence par la fin Gabrielle Michaël Cohen
2011 Ma compagne de nuit Julia Isabelle Brocard
2012 Żegnaj blondyneczko (Bye Bye Blondie) Frances Virginie Despentes
Télé gaucho Patricia Gabriel Michel Leclerc
2013 Par exemple, Électre Chrysothemis Jeanne Balibar, Pierre Léon
2014 My Mistress Maggie/ kochanka Stephen Lance
2014 Les Yeux jaunes des crocodiles Iris Dupin Cécile Telerman
2015 Beyond the Known World Louise Pan Nalin

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  • Officier de L'Ordre des Arts et des Lettres (2012) przyznany przez rząd francuski.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Personalidade: Emmanuelle Béart (França). InterFilmes.com. [dostęp 2017-04-16]. (port.).
  2. Emmanuelle Béart. Listal. [dostęp 2016-04-29]. (ang.).
  3. International Goodwill Ambassadors who served in 2005. UNICEF. [dostęp 2012-11-13]. (ang.).
  4. Artista Emmanuelle Béart (14 de Agosto de 1963). Filmow. [dostęp 2017-07-28]. (port.).
  5. Emmanuelle Béart. AlloCiné. [dostęp 2017-07-28]. (fr.).
  6. Emmanuelle Béart. ČSFD.cz. [dostęp 2017-07-28]. (cz.).
  7. Emmanuelle Béart. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-04-16]. (ang.).
  8. Emmanuelle Beart - Bio, Facts, Family. Famous Birthdays. [dostęp 2017-07-28]. (ang.).
  9. Un amour interdit. Cinémathèque Française. [dostęp 2017-07-28]. (fr.).
  10. Cassandra Jardine (2004-05-17): 'Sometimes, I am like a whore'. The Daily Telegraph. [dostęp 2017-07-28]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]