Jerzy Śliwowski

Jerzy Śliwowski
Data i miejsce urodzenia	1 maja 1907 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	25 lutego 1983 ; Warszawa
	profesor nauk prawnych
	Specjalność: prawo karne, materialne, prawo karne penitencjarne
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1939 ; Uniwersytet w Nancy
Profesura	1948
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Łódzki; Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu; Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej

Jerzy Władysław Śliwowski (ur. 1 maja 1907 w Warszawie, zm. 25 lutego 1983 tamże) – polski adwokat i teoretyk prawa karnego, działacz polityczny, współzałożyciel i wieloletni wykładowca Wydziału Prawa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.

Życiorys

Syn Rocha Władysława, adwokata, i Marii z Ostrowskich. Po ukończeniu w 1924 Gimnazjum im. Zamoyskiego w Warszawie, studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, otrzymując w roku 1928 dyplom magistra prawa. W roku 1933 ukończył Szkołę (później Akademię) Nauk Politycznych, po czym odbył aplikację przy Prokuratorii Generalnej, praktykował również w sądownictwie warszawskim. W 1939 uzyskał stopień doktora nauk prawnych na Uniwersytecie w Nancy nostryfikowany następnie na Uniwersytecie Warszawskim.

Po powrocie do kraju w 1939 rozpoczął prywatną praktykę adwokacką, którą prowadził również w okresie okupacji niemieckiej (1939–1944). Pomagał w opiece nad więźniami hitlerowskimi (akcja „Patronat”). W latach 1944–1945 był więziony przez Niemców w Grodzisku Mazowieckim, Skierniewicach i Łodzi, uciekł z transportu do obozu koncentracyjnego.

Po zakończeniu wojny pracował jako adwokat, m.in. w Grodzisku Mazowieckim. Bronił zbrodniarzy hitlerowskich, w tym Ericha Kocha^[1]. Wykładał na Uniwersytecie Łódzkim i Akademii Nauk Politycznych. w roku 1948 został mianowany zastępcą profesora na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika oraz kierownikiem Zakładu Prawa Karnego. Wykłady prowadził do roku 1952, powrócił zaś na tę katedrę w roku 1959. Był twórcą Wydziału Prawa UMK i wieloletnim wykładowcą Katedry Prawa Karnego. Współtwórca kodeksu karnego wykonawczego z 1969. W latach 1952–1960 prowadził też wykłady zlecone na Uniwersytecie Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie.

Od 1945 działał w Stronnictwie Demokratycznym. W wyborach 1947 bez powodzenia ubiegał się o mandat posła z listy Bloku Demokratycznego w okręgu Pruszków. Zasiadał w Wojewódzkiej Radzie Narodowej z ramienia SD.

Jego imieniem nazwano audytorium w budynku UMK. Po latach prof. Stanisław Salmonowicz ujawnił, że Śliwowski był przez 15 lat współpracownikiem SB o pseudonimie „Kazus”^[2].

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 330, rząd 1, grób 7)^[3].

Wybrane publikacje

Sądowy nadzór penitencjarny, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1965.
Kodeks karny wykonawczy: wykonanie kary pozbawienia wolności, Zrzeszenie Prawników Polskich Zarząd Okręgu dla m.st. Warszawy, Warszawa 1970
Polska myśl penitencjarna 1946-1971, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Poznań 1972.
Kara ograniczenia wolności. Studium penalistyczne, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1973.
Prawo karne, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1979.
Kara pozbawienia wolności we współczesnym świecie, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1981.
Prawo i polityka penitencjarna, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982.

Przypisy

↑ Opis nagrania procesu Ericha Kocha w Narodowym Archiwum Cyfrowym.
↑ Prof. Salmonowicz ujawnia TW „Kazusa”, Gazeta Wyborcza z 20 marca 2007; Karol Dolecki, Prof. Polak: Lipna teczka TW Myśliciela (wywiad z prof. Wojciechem Polakiem), „Gazeta Wyborcza” z 17 maja 2008.
↑ Cmentarz Stare Powązki: MARIA ŚLIWOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-03-19] .

Bibliografia

Kazimierz Askanas Mecenas Jerzy Śliwowski (1907-1983) Wspomnienie pośmiertne
Kurier Codzienny, 19 stycznia 1947, s. 4 (nota biograficzna kandydata na posła)
Lista wybranych prac dostępnych w Katalogu Biblioteki Narodowej
Aneta Michalska-Warias, Jerzy Śliwowski (1907–1983), w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji UMCS 1949–2009. Księga jubileuszowa z okazji sześćdziesięciolecia Wydziału Prawa i Administracji UMCS w Lublinie (pod redakcją Anny Przyborowskiej-Klimczak), Oficyna Wydawnicza „Verba”, Lublin 2009, s. 288–301 (z fotografią)
Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–1994. Materiały do biografii (pod redakcją Sławomira Kalembki), Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 1995, s. 684–685 (fotografia na wkładce za s. 640)

[1] Opis nagrania procesu Ericha Kocha w Narodowym Archiwum Cyfrowym.

[2] Prof. Salmonowicz ujawnia TW „Kazusa”, Gazeta Wyborcza z 20 marca 2007; Karol Dolecki, Prof. Polak: Lipna teczka TW Myśliciela (wywiad z prof. Wojciechem Polakiem), „Gazeta Wyborcza” z 17 maja 2008.

[3] Cmentarz Stare Powązki: MARIA ŚLIWOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-03-19] .

[1]

[2]

[3]