Jerzy Jasieński

Jerzy Jasieński

Data i miejsce urodzenia	25 maja 1913 Władykaukaz
Data i miejsce śmierci	7 grudnia 2008 Warszawa
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	pianista, pedagog
Odznaczenia

Jerzy Jasieński (ur. 25 maja 1913 we Władykaukazie, zm. 7 grudnia 2008 w Warszawie) – polski pianista, krytyk, publicysta i działacz muzyczny. Jeden z organizatorów życia muzycznego w Bydgoszczy w latach 1945–1948.

Życiorys

W latach 1934–1939 odbywał studia prawnicze oraz pianistyczne pod kierunkiem Stanisława Szpinalskiego na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. W czasie studiów przyjęty do Konwentu Polonia, jednocześnie zaś był także członkiem Akademickiego Klubu Włóczęgów Wileńskich.

Podczas II wojny światowej był kierownikiem muzycznym litewskiego Teatru Dramatycznego.

W 1945 r. przybył wraz z Arnoldem Rezlerem do Bydgoszczy, gdzie pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji. Był współtwórcą i dyrektorem Pomorskiej Orkiestry Symfonicznej i Centralnego Biura Koncertowego na Okręg Pomorski, przewodniczącym sekcji muzycznej Wojewódzkiej Rady Kultury, prezesem Związku Muzyków w Bydgoszczy, profesorem Państwowej Szkoły Muzycznej, recenzentem koncertowym „Arkony”, redaktorem „Ziemi Pomorskiej”, a także czynnym muzykiem – pianistą i akompaniatorem. Należał do najaktywniejszych organizatorów życia muzycznego w Bydgoszczy w latach 40. Zorganizował m.in. I Festiwal Muzyki Polskiej (1946) i Ogólnopolską Naradę Szkolnictwa Muzycznego (1947). Wierzył w swoistą misję muzyki i pojmował sztukę w kategoriach patriotycznych.

Od końca lat 40. pracował jako wicedyrektor w Departamencie Twórczości, Imprez i Obchodów Artystycznych Ministerstwa Kultury i Sztuki w Warszawie. Jako urzędnik czynił starania o upaństwowienie Pomorskiej Orkiestry Symfonicznej i o zbudowanie w Bydgoszczy filharmonii, co ostatecznie zostało uwieńczone powodzeniem. W latach 1964–1966 kierował Teatrem Polskim w Warszawie, a w latach 1966–1968 Teatrem Wielkim. Potem, po ciężkiej chorobie, związał się z ruchem wydawniczym - w latach 1980–1989 był zastępcą dyrektora Polskiego Wydawnictwa Muzycznego.

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 110-5-27).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2006)
• Srebrny Krzyż Zasługi (22 lipca 1952)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)
• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (25 września 2007)

Bibliografia

• Pruss Zdzisław, Weber Alicja, Kuczma Rajmund: Bydgoski leksykon muzyczny. Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne. Bydgoszcz 2004, s. 239–240.