Jerzy Martyniak

Jerzy Martyniak

Jerzy Martyniak (1987)
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	12 marca 1934 Lublin
Data i miejsce śmierci	22 kwietnia 2024 Katowice
doktor habilitowany nauk technicznych
Alma Mater	Politechnika Śląska w Gliwicach
Doktorat	1973 Główny Instytut Górnictwa
Habilitacja	1995 Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie
Docent, Konsultant naukowy
Miejsce pracy	GIG w Katowicach
Odznaczenia

Jerzy Martyniak (ur. 12 marca 1934 w Lublinie, zm. 22 kwietnia 2024 w Katowicach) – polski szachista, dr hab. nauk technicznych, inżynier górnik, Mistrz Polski w szachach korespondencyjnych, otrzymał m.in.: Złoty Krzyż Zasługi; Złotą Odznakę „Zasłużony dla Górnictwa RP”; Złotą Odznaką Polskiego Związku Szachowego.

Dziedzina: nauki techniczne

Dyscyplina: górnictwo i geologia inżynierska

Specjalność: inżynieria mineralna, przeróbka i wzbogacanie węgli kamiennych, doskonalenie metod badań produktów ziarnistych oraz oferowanych dla nich technologii przeróbczych.

Biografia

Jerzy Martyniak urodził się 12 marca 1934 r. w Lublinie. Ojciec – Zygmunt Martyniak, magister prawa, członek Akademickiego Związku Sportowego Uniwersytetu Lubelskiego w Lublinie, uprawiał pilotaż sportowy oraz piłkę nożną. W latach 30. XX w. zaliczany był do najlepszych tenisistów okręgu lubelskiego. Największe sukcesy odnosił jednak w grze podwójnej, grając ze swym stryjecznym bratem – profesorem Czesławem Martyniakiem (na KUL-u organizowane są rozgrywki tenisowe im. profesora Czesława Martyniaka – MARTYNIAK CUP). Zygmunt Martyniak, jako podporucznik Wojska Polskiego – lotnik, brał udział w kampanii wrześniowej 1939 roku, po czym, został wzięty do niewoli sowieckiej w Złotnikach k. Trembowli i przebywał w obozie jenieckim w Starobielsku. Został rozstrzelany w gmachu NKWD w Charkowie wiosną 1940 r. Umieszczony na Liście Katyńskiej. Mama – Helena z Janczewskich, ukończyła polonistykę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

Ze względu na trudną sytuację materialną w czasie okupacji Jerzy Martyniak mieszkał u profesora Ignacego Czumy i pianistki Lubow Czuminy z domu Szujskiej w Niepołomicach – przyjaciół rodziny Martyniaków z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, który „nie tylko był miejscem pracy, ale również domem”, gdzie przyjaźnili się też z późniejszym Prymasem Polski Stefanem Wyszyńskim. Następnie zamieszkał wraz z mamą Heleną i braćmi (Janem Martyniakiem – późniejszym magistrem prawa i Zbigniewem Martyniakiem – późniejszym wybitnym profesorem nauk ekonomicznych związanym z Akademią Ekonomiczną w Krakowie, gdzie był m.in. kierownikiem Katedry Metod Organizacji i Zarządzania) w Krakowie przy Małym Rynku 4. Uczęszczał tam do szkoły podstawowej i był ministrantem w kościele św. Barbary. Po przeprowadzce do Chrzanowa ukończył Liceum Ogólnokształcące im. St. Staszica. W 1957 roku uzyskał dyplom inżyniera górnika na Wydziale Górniczym Politechniki Śląskiej w Gliwicach, a następnie rozpoczął pracę w KWK „Siersza”, gdzie był kolejno inspektorem kontroli jakości węgla, kierownikiem kontroli jakości węgla i sztygarem oddziałowym. W kwietniu 1963 roku został zatrudniony w Głównym Instytucie Górnictwa w Katowicach na stanowisku inżyniera technologa, a po otrzymaniu dyplomu magistra inżyniera górnika ze specjalnością przeróbki mechanicznej kopalin – w 1966 r. został powołany na stanowisko starszego asystenta. W roku 1969 Rada Naukowa GIG podjęła uchwałę o otworzeniu przewodu doktorskiego. W tym też czasie został powołany na stanowisko adiunkta. W 1973 roku został dopuszczony do obrony rozprawy doktorskiej, która zakończyła się pomyślnie w 1974 r. W wyniku tego Rada Naukowa GIG nadała mu stopień doktora nauk technicznych. Kolejnym ważnym krokiem związanym z rozwojem naukowym było kolokwium habilitacyjne, w wyniku którego w maju 1995 r. Rada Wydziału Górniczego AGH nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych. W maju 1994 r. uczestniczył w 12th International Coal Preparation Congress Cracow, gdzie przedstawił artykuł „Fundamentals on evaluation of efficiency for stabilization of feed quality”. W 1996 r. został mianowany na stanowisko docenta, a następnie od 2001 r. do końca 2004 r. piastował stanowisko konsultanta naukowego. W latach 1953–1988 był czynnym zawodnikiem i członkiem Polskiego Związku Szachowego. Ponadto był rzeczoznawcą z listy Branżowej Komisji Rzeczoznawców ds. Jakości Paliw Stałych w Katowicach (1961–1973), członkiem Sekcji Górnictwa Rady Normalizacyjnej PKN w Warszawie (1970–1974), członkiem Grupy Roboczej ISO TC27/SC1 WG6 (od 1982), rzeczoznawcą z listy SITG NOT w Katowicach (od 1987), członkiem Rady Naukowej GIG (2000–2001). W swoim dorobku posiadał 3 patenty oraz 76 publikacji naukowych, np. w Inżynierii Mineralnej z 2005 roku, czasopiśmie Polskiego Towarzystwa Przeróbki Kopalin – „Problemy doskonalenia teoretycznych podstaw i procedur w badaniach wyrywkowych produktów ziarnistych”, w Zeszytach Naukowych Politechniki Śląskiej z 1977 r. czy w pracy zbiorowej z 2002 roku: „Analiza ryzyka eksploatacyjnego w polskim zakładzie wzbogacania węgla”.

Życie prywatne

W 1964 roku w kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach zawarł związek małżeński z Teresą z domu Piontek (córką Pawła Piontka i Anastazji z domu Wąsik, a także kuzynką aktorki Aleksandry Śląskiej oraz profesora Rudolfa Buchały), która ukończyła Akademię Ekonomiczną w Katowicach i była kierowniczką działu księgowego w GIG w Katowicach, gdzie się poznali. Dzieci – Andrzej, Aneta i Aleksander, to owoc ich ponad 40-letniego małżeństwa. Jerzy Martyniak interesował się astronomią i muzyką klasyczną, lubił grać w ping-ponga oraz kontakt z przyrodą. Zmarł 22 kwietnia 2024 r. w Katowicach. Jego prochy zostały złożone w grobie rodzinnym na cmentarzu przy ulicy Sienkiewicza w Katowicach.

Nagrody, wyróżnienia, odznaczenia

• Nagroda AGH w konkursie im. prof. H. Czeczota na najlepszą pracę naukową (1987)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1982)
• Złoty Krzyż Zasługi (1991) – odznaczenie przyznane przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
• Srebrna Odznaka „Zasłużony dla Górnictwa RP” nadana przez Ministra Gospodarki (1993)
• Złota Odznaka „Zasłużony dla Górnictwa RP” nadana przez Ministra Gospodarki (2000)
• Złota Odznaka Polskiego Związku Szachowego
• Złoty medal w Indywidualnych Mistrzostwach Polski w szachach korespondencyjnych (1963) – kategoria krajowego mistrza korespondencyjnego.

Oryginalne rozwiązania własne

• techniczne rozwiązanie hydraulicznego rozdzielania gruboziarnistych mieszanin mineralnych (patent)
• matematyczny opis zależności międzypróbkowej wariancji od międzyziarnowej wariancji produktów ziarnistych
• rozwiązanie zagadnienia wielowymiarowo-wektorowej estymacji jakości produktów ziarnistych
• przedstawienie precyzji estymacyjnej wyników przeróbczych obliczeń bilansowych, jako funkcji podstawowych czynników
• rozwiązanie zagadnienia i opracowanie zasad statystycznej oceny zgodności oznaczonej i rzeczywistej jakości produktu ziarnistego
• rozwiązanie problemu minimalizacji liczby próbek pierwotnych w badaniach, których wyniki są przeznaczone do wykorzystania przeróbczych obliczeniach bilansowych.