Jerzy Rychłowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Leon Wojciech Rychłowski
Ilustracja
major dyplomowany pilot obserwator major dyplomowany pilot obserwator
Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1897
Poznań

Data i miejsce śmierci

25 kwietnia 1929
Miechowice

Przebieg służby
Lata służby

1916–1929

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Kaiserliche Marine (1916–1918)
Lotnictwo Wojska Polskiego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Oficer Orderu Orła Białego (Serbia)

Jerzy Leon Wojciech Rychłowski (ur. 19 lutego 1897 w Poznaniu, zm. 25 kwietnia 1929 w Miechowicach[1][2]) – major dyplomowany pilot-obserwator Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Zygmunta Rychłowskiego h. Nałęcz i Michaliny z Modlibowskich h. Dryja[3]. W 1916 roku, po ukończeniu Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, został wcielony do Cesarskiej Marynarki Wojennej (niem. Kaiserliche Marine). Po ukończeniu kursu obserwatorów pełnił służbę w lotnictwie morskim (niem. Marinefliegerkräfte) między innymi na stanowisku dowódcy eskadry dalekiego rozpoznania. Awansował na porucznika. Służbę zakończył w listopadzie 1918 roku, w czasie rewolucji w Niemczech.

Służbę w Wojsku Polskim rozpoczął w 1918 roku jako referent w Sekcji Marynarki Ministerstwa Spraw Wojskowych. W okresie od czerwca 1919 roku do marca 1920 roku był oficerem ordynansowym Naczelnego Wodza i Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego. W międzyczasie odbył przeszkolenie we Francuskiej Szkole Pilotów w Warszawie. 30 stycznia 1920 roku został zatwierdzony w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920 roku i 14. lokatą w korpusie morskim[4]. Wiosną 1920 roku objął dowództwo ORP „Pomorzanin”, pierwszego okrętu polskiej Marynarki Wojennej. W sierpniu 1920 roku, w przełomowym momencie wojny z bolszewikami pełnił służbę na stanowisku oficera operacyjnego sztabu Grupy „Zegrze”. Jego bezpośrednim przełożonym (szefem sztabu) był wówczas Karol Korytowski. W październiku 1920 roku objął dowództwo dywizjonu monitorów rzecznych w Toruniu, a w lutym 1921 roku został przeniesiony na stanowisko starszego oficera na ORP „Komendant Piłsudski” (dowódcą okrętu był wspomniany już Karol Korytowski). Od marca 1921 roku do listopada 1922 roku był referentem w Departamencie Spraw Morskich Ministerstwa Spraw Wojskowych i w Biurze Ścisłej Rady Wojennej w Warszawie.

Pod koniec listopada 1922 roku został przeniesiony do korpusu oficerów aeronautyki, przydzielony do 1 pułku lotniczego w Warszawie i wyznaczony na stanowisko dowódcy dywizjonu ćwiczebnego[5][6]. Wkrótce został przeniesiony do Szkoły Pilotów w Bydgoszczy, a następnie Wyższej Szkoły Pilotów w Grudziądzu. W kwietniu 1923 roku uzyskał dyplom pilota i powrócił do 1 pułku lotniczego na stanowisko oficera taktycznego. Z dniem 1 listopada 1924 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego[7]. 1 grudnia 1924 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 31. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[8]. Z dniem 11 października 1926 roku, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Grudziądzu (od kwietnia 1927 roku w Dęblinie) na stanowisko dyrektora nauk[9]. Komendantem szkoły, która 1928 roku została przemianowana na Szkołę Podchorążych Lotnictwa, był pułkownik Roman Florer.

W kwietniu 1929 roku został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 3 pułku lotniczego w Poznaniu-Ławicy[10]. Obowiązków na tym stanowisku nie zdążył objąć. Zginął 25 kwietnia 1929 roku w katastrofie lotniczej razem z kapitanem pilotem-obserwatorem Stanisławem Wojciechem Pawłowskim. Obaj lotnicy wystartowali w Dęblinie w czasie burzy śnieżnej. W czasie lotu stracili orientację i byli zmuszeni lądować. W trakcie lądowania samolot skapotował i zsunął się z brzegu do Wisły[2]. Według autorów Ku Czci Poległych Lotników ... katastrofa miała miejsce w pobliżu miejscowości Miechowice, w ówczesnym powiecie gostynińskim[11].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 11 z 6.07.1929 r., s. 224.
  2. ↑ a b Szczegóły wstrząsającej katastrofy lotniczej. Dwaj wybitni oficerowie ponieśli śmierć wskutek kwietniowej śnieżycy.. „Echo”. Rok V (nr 99), s. 1, 1929-04-26. Franciszek Probst – red. naczelny. Łódź: Władysław Stypułkowski. [dostęp 2014-02-19]. 
  3. ↑ Jerzy Leon Wojciech Rychłowski z Ostrowa h. Nałęcz [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2022-05-20].
  4. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 7 z 19.02.1920 r. W 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku.
  5. ↑ Księga Pamiątkowa 1933 ↓, s. 355-356.
  6. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 43 z 11.11.1922 r. w listopadzie 1922 roku został przydzielony do Biura Ścisłej Rady Wojennej, jako kapitan rezerwy 1 Pułku Lotniczego zatrzymany w służbie czynnej.
  7. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 112 z 23.10.1924 r.
  8. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 131 z 17.12.1924 r.
  9. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 42 z 11.10.1926 r.
  10. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 9 z 27.04.1929 r., s. 123.
  11. ↑ Natomiast część ówczesnej prasy sytuowała miejsce wypadku w pobliżu Garwolina.
  12. ↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
  13. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk Nr 19/1929, s. 362
  14. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 21 marca 1928 r.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Rychłowski&oldid=72802165”