Joseph Stübben
 Josef Stübben przed 1889 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
niemiecka |
 |
Ten artykuł należy dopracować |
Hermann Joseph Stübben (ur. 10 lutego 1845 w Hülchrath, zm. 8 grudnia 1936 we Frankfurcie nad Menem) – niemiecki urbanista i architekt.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1864–1866, a następnie 1868–1870 studiował na Berlińskiej Akademii Budownictwa. W latach 1876–1881 pełnił funkcję miejskiego architekta w Akwizgranie, a od 1881 do 1891 w Kolonii. W latach 1898–1904 projektował drobne obiekty na prywatne zlecenia. W 1904 został doradcą technicznym w Ministerstwie Finansów i sprawował tę funkcję do 1920. Jednocześnie został kierownikiem Królewskiej Komisji Rozbudowy Urbanistycznej Miasta Poznania tworząc zachowany do dziś układ urbanistyczny Dzielnicy Cesarskiej. W 1921 roku został nadradcą budowlanym w Münster. Jeszcze za jego życia, w 1930 jego rodzinne Hülchrath postawiło mu pomnik. Jako architekt projektował niewiele: kilka kościołów, port w Kolonii oraz most nad Wezerą w pobliżu Fürstenbergu. Sławę przyniosły mu natomiast prace urbanistyczne w wielu miastach Europy.
Dzieła urbanistyczne[edytuj | edytuj kod]
- Akwizgran[1]
- Altona (Hamburg)[1]
- Bazylea[1]
- Berlin
- Brno[1]
- Brugia[1]
- Bydgoszcz
- Sielanka
- Bielawy
- Skrzetusko
- Chemnitz[1]
- Darmstadt[1]
- Dortmund
- Düsseldorf
- Gdańsk[2][3][4][5][6]
- Głogów[7]
- Helsinki[1]
- Koblencja
- Kolonia[2][3][4][8]
- Królewiec[1]
- Luksemburg
- Metz
- Oberkassel
- Saarlouis
- Poznań
- Rostock[1]
- Schwerin[1]
- Ulm[1]
- Wałbrzych
- Wiesbaden[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Małgorzata Postawka, Myśl Urbanistyczna H. J. Stübbena. Epizod gdański., [w:] 100-lecie nowoczesnej urbanistyki w Gdańsku, Politechnika Gdańska, 2009, s. 52-58 (pol.).
- ↑ a b Łukasz Bugalski, Planty, promenady, ringi: śródmiejskie założenia pierścieniowe Gdańska, Poznania, Wrocławia i Krakowa, Gdańsk: Fundacja Terytoria Książki, 2020, ISBN 978-83-7908-206-3 [dostęp 2023-08-31] (pol.), Stübben był autorem projektu zagospodarowania terenów odzyskanych po rozbiórce fortyfikacji tzw. północnego i zachodniego frontu śródmieścia Gdańska. Na uwolnionych działkach wzniesiono szereg budynków użyteczności publicznej, w tym dworzec główny, gmachy licznych urzędów, archiwum, bibliotekę oraz nową gazownię miejską (Danzig II), założono parki, promenady spacerowe, wytyczono szerokie aleje.
- ↑ a b Małgorzata Kostrzewska, Piotr Lorens (red.), 100-lecie nowoczesnej urbanistyki w Gdańsku: praca zbiorowa, Gdańsk: Urbanista, 2009, ISBN 978-83-89649-23-2 [dostęp 2023-08-31].
- ↑ a b Małgorzata Omilanowska, Defortyfikacja Gdańska na tle przekształceń miast niemieckich w XIX wieku, „Biuletyn Historii Sztuki”, 72, Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk Stowarzyszenie Historyków Sztuki, 2010, s. 293-334, ISSN 0006-3967 (pol.).
- ↑ Artur Kostarczyk (red.), Gdańsk - pomnik historii. Cz. 1, Teka Gdańska, Gdańsk: Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego, 1998, ISBN 978-83-903894-2-4 [dostęp 2023-08-31].
- ↑ R. Kohnke (red.), Danzig und seine Bauten, Westpreußische Architekten-und Ingenieur-Verein, 1908, LCCN 11007572, OCLC 1684865, OL: 6529352M [dostęp 2023-08-31] (niem.).
- ↑ Janusz Opaska: Od twierdzy do nowoczesnego miasta. Plan urbanistyczny Josepha Stübbena dla Głogowa. [dostęp 2012-05-21].
- ↑ Hermann Joseph Stübben, Der Städtebau, Handbuch der Architektur, 4. Th9. Hb-Bd., Darmstadt, 1890 (niem.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Oliver Karnau: Hermann Josef Stübben. Städtebau 1876–1930. Vieweg, Braunschweig / Wiesbaden 1996, ISBN 3-528-08110-4.