Przejdź do zawartości

Karabin maszynowy SzKAS

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szpitalnego-Komarnickiego Awiacjonnyj Skorostrelnyj (SzKAS)
Ilustracja
Państwo

 ZSRR

Rodzaj

lotniczy karabin maszynowy

Historia
Prototypy

1930–1932

Produkcja

lata 30. XX wieku – ?

Dane techniczne
Kaliber

7,62 mm

Nabój

7,62 x 54 mm R (zmodyfikowana wersja o silniejszym ładunku prochowym)

Wymiary
Długość

935 mm

Długość lufy

605 mm

Masa
karabinu właściwego

10,5 kg

Inne
Prędkość pocz. pocisku

825 m/s

Szybkostrzelność teoretyczna

1800 strz./min

SzKAS (ros. ШКАС) – radziecki lotniczy karabin maszynowy kalibru 7,62 mm. Nazwa jest skrótem od Szpitalnogo-Komarickiego Awiacjonnyj SkorostrielnyjSzybkostrzelny, Lotniczy (konstrukcji) Szpitalnego i Komarickiego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Po wprowadzeniu pod koniec lat 20. do uzbrojenia radzieckiego lotnictwa lotniczej wersji rkm-u DP, karabinu maszynowego DA, rozpoczęto w ZSRR prace nad nowym karabinem maszynowym projektowanym od początku jako broń lotnicza. Nowy karabin maszynowy miał być lżejszy od DA, a przy tym miał mieć zdecydowanie większą szybkostrzelność.

W latach 30. SzKAS stał się podstawowym uzbrojeniem strzeleckim radzieckich samolotów, wypierając karabiny maszynowe DA. Wprowadzony do uzbrojenia Armii Czerwonej w 1932 roku. Produkowano go w wersjach przeznaczonych do montażu w skrzydłach, wieżyczkach strzeleckich oraz wersji zsynchronizowanej. W 1937 roku powstała zmodernizowana wersja SzKASa, Ultra-SzKAS (USz, ros. УШ) o szybkostrzelności zwiększonej do 3000 strz./min. Jego produkcji seryjnej jednak ostatecznie nie uruchomiono[1].

W drugiej połowie II wojny światowej SzKAS zaczął być w nowo produkowanych samolotach wypierany przez broń większego kalibru i o wyższej skuteczności rażenia, jak wkm UB.

Broń działała na zasadzie odprowadzania gazów prochowych przez boczny otwór w lufie. Ryglowanie przekoszeniem zamka w płaszczyźnie pionowej. Mechanizm donoszący bębnowy, a uderzeniowy kurkowy. Był na uzbrojeniu ludowego Wojska Polskiego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Władimir Kotielnikow: Ił-4. «Wozdusznyje kriejsiera» Stalina. Moskwa: Jauza / Kollekcyja / Eksmo, 2009, s. 71. ISBN 978-5-699-38276-7. (ros.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak, Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa: WIS, 1994, ISBN 83-86028-01-7, OCLC 169820275.