Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w São Paulo
| katedra | |||||||||||||||||||
 Katedra w São Paulo | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Stan | |||||||||||||||||||
| Miejscowość |
São Paulo | ||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie São Paulo  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Brazylii  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie São Paulo  | |||||||||||||||||||
 23°33′03,9″S 46°38′03,5″W/-23,551083 -46,634306
| |||||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||||
Katedra Metropolitalna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w São Paulo (port. Catedral Metropolitana Nossa Senhora da Assunção de São Paulo, Catedral Metropolitana lub Catedral da Sé de São Paulo) – rzymskokatolicka katedra w São Paulo. Jest położona w centrum miasta przy Praça da Sé.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Historia katedry rozpoczyna się w 1589, kiedy to podjęto decyzję o zbudowaniu kościoła w małej miejscowości São Paulo. Kościół ten, znajdujący się na miejscu obecnej katedry, został ukończony ok. 1616. Gdy São Paulo zostało w 1745 siedzibą diecezji, kościół ten został rozebrany a w jego miejscu rozpoczęto budowę nowego, w stylu barokowym, który ukończono ok. 1764. Kościół ten rozebrano w 1911.
Budowę obecnej katedry rozpoczął (poprzez położenie kamienia węgielnego 6 lipca 1913 Duarte Leopoldo e Silva, pierwszy arcybiskup São Paulo. Projekt budowli w stylu neogotyckim wykonał niemiecki architekt Maximilian Emil Hehl. Prace postępowały powoli. W 1933 wylano posadzki świątyni. Katedrę oddano do użytku w 1954, choć nie miała ona jeszcze wież. Okazją do oddania nieukończonej budowli były obchody 400-lecia założenia miasta. Wieże ukończono w 1967. Otrzymały one patetyczną nazwę „wież ludu”. Był to być może ukłon w kierunku teologii wyzwolenia, jako że do jej czołowych przedstawicieli należeli m.in. duchowni brazylijscy: biskup i teolog Hélder Câmara i arcybiskup São Paulo Paulo Evaristo Arns[1].
W latach 2000 – 2002 katedrę po długim okresie zaniedbania poddano kompletnej renowacji. Prace objęły budynek katedry oraz pinaklena wieży i nad nawami. Renowację ułatwiło odnalezienie oryginalnych planów konstrukcyjnych z 1912.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Katedra jest największym kościołem w São Paulo: ma 111 m długości i 46 m szerokości. Jej bliźniacze wieże wznoszą się na wysokość 92 m[2]. Została ona zbudowana na planie krzyża łacińskiego jako budowla pięcionawowa z kopułą na skrzyżowaniu naw.
Do jej budowy użyto ponad 800 ton rzadkich gatunków marmuru. Wystrój jej wnętrza nawiązuje do flory (ananasy) i fauny brazylijskiej (pancerniki).
Katedra może pomieścić 8000 ludzi.
Krypta[edytuj | edytuj kod]
Zlokalizowana pod głównym ołtarzem krypta może być, ze względu na duże rozmiary, uważana za podziemny kościół. Jest ona udekorowana marmurowymi rzeźbami dłuta Francisco Leopoldo e Silva, przedstawiającymi dzieje Hioba i św. Hieronima.
W krypcie znajdują się groby wszystkich biskupów i arcybiskupów São Paulo. Na specjalną uwagę zasługują wykonane z brązu grobowce dwóch ważnych postaci historycznych: ojca Diogo Feijó (regenta sprawującego władzę w imieniu niepełnoletniego cesarza Piotra II) i kacyka Tibiriçá (wodza plemienia Guaianaz, który w XVI w. powitał pierwszych jezuitów, przyjął chrzest i przyczynił się do założenia osady São Paulo.
Organy[edytuj | edytuj kod]
Zbudowane w 1954 przez włoska firmę organmistrzowską organy katedralne należą do największych w Ameryce Łacińskiej. Mają 120 głosów (12000 piszczałek) podzielonych na cztery manuały i pedał. Piszczałki zostały ozdobione ręcznie grawerowanymi reliefami w stylu gotyckim.
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
- katedra jest położona dokładnie w miejscu, przez które przebiega symboliczna linia wyznaczająca zwrotnik Koziorożca.
- do budowy katedry zużyto: 154200 kg białego marmuru z Carrary, 9600 kg zielonego marmuru St. Denis z kamieniołomów w Dolinie Aosty, 74550 kg żółtego marmuru sieneńskiego z kamieniołomów Monte d’Elsa, 166750 kg czerwonego marmuru portassanta z kamieniołomów Caldana w Grosseto, 3164 kg onyksu z Doliny Aosty, 4050 kg porfiru z Egiptu 135 kg malachitu z Kongo, 25 kg lazulitu z Chile i 15 000 kg brązu.
- przy budowie katedry przepracowano 263675 godzin[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Anne Benthues: 100 katedr świata (niem. Die 100 schönsten Kathedralen der Welt). Warszawa: Elipsa, 2003, s. 203. ISBN 83-7265-052-7.
- ↑ Emporis: Catedral Metropolitana de São Paulo. [dostęp 2010-11-14]. (ang.).
- ↑ Sampacentro: Catedral da Sé. [dostęp 2010-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-03)]. (port.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Anne Benthues: 100 katedr świata (niem. Die 100 schönsten Kathedralen der Welt). Warszawa: Elipsa, 2003, s. 202 –203. ISBN 83-7265-052-7.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Katedra w São Paulo: strona oficjalna. catedraldase.org.br. [dostęp 2010-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-16)]. (port. • ang.).
- São Paulo Metrópole: Catedral Metropolitana da Sé. [dostęp 2012-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (port.). Strona o katedrze w São Paulo