Kazimierz Czaplicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Wojciech Czaplicki
Ilustracja
Kazimierz Czaplicki (2014)
Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1945
Wołomin

Data i miejsce śmierci

27 października 2018
Warszawa

Zawód, zajęcie

urzędnik państwowy

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

szef Krajowego Biura Wyborczego (1991–2014)

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Kazimierz Czaplicki (pierwszy z lewej) w Senacie podczas uroczystości wręczenia trojgu nowo wybranym senatorom zaświadczeń o wyborze (2014)

Kazimierz Wojciech Czaplicki (ur. 17 lutego 1945 w Wołominie[1], zm. 27 października 2018[2] w Warszawie) – polski prawnik, urzędnik państwowy, organizator, długoletni kierownik i następnie szef Krajowego Biura Wyborczego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Henryka i Krystyny. Ukończył studia w zakresie administracji na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego[3]. Od lat 70. był zatrudniony w administracji terytorialnej różnych szczebli. Później pracował w Kancelarii Rady Państwa, dochodząc do stanowiska zastępcy dyrektora Biura Rad Narodowych. Od 1989 do 1991 pełnił funkcję szefa sekretariatu ówczesnej Państwowej Komisji Wyborczej. W 1991 marszałek Sejmu Mikołaj Kozakiewicz powołał go na stanowisko kierownika nowo utworzonego Krajowego Biura Wyborczego[1][4]. Z urzędu objął równocześnie funkcję sekretarza PKW[1].

Był działaczem Stowarzyszenia Europejskich Urzędników Wyborczych (ACEEEO, Association of European Election Officials), zasiadał w jej zarządzie[5].

19 listopada 2014 złożył rezygnację z funkcji szefa KBW i sekretarza PKW z dniem 1 grudnia 2014 w związku z nieprawidłowościami w działaniu systemu informatycznego wykorzystanego podczas wyborów samorządowych w 2014[6]. W negatywnej opinii o wykonaniu budżetu państwa w 2014 w części 11 (KBW) Najwyższa Izba Kontroli stwierdziła wielokrotne naruszanie przepisów prawa zamówień publicznych i nieskuteczny nadzór szefa KBW nad realizacją zamówień publicznych w podległej mu jednostce[7].

Zmarł 27 października 2018[2][8]; został pochowany na cmentarzu Wolskim[2].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Był autorem, współautorem i redaktorem licznych publikacji, takich jak Samorządowe prawo wyborcze. Komentarz (Kraków 2006), Ustawa o referendum lokalnym. Komentarz (Warszawa 2007), Kodeks wyborczy (Warszawa 2014), a także opracowań wyników wyborów w Polsce.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2011)[9]. Uroczystość odznaczenia odbyła się 11 listopada 2012[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Iudices electionis custodes. Księga Pamiątkowa Państwowej Komisji Wyborczej. Warszawa: Wydawnictwo Krajowego Biura Wyborczego, 2007, s. 351. [dostęp 2016-09-21].
  2. a b c Kazimierz Wojciech Czaplicki. wyborcza.pl, 3 listopada 2018. [dostęp 2018-11-06].
  3. Zbigniew Witkowski, Anna Frydrych-Depka, Paweł Raźny (red.): Wokół wyborów i prawa wyborczego. Toruń: Centrum Studiów Wyborczych. Wydział Prawa i Administracji. Uniwersytet Mikołaja Kopernika. Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa „Dom Organizatora”, 2017, s. 28. ISBN 978-83-7285-827-6. OCLC 1036558361.
  4. Wojciech Czaplicki – biografia. onet.pl. [dostęp 2011-09-27].
  5. Executive Board. aceeeo.org. [dostęp 2011-09-27]. (ang.).
  6. Szef Krajowego Biura Wyborczego złożył dymisję. wp.pl, 19 listopada 2014. [dostęp 2014-11-19].
  7. Informacja o wynikach kontroli wykonania budżetu państwa w 2014 r. w części 11 Krajowe Biuro Wyborcze. [w:] Najwyższa Izba Kontroli [on-line]. nik.gov.pl, czerwiec 2015. s. 5. [dostęp 2015-09-14].
  8. Zmarł Kazimierz Wojciech Czaplicki – wieloletni Szef Krajowego Biura Wyborczego. pkw.gov.pl, 28 października 2018. [dostęp 2018-10-28].
  9. M.P. z 2011 r. nr 89, poz. 937
  10. Odznaczenia państwowe w Święto Niepodległości. prezydent.pl, 11 listopada 2012. [dostęp 2012-11-11].