Kazimierz Kierzkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Kierzkowski
Prezes
Ilustracja
Major Major
Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1890
Międzyrzec Podlaski

Data i miejsce śmierci

marzec 1942
Auschwitz-Birkenau

Przebieg służby
Lata służby

od 1914

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Związek Walki Zbrojnej

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

56 pułk piechoty Wielkopolskiej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa,
Kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie)

Kazimierz Kierzkowski ps. „Kazimierz I”,„ Prezes” (ur. 10 sierpnia 1890[1] w Międzyrzecu Podlaskim, zm. w marcu 1942 w Auschwitz) – działacz polityczny i społeczny, major piechoty Wojska Polskiego i Armii Krajowej, członek Rady Głównej Centralnego Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych od 1934 roku[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1910 ukończył Siedmioklasową Szkołę Handlową Zgromadzenia Kupców w Będzinie[3]. W latach 1914–1917 służył w Legionach Polskich. W 1918 przyjęty został do Wojska Polskiego. W 1920 był szef sztabu Dowództwa Głównego Polskiej Organizacji Wojskowej na Górnym Śląsku. W sierpniu 1921 zajmował stanowisko szefa Wydziału Wywiadowczego Oddziału II Informacyjnego Sztabu Głównego WP. Po przeniesieniu do rezerwy pozostał na przydziale mobilizacyjnym w 56 pułku piechoty Wielkopolskiej w Krotoszynie. W 1921 za działalność w Legionach został odznaczony Orderem Virtuti Militari V kl. Nr 4943[4].

W latach 1923–1929 był komendantem głównym Związku Strzeleckiego. 20 września 1939 w Krakowie założył Organizację Orła Białego.

W latach 1940–1941 był szefem Biura Informacji i Propagandy Komendy Obszaru ZWZ Kraków–Górny Śląsk. Nazwisko Kierzkowskiego znalazło się na liście proskrypcyjnej Sonderfahndungsbuch Polen[5] obejmującej osoby przeznaczone przez Niemców do akcji eliminacji warstwy przywódczej i inteligencji. 15 lipca 1941 został aresztowany podczas Intelligenzaktion Schlesien i skierowany do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz–Birkenau, gdzie został zamordowany.

Syn Kierzkowskiego, Marek, był żołnierzem AK, uczestniczył w Powstaniu Warszawskim. Zaginął w czasie transportu z kompleksu niemieckich obozów Auschwitz–Birkenau do Mauthausen–Gusen[6].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W Roczniku Oficerskim Rezerw 1934 jako datę urodzenia podano 10 lipca 1891.
  2. Sprawozdanie Centralnego Towarzystwa Organizacyj i Kółek Rolniczych w Warszawie za 1934/5 Rok, Warszawa 1935, s. 17.
  3. Księga Jubileuszowa druga wydana z okazji 100-lecia I Liceum Ogólnokształcące im. M. Kopernika w Będzinie, 2002.
  4. Dekret Wodza Naczelnego L. 3423 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 43, s. 1722)
  5. Ryszard Hajduk, "Nieznana karta tajnego frontu", MON, W-wa 1985, ISBN 83-11-07208-6
  6. Kazimierz Płuta-Czachowski, "Organizacja Orła Białego", PAX, Warszawa 1987, ISBN 83-211-0914-4
  7. Na podstawie fotografii

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1923
  • Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34
  • Strona KGRH 56 pp Wlkp
  • Grzegorz Mazur: Biuro Informacji i Propagandy SZP-ZWZ-AK 1939-1945. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1987, s. 397. ISBN 83-211-0892-X.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]