Kiełcz (zm. 1310)

Kiełcz
	; Nałęcz
Data śmierci	1310
Ród	Nałęczowie
Dzieci	Wincenty z Korytkowa
Administracja	wojewoda poznański, kasztelan gnieźnieński, santocki, zbąszyński.

Kiełcz herbu Nałęcz (ur. 2. poł. XIII w., zm. 1310) – rycerz polski, wojewoda poznański, kasztelan gnieźnieński, santocki, zbąszyński.

Biografia

Kiełcz urodził się w 2. połowie XIII wieku w polskiej rodzinie rycerskiej herbu Nałęcz. Jego ojciec, Tomisław z Szamotuł, był wojewodą poznańskim. Kiełcz związany był z dworem Przemysła II, w 1286 został miecznikiem gnieźnieńskim, w 1294 mianowano go kasztelanem santockim, a w latach 1295–1296 dzierżył kasztelanię zbąszyńską. Po zamordowaniu 8 lutego 1296 w Rogoźnie, przez Brandenburczyków, króla Przemysła II, dołączył do stronników Władysława Łokietka. Należał do bliskich współpracowników księcia, jego podpis i pieczęć widnieją na wielu dokumentach Łokietka z tego okresu. W 1295 lub 1297 roku został kasztelanem gnieźnieńskim.

W okresie panowania królów czeskich, Wacława II i Wacława III, nie dzierżył żadnych urzędów państwowych.

Po powrocie do kraju Władysława Łokietka, ponownie znalazł się w gronie jego stronników. W 1306 roku był obecny podczas przejmowania przez księcia kasztelanii nakielskiej i żońskiej. Łokietek mianował go wojewodą poznańskim, jednak Kiełcz nie sprawował władzy nad całą prowincją, a jedynie nad kasztelanią nakielską i żońską, ponieważ pozostała część Wielkopolski była pod panowaniem Henryka głogowskiego i Bolka opolskiego, który zajął ziemię rudzką. Z ramienia księcia Henryka wojewodą poznańskim był w tym czasie Sędziwój z Jarocina. Kiełcz jako wojewoda poznański towarzyszył Łokietkowi podczas przejmowania władzy na Pomorzem Gdańskim.

Po raz ostatni jest wzmiankowany w dokumentach z epoki w 1308 roku.

Zmarł przed 25 sierpnia 1310 roku, w dniu tym mianowano jego następcę na urzędzie wojewody poznańskiego (nakielskiego).

Jego synem był prawdopodobnie Wincenty z Korytkowa.

Bibliografia

Janusz Bieniak: Kiełcz h. Nałęcz. W: Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa – Poznań: 1983, s. 330.

Za panowania Piastów	Dzierżykraj z Człopy (1020–?) Jakub z Bnina (1120–?) Dobrogost z Szamotuł (1216–1226) Dionizy z Goździkowa (1226–1234) Bogumił Dzierżykraj (1234–1242) Mościc z Wielkiego Koźmina (1242–1252) Przedpełk (1252–1253) Hertobald (1253–1255) Mikołaj z Grzymisławia (1255–1260) Beniamin z Grabowy (1260–1264) Janko z Czarnkowa (1264–1270) Przedpełk (1270–1277) Jakub z Bnina (1277–1281) Tomisław z Szamotuł (1281–1286) Beniamin Zaremba (1286–1287) Tomisław z Szamotuł (1288–1293) Beniamin Zaremba (1293–1297) Piotrko? (1297–1299) Sędziwój z Jarocina (1299–1306) Kiełcz z Brudzewa (1306–1308) Dobrogost z Dzwonowa (1308–1320) Przybysław (1326–1328) Wincenty z Szamotuł (1328–1332) Mikołaj z Biechowa (1332–1340) Jarosław z Iwna (1340–1343) Maciej Borkowic (1343–1358) Pasek z Wolicy (1358–1371)
Za panowania Andegawenów i Jagiellonów	Wincenty z Krępy (1371–1386) Bartosz Wezenborg (1387–1393) Jędrzej z Szamotuł (1393–1400) Mścisław Bardzki (1400–1406) Sędziwój Ostroróg (1406–1441) Jan z Bnina (1441–1449) Łukasz I Górka (1449–1475) Stanisław Ostroróg (1475–1477) Maciej z Bnina Opaliński (1477–1493) Mikołaj z Kutna (1493–1495) Jan Starszy Świdwa Szamotulski (1495–1496) (Jan) Sędziwój Czarnkowski (1496–1499) Jan Ostroróg (1500–1501) Andrzej Szamotulski (1501–1511) Mikołaj Lubrański (1511–1519) Stanisław Kościelecki (1519–1535) Łukasz II Górka (1535–1538) Janusz Latalski (1539–1557) Marcin Zborowski (1557–1561) Andrzej Kościelecki (1561–1565) Łukasz III Górka (1565–1573)
Za monarchii elekcyjnej	Stanisław Górka (1573–1592) Hieronim Gostomski (1592–1609) Jan Ostroróg (1610–1622) Piotr Opaliński (1622–1624) Stanisław Przyjemski (1624–1628) Jan Opaliński (1628–1637) Krzysztof Opaliński (1637–1655) Jan Leszczyński (1655–1661) Andrzej Karol Grudziński (1661–1678) Krzysztof Grzymułtowski (1679–1687) Rafał Leszczyński (1687–1692) Wojciech Konstanty Breza (1692–1698) Stanisław Małachowski (1698–1699) Stanisław Leszczyński (1699–1709) Franciszek Zygmunt Gałecki (1709–1711) Andrzej Aleksander Radomicki (1711–1726) Maciej Radomicki (1726–1728) Władysław Radomicki (1728–1737) Michał Raczyński (1737) Antoni Józef Poniński (1738–1742) Ludwik Bartłomiej Szołdrski (1742–1753) Stefan Garczyński (1753–1754) Stanisław Potocki (1754–1760) Florian Łubieński (1760–1765) Antoni Barnaba Jabłonowski (1765–1778) August książę ordynat Sułkowski (1778–1786) Józef Klemens Mielżyński (1786–1793)
Prezesi Wielkiego Księstwa Poznańskiego i Prowincji Poznańskiej	Joseph von Zerboni di Sposetti (1815–1824) Johann Friedrich Theodor von Baumann (1825–1830) Eduard Heinrich Flottwell (1830–1840) Adolf von Arnim-Boitzenburg (1840–1842) Carl Moritz von Beurmann (1843–1850) Gustav Carl Gisbert Heinrich Wilhelm Gebhard von Bonin (1850–1851) Eugen von Puttkamer (1851–1860) Gustav Carl Gisbert Heinrich Wilhelm Gebhard von Bonin (1860–1862) Karl Wilhelm von Horn (1862–1869) Otto von Königsmarck (1869–1873) William Barstow von Guenther (1873–1886) Robert von Zedtlitz-Trützschler (1886–1890) Hugo von Wilamowitz-Moellendorff (1890–1899) Karl Julius Rudolf von Bitter (1899–1903) Wilhelm von Waldow (1903–1911) Philipp Schwartzkopf (1911–1914) Johan Karl Friedrich Moritz Ferdinand von Eisenhart-Rothe (1914–1918)