Kościoły i klasztory Goa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościoły i klasztory Goa[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Goa − fortissima India urbs in Christianorum potestatem anno Salutis 1509 deuenit (Goa − największe miasto Indii znajdujące się od zbawiennego 1509 roku w chrześcijańskim posiadaniu)
Państwo

 Indie

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

II, IV, VI

Numer ref.

234

Region[b]

Azja i Pacyfik

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1986
na 10. sesji

Położenie na mapie Indii
Mapa konturowa Indii, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Franciszka z Asyżu w Starym Goa”
Ziemia15°30′12,0″N 73°54′41,0″E/15,503333 73,911389
Multimedia w Wikimedia Commons
  1. ↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO
  2. ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Kościoły i klasztory Goa − zespół obiektów sakralnych w Starym Goa (nie mylić z Goa Velha) w indyjskim stanie Goa, dawnej stolicy Indii Portugalskich wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO pod numerem 234[1]. Na przestrzeni wieków budowle służyły jako wzorce budownictwa kościelnego w Indiach i przyczyniły się do rozpowszechniania sztuki manuelińskiej, manieryzmu i baroku w innych krajach Azji[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Goa (obecnie Stare Goa) zostało założone w 1479 roku jako miasto portowe przy ujściu rzeki Mandowi[3] i było stolicą sułtanatu Bahmanidów. Po zajęciu prowincji Goa przez portugalskiego admirała Afonso de Albuquerque w 1510 roku miejscowość Goa stała się stolicą kolonii. Pod panowaniem Portugalczyków miasto bardzo szybko się rozwijało, jedną z pierwszych wzniesionych przez nich budowli była kaplica dedykowana św. Katarzynie dla uczczenia dnia, w którym przypadło zwycięstwo.

W niedługim czasie miasto stało się centrum misji Kościoła i stolicą biskupa misyjnego dla Azji (1534)[4]. Goa było pomostem między Dalekim Wschodem, a Europą, dlatego liczne zakony zakładały w nim klasztory, mające dawać wsparcie dla misjonarzy. W 1542 roku do Goa przybył Franciszek Ksawery. Na początku XVII wieku miasto liczyło ponad 200.000 mieszkańców, z czego 150.000 było katolikami[5]. Nazywano je: „Złotą Bramą”, „Perłą Orientu” lub „Rzymem Wschodu”[6].

W XVIII wieku miasto opustoszało i stopniowo popadało w ruinę. Obecnie znajduje się tam mała wioska[7].

Po inwazji wojskowej i wcieleniu Goa do Indii w 1961 roku, napływ ludności z innych stanów spowodował zmiany społeczne, kulturowe i religijne. W 1982 roku rząd Indii poprosił o wpisanie na listę światowego dziedzictwa UNESCO siedmiu obiektów zabytkowych z Goa[1].

Obiekty[edytuj | edytuj kod]

Portugalczycy po objęciu władzy na początku XVI wieku stawiali wiele kaplic. Niestety były one budowanych w pośpiechu, dlatego część z nich uległa zniszczeniu, a żadna nie zachowała się w pierwotnym stanie[8]. Najważniejsze zachowane zabytki chrześcijańskiej kultury pochodzą z drugiej połowy XVI i z XVII wieku.

Obiekt Zdjęcie Informacje Ciekawostki
Bazylika
Bom Jesus[9][10] 		Wybudowana przez jezuitów w 1605 roku W kościele znajdują się doczesne szczątki św. Franciszka Ksawerego
Kaplica
św. Katarzyny Aleksandryjskiej 		Kaplica z 1510 roku, którą postawiono na pamiątkę zwycięstwa nad muzułmanami. Została rozbudowana w 1550 roku[11]. Jest najstarszym zabytkiem w Old Goa Do czasu wybudowania katedry była siedzibą biskupa[4]
Katedra Sé[9][10] Po powstaniu diecezji postanowiono wybudować nową katedrę ku czci św. Katarzyny, jednakże prace zakończono dopiero w 1652 roku Świątynia jest siedzibą biskupa katolickiego archidiecezji Goa i Daman oraz patriarchy Wschodnich Indii
Kościół
Matki Bożej Różańcowej 		Świątynia z 1543 roku
Kościół
św. Augustyna 		Wybudowany w 1602 przez augustianów Pozostały jedynie ruiny
Kościół i klasztor
św.Franciszka z Asyżu 		Kościół franciszkanów z 1661 roku W klasztorze mieści się obecnie muzeum archeologiczne[2]
Kościół
św. Kajetana 		Postawiony przez Kleryków Regularnych w drugiej połowie XVII wieku Wzorowany na bazylice św. Piotra w Rzymie

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b M. Jansen: An afterword. Churches of Goa. World Heritage Programme of UNESCO. W: Ch.J Borges, H. Feldmann (red.): Goa and portugal: Their cultural links. New Delhi: 1997, s. 302. ISBN 81-7022-659-7. [dostęp 2012-01-01]. (ang.).
  2. ↑ a b Churches and Convents of Goa. [dostęp 2012-01-01]. (ang. • fr. • ros. • hiszp. • chiń. • arab.).
  3. ↑ D.L. Cottineau de Kloguen: An historical sketch of Goa, the metropolis of the Portuguese settlements in India. Printed for the proprietor by William Twigg, at the Gazette Press, 1831, s. 80. [dostęp 2012-01-02]. (ang.).
  4. ↑ a b Goa becomes a Diocese. [dostęp 2012-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-08)].
  5. ↑ D.L. Cottineau de Kloguen: An historical sketch of Goa, the metropolis of the Portuguese settlements in India. Printed for the proprietor by William Twigg, at the Gazette Press, 1831, s. 19−20. [dostęp 2012-01-02]. (ang.).
  6. ↑ J.G.R. Monteiro: Mormugao Port: A Golden Gateway of Goa. [dostęp 2012-01-05].
  7. ↑ Old Goa Heritage Site. Government of Goa; Departament of Tourism. [dostęp 2012-01-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-26)]. (ang.).
  8. ↑ A.N Pereira: Goan and christian architekture of the 16th centry. W: Ch.J. Borges, H. Feldmann: Goa and Portugal: their cultural links. New Delhi: Concept Pub. Co., 1997, s. 148–154. ISBN 81-7022-659-7. (ang.).
  9. ↑ a b Indie. Przewodniki Wiedzy i Życie. HACHETTE, 2009. ISBN 978-83-7575-667-8.
  10. ↑ a b Indie. Praktyczny przewodnik. Pascal, 2009. ISBN 978-83-7513-919-8.
  11. ↑ Old Goa (Velha Goa). [dostęp 2012-01-01]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Obiekty z listy Światowego Dziedzictwa UNESCO w Indiach

Kulturowe
Przyrodnicze

Indie

  1. ↑ Wspólnie z Argentyną, Francją, Niemcami, Belgią, Japonią i Szwajcarią
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościoły_i_klasztory_Goa&oldid=71243797”