Kokotna Łąka
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Wysokość |
603[1] m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów | |
50°41′24,068″N 16°31′37,621″E/50,690019 16,527117 |
Kokotna Łąka (niem. Hahnwiese[2]), 603 m n.p.m. – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w Górach Sowich.
Położenie i opis[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie położone na obszarze Parku Krajobrazowego Gór Sowich[1] w północno-zachodniej części Gór Sowich, na północno-zachodniej ich krawędzi, około 1,4 km na północ od centrum Kamionek.
Kopulaste wzniesienie o zróżnicowanej rzeźbie i ukształtowaniu oraz stromych zboczach z mało wyrazistym szczytem, który od strony północno-wschodniej minimalnie wyrasta ponad prawie płaską i wąską powierzchnię szczytową, na której oddzielone niewielkim siodłem wznoszą się wzniesienia: Spalony Las niższe o 3 m i Środkowa wyższa o 14 m. Wznosi się w środkowym odcinku bocznego grzbietu odchodzącego od Wielkiej Sowy w kierunku północno-wschodnim, który za Forteczną stromo opada do linii sudeckiego uskoku brzeżnego[3]. Wzniesienie wyraźnie wydzielają wykształcone górskie doliny: od północnego zachodu dolina Kłomnicy i Dolina Kamionkowska od południowego wschodu. Wzniesienie zbudowane z prekambryjskich gnejsów i migmatytów[1]. Zbocza wzniesienia pokrywa niewielka warstwa młodszych osadów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich. W południowo-wschodnim zboczu wzniesienia zalegała żyła grubo krystalicznego barytu wypełniająca szczelinę tektoniczną przecinającą gnejsy[4][1]. Baryt był silnie spękany a w szczelinach spękań pokryty nalotami limonitu. W barycie tkwiły masywne gniazda i liczne wpryśnięcia srebronośnej galeny współwystępującej ze sfalerytem. Na zboczach znajdują się ślady dawnej działalności górniczej w postaci wkopów, hałd, szurfów oraz sztolni[1]. Cała powierzchnia wzniesienia łącznie z partią szczytową porośnięta jest lasem bukowo-świerkowym regla dolnego ze znaczną domieszką brzozy, sosny, jarzębiny i modrzewia[1]. Zboczami trawersują liczne drogi leśne, a grzbietem prowadzi ścieżka stanowiąca nie znakowaną i mało uczęszczaną trasę na Wielką Sowę z Rościszowa i Pieszyc. U południowo-wschodniego podnóża wzniesienia, położona jest dzielnica Pieszyc Kamionki. Położenie wzniesienia, oraz kopulasty kształt czynią wzniesienie rozpoznawalnym w terenie.
Inne[edytuj | edytuj kod]
- Wzniesienie w przeszłości nosiło nazwę: Hahnwiese[1].
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
- Na wzniesienia w przeszłości prowadzone były roboty górniczo poszukiwawcze.
- Na wschodnim zboczu Kokotnej Łąki w przeszłości funkcjonowała wielopoziomowa kopalnia rudy srebra i ołowiu "Augusta"[5] - uznana za jedną z piękniejszych w Sudetach[6].
- W latach 70 XX wieku między Kokotną Łąką a Skalistą planowano wybudować zaporowy zbiornik wodny, który miał zasilać w wodę Pieszyce, Dzierżoniów i Bielawę.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Podnóżem południowo-zachodniego zbocza prowadzi pieszy szlak turystyczny:
- żółty - fragment szlaku prowadzący z Kamionek na Wielką Sowę (1015 m i dalej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-BiS, 1994, s. 198. ISBN 83-85773-12-6.
- ↑ Monitor PolskiI" Nr. A 44 str.5, poz. 148, l.. monitorpolski.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-29)].
- ↑ Rysunek układu grzbietów Gór Sowich w opracowaniu M.Staffy (nazwy szczytów zostały naniesione przez nieznanego autora). W: Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (red.). T. 11: Góry Sowie. Wrocław: Wydawnictwo I–BiS, 1995, s. 21. ISBN 83-85773-12-6.
- ↑ Surowce chemiczne - Baryt (patrz Kamionki)
- ↑ Relikty dawnych robót górniczych w Górach Sowich str.223
- ↑ Przewodnik po ziemi dzierżoniowskiej str.20. polskaturystyczna.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-11)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1995, ISBN 83-85773-12-6.
- M. Staffa; Przewodnik turystyczny: Wędrówka przez Sudety Środkowe: Góry Wałbrzyskie - Góry Suche - Góry Sowie - Góry Bardzkie; Wyd.PTTK „Kraj”; Warszawa/Kraków 1982; ISBN 83-00-00476-9.
- Sudety Środkowe. Skala 1:40000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005. ISBN 83-60044-44-9.
- Góry Sowie, Mapa turystyczna, Skala 1:35000. Wydawnictwo Turystyczne, Plan, Jelenia Góra: 2011. ISBN 978-83-62917-36-5.
- T. Śnieżek, Góry Sowie, Przewodnik, Oficyna wydawnicza „Rewasz”, Piastów, 2012,ISBN 83-62460-22-9.
- T. Maciejczyk, Góry Sowie, Przewodnik po ziemi dzierżoniowskiej, Wydanie I, Krakow 2009r., ISBN 978-83-7560-061-2.