Konstantin Wierszynin

Konstantin Wierszynin
Константин Андреевич Вершинин
	główny marszałek lotnictwa
Pełne imię i nazwisko	Konstantin Andriejewicz Wierszynin
Data i miejsce urodzenia	3 czerwca 1900 ; Borkino, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	30 grudnia 1973 ; Moskwa, ZSRR
	Przebieg służby
Lata służby	1919–1973
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Wojskowe Siły Powietrzne
Stanowiska	dowódca Wojsk Lotniczych: Frontu Południowego,; Frontu Zakaukaskiego,; dowódca 4 Armii Lotniczej, naczelny dowódca Wojsk Lotniczych i zastępca ministra Sił Zbrojnych ZSRR, naczelny dowódca Wojsk OPK, wiceminister obrony ZSRR
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji, ; II wojna światowa: bitwa o Kaukaz,; operacja krymska,; operacja Bagration,; operacja wschodniopruska,; bitwa o Berlin;
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Konstantin Andriejewicz Wierszynin, ros. Константин Андреевич Вершинин (ur. 21 maja^?/3 czerwca 1900 we wsi Borkino, zm. 30 grudnia 1973 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, główny marszałek lotnictwa (1959), członek Komitetu Centralnego KPZR (1961–1971), deputowany Rady Najwyższej ZSRR 2., 4., 5., 6. i 7. kadencji (1946–1950 i 1954–1970), Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 3 czerwca 1900 we wsi Borkino, gubernia wiatska (ob. obwód kirowski) w rodzinie chłopskiej. Od czerwca 1919 w Gwardii Czerwonej, szeregowiec symbirskiego zapasowego pułku piechoty. Uczestnik wojny domowej w Rosji. W 1920 po mianowaniu do stopnia oficerskiego, dowodził kompanią w walkach z Bułak-Bułahowiczem. Brał udział w dławieniu powstań chłopskich w guberni woroneskiej. W 1921 walczył z powstańcami chłopskimi w guberni tambowskiej (operacja Tuchaczewskiego z użyciem gazów trujących – sarinu).

W 1923 ukończył Taktyczny Dowódczy Wyższy Kurs Armii Czerwonej im. Kominternu „Wystrieł”. W 1932 ukończył Techniczną Akademię Lotniczą im. Nikołaja Żukowskiego. W 1935 ukończył kursy pilotażu. Od 1932 na stanowiskach sztabowych i dowódczych w Wojskach Lotniczych.

W okresie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej 1941–1945 dowódca Wojsk Lotniczych Frontu Południowego (wrzesień 1941 – maj 1942), dowódca 4 Armii Lotniczej (maj – wrzesień 1942 i od marca 1943–1946), dowódca Wojsk Lotniczych Frontu Zakaukaskiego (wrzesień 1942 – marzec 1943) i Północno-Kaukaskiego (marzec - maj 1943), następnie dowódca 4 Armii Powietrznej na 2 Froncie Białoruskim (kwiecień 1944 - maj 1945) i w Północnej Grupie Wojsk stacjonującej w Polsce (maj 1945 - marzec 1946).

Od marca 1946 do września 1949 naczelny dowódca Wojsk Lotniczych i zastępca ministra Sił Zbrojnych ZSRR. W 1949–1951 zastępca naczelnego dowódcy Wojsk Lotniczych. Po tym okresie na stanowiskach dowódczych w Wojskach Obrony Powietrznej Kraju (OPK). W 1951–1953 naczelny dowódca Wojsk OPK. Od stycznia 1957 naczelny dowódca Wojsk Lotniczych i zastępca ministra obrony ZSRR.

Kandydat na członka Komitetu Centralnego KPZR (1952–1956) i członek KC KPZR od 1961, deputowany Rady Najwyższej ZSRR 2. i od 4. do 7. kadencji.

Zmarł 30 grudnia 1973 w Moskwie i został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Awanse[edytuj | edytuj kod]

generał major lotnictwa – 22 października 1941
generał porucznik lotnictwa – 17 marca 1943
generał pułkownik lotnictwa – 23 października 1943
marszałek lotnictwa – 3 czerwca 1946
główny marszałek lotnictwa – 8 maja 1959

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Medal „Złota Gwiazda” Bohatera Związku Radzieckiego (19 sierpnia 1944 )
Order Lenina – sześciokrotnie
Order Rewolucji Październikowej
Order Czerwonego Sztandaru – trzykrotnie
Order Suworowa I klasy – trzykrotnie
Order Suworowa II klasy
Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia
Medal 100-lecia urodzin Lenina
Medal „Za obronę Kaukazu”
Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
Order Virtuti Militari (Polska Ludowa)
Order Krzyża Grunwaldu (Polska Ludowa)
Medal za Warszawę 1939-1945 (Polska Ludowa)
Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (Polska Ludowa)
I inne

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

BolesławB. Potyrała BolesławB., HieronimH. Szczegóła HieronimH., Czerwoni marszałkowie. Elita Armii Radzieckiej 1935-1991, Zielona Góra: Wyd. WSP im. Tadeusza Kotarbińskiego, 1997, ISBN 83-86832-23-1, OCLC 835148265 .
BolesławB. Potyrała BolesławB., WładysławW. Szlufik WładysławW., Who is who? Trzygwiazdkowi generałowie i admirałowie radzieckich sił zbrojnych z lat 1940-1991, Częstochowa: WSP, 2001, ISBN 83-7098-662-5, OCLC 831020923 .
Encyklopedia II wojny światowej, Wyd. MON, Warszawa 1975
(ros.) W. Jegorszyn – Feldmarszałkowie i marszałkowie, Moskwa 2000
(ros.) K. Zalesskij – Imperium Stalina. Biograficzny słownik encyklopedyczny, Moskwa 2000
(ros.) Wielka Encyklopedia Radziecka, t. 4, s. 568, Moskwa 1969-1978
Вершинин Константин Андреевич – Герои страны (ros.)
Вершинин Константин Андреевич – Проект ХРОНОС (ros.)