52°45′N 25°09′E/52,750000 25,150000Kosów (Białoruś)
|
|||
 |
|||
|
|||
| Państwo |  Białoruś |
||
| Obwód | brzeski | ||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
2000[1] |
||
| Kod pocztowy | 225262 | ||
|
Położenie na mapie obwodu brzeskiego
 Kosów
|
|||
|
Położenie na mapie Białorusi
Kosów
|
|||
| 52°45′N 25°09′E/52,750000 25,150000 |
|||
Portal  Białoruś |
|||
_004.Jpeg)
Kosów (błr. Косава, Kosawa; ros. Коссово, Kossowo; hist. Kosów Poleski) – miasto na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie iwacewickim, 15 km od Iwacewicz, ok. 2 tys. mieszkańców (2010).
Spis treści
Przynależność[edytuj]
Miejscowość po raz pierwszy występuje w dokumentach około 1492. Miasto magnackie położone było w końcu XVIII wieku w powiecie słonimskim województwa nowogródzkiego[2]. Od III rozbioru Polski (1795) w składzie Rosji. W okresie II Rzeczypospolitej siedziba starostwa powiatowego i powiatu kosowskiego w województwie poleskim. Od 1945 w granicach Białoruskiej SRR. Od 1991 miejscowość należy do niepodległej Białorusi, rejonu iwacewickiego obwodu brzeskiego.
Demografia[edytuj]
Historia[edytuj]
W X-XI w. było tu grodzisko otoczone wałem. Dobra kosowskie od XV w. przechodziły przez ręce możnych rodów - Chreptowiczów, Sanguszków, Sapiehów, Flemingów, Czartoryskich. W I poł. XIX w. były w rękach Pusłowskich, którzy na przełomie XIX i XX w. sprzedali dobra Rosjanom. Po I wojnie światowej majątek rozparcelowano.
W roku 1838 polski przemysłowiec, hrabia Wandalin Pusłowski wybudował w miejscowości pałac, przejęty po powstaniu styczniowym w ramach represji przez rosyjskich magnatów. W czasie I wojny światowej Kosów został częściowo zniszczony. Za II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą wiejskiej gminy Kosów.
Po agresji ZSRR na Polskę w dniu 17 września 1939 miejscowa ludność została poddana represjom a niektóre obiekty zabytkowe uszkodzone - obecnie IPN prowadzi śledztwo w sprawie zamordowania w dniach 17-20 września 25 Polaków nieopodal Kosowa.
Zabytki[edytuj]
.jpg)
- Pałac Pusłowskich - zbudowany w 1838 r. przez Wandalina, neogotycki o imponującej fasadzie (120 m) usytuowany na wzgórzu o spłaszczonym wierzchołku. W okresie międzywojennym był siedzibą starostwa kosowskiego. W 1942 r. spalony przez partyzantów radzieckich i doszczętnie zdewastowany, a rozległy otaczający go park wycięty (teraz rośnie bór sosnowy). Pałac to dobrze zachowana trwała ruina robiąca ciągle duże wrażenie.
- Zabytkowa cerkiew prawosławna św. Antoniego (dawniej greckokatolicka) z XVIII wieku.
- Kościół katolicki pod wezwaniem Przenajświętszej Trójcy, wybudowany w stylu neoromańskim w 1878 - w znajdującym się na jego miejscu kościółku został w 1746 ochrzczony Tadeusz Kościuszko, urodzony w odległej o pół kilometra od Kosowa Mereczowszczyźnie.
Ludzie związani z Kosowem[edytuj]
- Leopold Bieńkowski - polski działacz społeczny,
- Bohdan Drozdowski - polski poeta, prozaik, publicysta, tłumacz, autor sztuk scenicznych,
- Tadeusz Kościuszko - generał, polski bohater narodowy, Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej w insurekcji 1794,
- Wandalin Pusłowski - polski hrabia, inicjator budowy tutejszego pałacu.
- Antoni Kamiński - pułkownik Wojska Polskiego, osadnik wojskowy w Kosowie Poleskim
Zobacz też[edytuj]
Przypisy
- ↑ Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года (ros.)
- ↑ Вялiкi гicтарычны атлас Беларусi Т.2, Mińsk 2013, s. 108.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Kossów w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. IV: Kęs – Kutno. Warszawa, 1883.
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||
