Leki przeciwrobacze
Leki przeciwrobacze, antyhelmintyki – grupa leków przeciwpasożytniczych, stosowanych w chorobach wywołanych przez robaki, skierowana głównie przeciwko tasiemcom, obleńcom i przywrom, pasożytującym w przewodzie pokarmowym gospodarza. Leki tej grupy działają poprzez zakłócanie fizjologicznych procesów robaków.
Wyróżnia się dwie grupy leków przeciwrobaczych: leki porażające system nerwowo-mięśniowy oraz leki zakłócające przemianę materii.
Leki porażające system nerwowo-mięśniowy[edytuj | edytuj kod]
Działanie polega na hamowaniu skurczu mięśni pasożyta. Sparaliżowane osobniki mogą być łatwo wydalone z organizmu człowieka.
Przykłady leków: lewamizol, pyrantel, prazykwantel.
Leki zakłócające przemianę materii[edytuj | edytuj kod]
Leki z tej grupy blokują działanie niektórych enzymów (fosfofruktokinazy, fumaryloreduktazy) potrzebnych do przeprowadzania efektywnego metabolizmu węglowodanów. Powoduje to zaburzenia w procesach oddychania komórkowego i prowadzi do niedostatecznej podaży energii, co może zakłócać różne funkcje życiowe pasożytów i prowadzić do ich śmierci.
Przykłady leków: niklozamid, albendazol, pirwinium.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- W. Kostowski, Z. S. Herman: Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003. ISBN 83-200-3350-0.
- Rosenblatt JE. Antiparasitic agents. „Mayo Clin Proc”. 74. 11, s. 1161–1175, 1999. PMID: 10560606.
- Liu LX, Weller PF. Antiparasitic drugs. „New England Journal of Medicine”. 334. 18, s. 1178–1184, 1996. PMID: 8602186.
