Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1964 – sztafeta 4 × 400 m mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
 Osobny artykuł: Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1964.
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1964
Lekkoatletyka
Sztafeta 4 × 100 m mężczyzn
Złoty medal Złoty medal

 Stany Zjednoczone

Srebrny medal Srebrny medal

 Wielka Brytania

Brązowy medal Brązowy medal

 Trynidad i Tobago

Sztafetę 4 × 400 metrów mężczyzn podczas XVIII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Tokio rozegrano 20 (eliminacje) i 21 października 1964 (finał) na Stadionie Olimpijskim w Tokio. Zwycięzcą została sztafeta Stanów Zjednoczonych, która biegła w składzie: Ollan Cassell, Michael Larrabee, Ulis Williams i Henry Carr. Ustanowiła ona w finale rekord świata wynikiem 3:00,7[1].

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

reprezentacja zawodnicy czas data miejsce
Rekord świata  Stany Zjednoczone Jack Yerman, Earl Young, Glenn Davis, Otis Davis 3:02,2 1960-09-08 8 września 1960(dts) Rzym[1][2]
Rekord olimpijski

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Poz. - pozycja
WR – rekord świata | NR – rekord krajowy | PB – rekord życiowy | =PB – wyrównany rekord życiowy |
SB – najlepszy wynik w sezonie | =SB – wyrównany najlepszy wynik w sezonie | OR – rekord olimpijski
Fn – falstart | DNF – nie ukończył | DNS – nie wystartował | DSQ – zdyskwalifikowany

Eliminacje[edytuj | edytuj kod]

17 sztafet przystąpiło do biegów eliminacyjnych. Rozegrano trzy biegi. Do finału awansowały po dwie najlepsze sztafety w każdym biegu (Q), oraz dwie z najlepszymi czasami spośród pozostałych (q).

Bieg 1[edytuj | edytuj kod]

Poz. Państwo Zawodnicy Rezultat Uwagi
1  Stany Zjednoczone Henry Carr, Ollan Cassell, Michael Larrabee, Ulis Williams 3:05,3 Q
2  ZSRR Hryhorij Swerbetow, Wiktor Byczkow, Wasyl Anisimow, Wadim Archipczuk 3:07,4 Q
3  Francja Germain Nelzy, Michel Hiblot, Bernard Martin, Jean-Pierre Boccardo 3:07,5 q
4  Indie Makhan Singh, Amrit Pal, Ajmer Singh, Milkha Singh 3:08,8
5  Japonia Tōru Honda, Kimitada Hayase, Yoshihiro Amano, Masami Yoshida 3:12,3
6  Senegal Daour M'baye Guèye, Daniel Thiaw, Mamadou N'Diaye, Papa M'Baye N'Diaye 3:12,5
–  Uganda DNS

Bieg 2[edytuj | edytuj kod]

Poz. Państwo Zawodnicy Rezultat Uwagi
1  Trynidad i Tobago Edwin Skinner, Kent Bernard, Edwin Roberts, Wendell Mottley 3:05,0 Q
2  Polska Marian Filipiuk, Ireneusz Kluczek, Stanisław Swatowski, Andrzej Badeński 3:07,2 Q
3  Włochy Bruno Bianchi, Salvatore Morale, Roberto Frinolli, Sergio Bello 3:07,6 NR[3]
4  Australia Peter Vassella, Gary Knoke, Gary Eddy, Ken Roche 3:08,2
–  Irak DNS
–  Węgry DNS

Bieg 3[edytuj | edytuj kod]

Poz. Państwo Zawodnicy Rezultat Uwagi
1  Wielka Brytania Tim Graham, Adrian Metcalfe, John Cooper, Robbie Brightwell 3:04,7 Q NR[4]
2  Niemcy Jörg Jüttner, Hans-Ullrich Schulz, Johannes Schmitt, Manfred Kinder 3:04,9 Q
3  Jamajka Laurie Khan, Malcolm Spence, Melville Spence, George Kerr 3:05,3 q
4  Szwajcaria Jean-Louis Descloux, Hansjörg Bosshard, Marius Theiler, Peter Laeng 3:09,3
5  Ghana James Addy, Brobbey Mensah, Sam Bugri, Ebenezer Quartey 3:10,4
6  Malezja Karu Selvaratnam, Kuda Ditta, Mohamed bin Abdul Rahman, Victor Asirvatham 3:17,6
7  Tajlandia Somsak Thongsuk, Nipon Pensuvapap, Adisorn Vitsudhamakul, Manut Bumrungphuk 3:18,4

Finał[edytuj | edytuj kod]

Poz. Państwo Zawodnicy Rezultat Uwagi
1  Stany Zjednoczone Ollan Cassell, Michael Larrabee, Ulis Williams, Henry Carr 3:00,7 WR[1]
2  Wielka Brytania Tim Graham, Adrian Metcalfe, John Cooper, Robbie Brightwell 3:01,6 AR[5]
3  Trynidad i Tobago Edwin Skinner, Kent Bernard, Edwin Roberts, Wendell Mottley 3:01,7 NR
4  Jamajka Laurie Khan, Malcolm Spence, Melville Spence, George Kerr 3:02,3 NR[3]
5  Niemcy Jörg Jüttner, Hans-Ullrich Schulz, Johannes Schmitt, Manfred Kinder 3:04,3
6  Polska Marian Filipiuk, Ireneusz Kluczek, Stanisław Swatowski, Andrzej Badeński 3:05,3 NR[6]
7  ZSRR Hryhorij Swerbetow, Wiktor Byczkow, Wasyl Anisimow, Wadim Archipczuk 3:05,9 NR[7]
8  Francja Michel Hiblot, Bernard Martin, Germain Nelzy, Jean-Pierre Boccardo 3:07,4

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Progression of IAAF World Records. 2015 Edition, IAAF, 2015, s. 143 [dostęp 2020-08-27] (ang.).
  2. ↑ Mark Butler (red.): IAAF Statistics Handbook Special Edition. Games of the XXXI Olympiad Rio 2016. IAAF, 2016, s. 218–219. [dostęp 2020-08-27]. (ang.).
  3. ↑ a b Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 204. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  4. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 203. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  5. ↑ José María García, Progresión de los Récords de Europa al Aire Libre Progression of the European Outdoor Records (cerrado a / as at 31.10.2016) [online], rfea.es, s. 37 [dostęp 2020-09-02] (hiszp. • ang.).
  6. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 206. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  7. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 207. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich – Tokio 1964

Mężczyźni
Kobiety

Mistrzowie olimpijscy w lekkoatletyce (sztafeta 4 × 400 metrów)

  1. ↑ Na IV Letnich Igrzyskach Olimpijskich rozegrano tzw. sztafetę olimpijską. Czterech zawodników biegło kolejno dystans 200, 200, 400 i 800 metrów
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lekkoatletyka_na_Letnich_Igrzyskach_Olimpijskich_1964_–_sztafeta_4_×_400_m_mężczyzn&oldid=73678930”