Leonard Hudzicki
 Leonard Hudzicki (<1934) | |
 major obserwator pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia |
27 października 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
31 grudnia 1971 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Formacja |
|
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca eskadry |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
.svg){kind=small}
Leonard Mieczysław Hudzicki (ur. 27 października 1899 w Rogoźnie, zm. 31 grudnia 1971 w Nottingham) – oficer lotnictwa Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, major obserwator pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Stanisława i Anieli z Koczorowskich[1]. Po ukończeniu gimnazjum został 15 stycznia 1917 roku powołany do odbycia służby w armii cesarstwa niemieckiego i walczył na froncie zachodnim[2]. Po zakończeniu służby w armii cesarskiej 27 grudnia 1918 roku wstąpił do armii wielkopolskiej i walczył w powstaniu wielkopolskim[2][3]. 15 marca 1919 roku rozpoczął naukę w Szkole Obserwatorów na Ławicy[4]. Po zakończeniu szkolenia 15 lipca 1919 roku otrzymał przydział do 12 eskadry wywiadowczej (ew) i w jej składzie walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej[2][5].
Na początku sierpnia 1920 roku wszedł w skład wydzielonego oddziału 12 ew, która wykonywała loty na rzecz 14 Dywizji Piechoty[6]. 13 sierpnia, podczas lotu bojowego w załodze z sierż. pil. Alojzym Błażyńskim, wyróżnił się odwagą podczas ataków z niskiej wysokości na jednostki Armii Czerwonej. Skutecznie zbombardował i ostrzelał wykryte oddziały nieprzyjaciela[3]. Ich samolot został zestrzelony i lądował przymusowo w rejonie Działdowa[7]. Obaj polscy lotnicy zostali wzięci do niewoli, ale po 10 dniach udało im się zbiec w przebraniu Żydów i powrócić do eskadry[2][8]. Przekazali dowództwu ważne informacje na temat dyslokacji i liczebności sił przeciwnika[9].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Wojsku Polskim. 28 lutego 1921 roku został skierowany na przeszkolenie do Szkoły Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy. Po jego ukończeniu otrzymał awans na podporucznika i kontynuował służbę w 12 eskadrze lotniczej. 12 lutego 1923 roku, z dniem 1 stycznia 1923 roku został mianowany porucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1920 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[10]. 18 kwietnia 1923 roku został skierowany na kurs pilotażu do Niższej Szkoły Pilotów w Bydgoszczy, następnie do Wyższej Szkoły Pilotów w Grudziądzu. 17 października 1927 roku został kierownikiem składnicy w parku 1 pułku lotniczego w Warszawie, a 9 maja 1930 roku został mianowany dowódcą eskadry szkolnej pułku[3]. 2 grudnia 1930 roku został mianowany na stopień kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 16. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[11]. Z dniem 31 lipca 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku[12].
Po kampanii wrześniowej przedostał się do Wielkiej Brytanii. Wstąpił do RAF, otrzymał numer służbowy P-1259. Służył w administracji Polskich Sił Powietrznych. Wojnę zakończył w stopniu majora. Nie zdecydował się na powrót do kraju, pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii[13].
Zmarł 31 grudnia 1971 roku w Nottingham[14] i został pochowany na Redhill Cemetery[15].
Ordery i odznaczenia[16][edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4507 (19 września 1922)[17]
- Krzyż Walecznych
- Medal Lotniczy (czterokrotnie)[14]
- Medal Niepodległości (20 lipca 1932)[18]
- Polowa Odznaka Obserwatora nr 46 (11 listopada 1928)[19]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ a b c d Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ a b c Zieliński, Wójcik 2005 ↓, s. 66.
- ↑ Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 143.
- ↑ Romeyko 1933 ↓, s. 184.
- ↑ Tarkowski 1991 ↓, s. 84.
- ↑ Mordawski 2009 ↓, s. 293.
- ↑ Romeyko 1933 ↓, s. 183.
- ↑ Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 237.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 15 lutego 1923 roku, s. 106.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 334.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 282.
- ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 227.
- ↑ a b Hudzicki Leonard Mieczysław. Lista Krzystka. [dostęp 2020-03-20]. (pol.).
- ↑ Leonard Mieczysław Hudzicki. NiebieskaEskadra.pl. [dostęp 2020-03-20]. (pol.).
- ↑ Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 244,248,259.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 10 października 1922 roku, s. 771.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 437 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918–1920”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Hudzicki Leonard Mieczysław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.18-1105 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-11].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Marian Romeyko: Ku czci poległych lotników: księga pamiątkowa. Marian Romeyko (red.). Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika ku czci Poległych Lotników, 1933. OCLC 830230270.
- Krzysztof A. Tarkowski: Lotnictwo polskie w wojnie z Rosją Sowiecką: 1919–1920. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0985-2. OCLC 69498511.
- Józef Zieliński, Waldemar Wójcik: Lotnicy Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari: 1919–1920. T. 1: Wojna polsko-bolszewicka 1919–1920. Warszawa: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2005. ISBN 83-7441-243-7. OCLC 749442378.
- Hubert Mordawski: Polskie lotnictwo wojskowe 1918–1920 : narodziny i walka. Poznań ; Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie Oddział Publicat, 2009. ISBN 978-83-245-8844-2. OCLC 750811729.
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940–1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). T. I: Początki, organizacja, personel i sprzęt. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
- Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). T. II: Walka i demobilizacja. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
- Kapitanowie lotnictwa II Rzeczypospolitej
- Żołnierze Lotnictwa Cesarstwa Niemieckiego
- Majorowie Polskich Sił Powietrznych
- Obserwatorzy 12 Eskadry Wywiadowczej
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Medalem Lotniczym (czterokrotnie)
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Polową Odznaką Obserwatora
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Polscy lotnicy w wojnie polsko-bolszewickiej
- Urodzeni w 1899
- Zmarli w 1972
- Żołnierze Wojska Polskiego na emigracji w Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej