Leszek Gnoiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Leszek Gnoiński
Lech Gnoiński
Data i miejsce urodzenia

19 września 1966
Warszawa

Zawód, zajęcie

dziennikarz muzyczny

Cytaty w Wikicytatach

Leszek Gnoiński, właśc. Lech Gnoiński (ur. 19 września 1966 w Warszawie) – polski dziennikarz muzyczny. Członek sekcji muzyki rozrywkowej Akademii Fonograficznej ZPAV[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Warszawie, od 2005 mieszka w Krakowie. Od 1992 zajmuje się dziennikarstwem muzycznym. Między 1992 a 1994 był współpracownikiem redakcji „Tylko Rock” i pracownikiem wydającego go wydawnictwa Respublika Press International. Od 1994 do 2003 pracował w dzienniku „Super Express”. Pomiędzy 1994 a 1999 współprowadził „Super Rock”, największą w dziennikach ogólnopolskich wkładkę o muzyce rockowej i popkulturze, która ukazywała się w każdą środę. W kolejnych latach pisał do działów Rozrywka i Super Tydzień. W lutym 2003 został zastępcą redaktora naczelnego magazynu muzycznego „Muza”. W kolejnych latach pracował jako redaktor naczelny portalu cgm.pl (2003-2004), dziennikarz Discovery Historia TVN (2007-2008). W międzyczasie był współpracownikiem m.in. „Machiny” (1998, 2006-2007), „Premier” (2005-2006), „Dziennika Polskiego” (2005-2006), „Dziennika” (2005-2007), portalu t-mobile-music.pl (do 2013), „Miasto Kobiet” (2012-2020), „Gazety Magnetofonowej” (2016-2019), „Newsweek” (2019), "Polityka" (od 2021). Współpracował z kilkoma rozgłośniami, m.in. Radio 94 (dzisiejsze Antyradio), Ex FM (dzisiejsza Radiofonia), Radio Kraków, w latach 2019 - 2020 współprowadzi z Kamilem Wicikiem audycję Tu jest muzyka. W Polskę idziemy w Programie I Polskiego Radia, a od listopada 2020 roku prowadzi audycję Radio aktywny blok w radiu internetowym Radiospacja.

W czasie pracy w „Super Expressie” zaczął pisać książki: Raport o Acid Drinkers, Encyklopedię polskiego rocka czy Kult Kazika, której sprzedało się prawie 30 tys. egzemplarzy. Napisana przez niego książka Republika. Nieustanne tango została uznana przez krytyków muzycznych, czytelników i ZAIKS „najlepszą książką o muzyce 2016”. Był współautorem publikacji The Very Best of Perfect. 1980–2020. W 2020 wydał książkę biograficzną Izabeli Trojanowskiej.

Wystawa w Spichlerzu Polskiego Rocka w Jarocinie

Po przeprowadzce do Krakowa zaczął współpracę z Discovery Historia TVN serią filmów Historia polskiego rocka i głośnym obrazem pełnometrażowym Beats of Freedom – Zew wolności.

Redaktor około setki płyt, m.in. wydanych w ramach Złotej kolekcji (John Porter, Lech Janerka, Urszula, Sztywny Pal Azji, Róże Europy, Voo Voo, Chłopcy z Placu Broni, Tomek Lipiński, T.Love, Big Cyc, Lata osiemdziesiąte, Lata dziewięćdziesiąte), serii 30 albumów dodawanych do Dziennika z serii „Gwiazdy polskiej muzyki lat 80.”, „Najmniejszych koncertów świata” (Myslovitz, Pustki, Lech Janerka, Muniek), boksu Acid Drinkers „Anthology 1989–2009”, a także albumów Myslovitz, Lenny Valentino, Perfect, Voo Voo, Big Cyc, projektu Nowe Sytuacje. Współautor scenariusza wystawy stałej jarocińskiego Spichlerza Polskiego Rocka i współtwórcą serii filmów o tym festiwalu.

Wybrany do Rady Akademii Fonograficznej ZPAV (kadencja 2018-2021 i 2021-). Dziennikarz Kulturalny Małopolski roku 2018.

Książki[edytuj | edytuj kod]

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ ZPAV: Akademia Fonograficzna (Sekcja Muzyki Rozrywkowej) (pol.). zpav.pl. [dostęp 2010-10-03].
  2. ↑ Wyjątkowa prapremiera filmu o zespole Kult. "Mogliśmy ich poznać z zupełnie innej strony", radiogdansk.pl [dostęp 2019-10-28] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leszek_Gnoiński&oldid=66766702”