Leszek Gnoiński
 Leszek Gnoiński (2023) | |
| Data i miejsce urodzenia |
19 września 1966 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz muzyczny |
Leszek Gnoiński, właśc. Lech Gnoiński (ur. 19 września 1966 w Warszawie) – polski dziennikarz muzyczny. Członek sekcji muzyki rozrywkowej Akademii Fonograficznej ZPAV[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Warszawie, od 2005 mieszka w Krakowie. Od 1992 zajmuje się dziennikarstwem muzycznym. Między 1992 a 1994 był współpracownikiem redakcji „Tylko Rock” i pracownikiem wydającego go wydawnictwa Respublika Press International. Od 1994 do 2003 pracował w dzienniku „Super Express”. Pomiędzy 1994 a 1999 współprowadził „Super Rock”, największą w dziennikach ogólnopolskich wkładkę o muzyce rockowej i popkulturze, która ukazywała się w każdą środę. W kolejnych latach pisał do działów Rozrywka i Super Tydzień. W lutym 2003 został zastępcą redaktora naczelnego magazynu muzycznego „Muza”. W kolejnych latach pracował jako redaktor naczelny portalu cgm.pl (2003-2004), dziennikarz Discovery Historia TVN (2007-2008). W międzyczasie był współpracownikiem m.in. „Machiny” (1998, 2006-2007), „Premier” (2005-2006), „Dziennika Polskiego” (2005-2006), „Dziennika” (2005-2007), portalu t-mobile-music.pl (do 2013), „Miasto Kobiet” (2012-2020), „Gazety Magnetofonowej” (2016-2019), „Newsweek” (2019), "Polityka" (2021-22). Współpracował z kilkoma rozgłośniami, m.in. Radio 94 (dzisiejsze Antyradio), Ex FM (dzisiejsza Radiofonia), Radio Kraków, w latach 2019 - 2020 współprowadził z Kamilem Wicikiem audycję Tu jest muzyka. W Polskę idziemy w Programie I Polskiego Radia, od listopada 2020 do listopada 2021 roku prowadził audycję Radio aktywny blok w radiu internetowym Radiospacja, a od stycznia 2022 roku Rockolekcje w Antyradiu.
W czasie pracy w „Super Expressie” zaczął pisać książki: Raport o Acid Drinkers, Encyklopedię polskiego rocka czy Kult Kazika, której sprzedało się prawie 30 tys. egzemplarzy. Napisana przez niego książka Republika. Nieustanne tango została uznana przez krytyków muzycznych, czytelników i ZAIKS „najlepszą książką o muzyce 2016”. Był współautorem publikacji The Very Best of Perfect. 1980–2020. W 2020 napisał książkę autobiograficzną Izabeli Trojanowskiej, a w 2023 był współtwórcą autobiografii Michała Figurskiego "Najsłodszy".
Po przeprowadzce do Krakowa zaczął współpracę z Discovery Historia TVN serią filmów Historia polskiego rocka i głośnym obrazem pełnometrażowym Beats of Freedom – Zew wolności.
Redaktor około setki płyt, m.in. wydanych w ramach Złotej kolekcji (John Porter, Lech Janerka, Urszula, Sztywny Pal Azji, Róże Europy, Voo Voo, Chłopcy z Placu Broni, Tomek Lipiński, T.Love, Big Cyc, Lata osiemdziesiąte, Lata dziewięćdziesiąte), serii 30 albumów dodawanych do Dziennika z serii „Gwiazdy polskiej muzyki lat 80.”, „Najmniejszych koncertów świata” (Myslovitz, Pustki, Lech Janerka, Muniek), boksu Acid Drinkers „Anthology 1989–2009”, a także albumów Myslovitz, Lenny Valentino, Perfect, Voo Voo, Big Cyc, projektu Nowe Sytuacje. Współautor scenariusza wystawy stałej jarocińskiego Spichlerza Polskiego Rocka i współtwórcą serii filmów o tym festiwalu.
Wybrany do Rady Akademii Fonograficznej ZPAV (kadencja 2018-2021 i 2021-). Dziennikarz Kulturalny Małopolski roku 2018.
Książki[edytuj | edytuj kod]
- Raport o Acid Drinkers (1996)
- Encyklopedia polskiego rocka (1996 i kolejne wydania: 1997, 2001, 2006; współautor: Jan Skaradziński)
- Kult Kazika (2000)
- Myslovitz. Życie to surfing (2009)
- Marek Piekarczyk. Zwierzenia kontestatora (2014)
- Farben Lehre. Bez pokory (2015, współautor: Kamil Wicik, Wojciech Wojda)
- Republika. Nieustanne tango (2016)
- Trojanowska (2020)
- Michał Figurski. Najsłodszy (2023)
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- 2006: Chasing the Acids - w pogoni za Acid Drinkers jako on sam (dziennikarz muzyczny)
- 2008: Historia polskiego rocka – reżyser, scenarzysta, autor wywiadów, współautor: Wojciech Słota
- 2009: Beats of Freedom – Zew wolności – reżyser, scenarzysta, autor wywiadów, współautor: Wojciech Słota
- 2011: seria filmów dokumentujących pracę zespołu Myslovitz nad płytą Nieważne jak wysoko jesteśmy - reżyser, scenarzysta, współautor: Wojciech Słota
- 2013: seria ośmiu odcinków opowiadająca o historii festiwalu w Jarocinie stworzona dla Spichlerza Polskiego Rocka - reżyser, scenarzysta, autor wywiadów; współautor: Wojciech Słota
- 2016: Jarocin, po co wolność - reżyser, scenarzysta, autor wywiadów; współautor: Marek Gajczak
- 2016: Fugazi.Centrum wszechświata - reżyser, scenarzysta
- 2019: Kult. Film - scenarzysta[2], współpraca reżyserska
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ ZPAV: Akademia Fonograficzna (Sekcja Muzyki Rozrywkowej). zpav.pl. [dostęp 2010-10-03]. (pol.).
- ↑ Wyjątkowa prapremiera filmu o zespole Kult. "Mogliśmy ich poznać z zupełnie innej strony" [online], radiogdansk.pl [dostęp 2019-10-28] (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Leszek Gnoiński. staszewski.art.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-01-01)].. staszewski.art.pl
- Chasing the Acids. Fabryczna ART
- Leszek Gnoiński w bazie filmpolski.pl