Przejdź do zawartości

Lew Knipper

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lew Knipper
Лев Книппер
Imię i nazwisko

Lew Konstantinowicz Knipper

Data i miejsce urodzenia

21 listopada?/3 grudnia 1898
Tyflis

Pochodzenie

rosyjskie

Data i miejsce śmierci

30 lipca 1974
Moskwa

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Ludowy Artysta RFSRR
Order „Znak Honoru”

Lew Konstantinowicz Knipper (ros. Лев Константинович Книппер, ur. 21 listopada?/3 grudnia 1898 w Tyflisie, zm. 30 lipca 1974 w Moskwie)[1]rosyjski i radziecki kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Od 1922 studiował w szkole muzycznej Gniesinich w Moskwie, pod kierunkiem Jeleny Gniesinej (fortepian), D. Rogal-Lewickiego (teorię muzyki) oraz u Reinholda Glière’a i N. Żylajewa (kompozycję). Następnie wyjechał do Niemiec i uzupełniał studia z zakresu kompozycji u Philippa Jarnacha w Berlinie i Juliusa Weismanna we Fryburgu Bryzgowijskim[1].

Interesował się muzyką teatralną i w latach 1929–1930 był konsultantem muzycznym w Moskiewskim Akademickim Teatr Artystycznym Władimira Niemirowicza-Danczenki[1][2]. W latach 30. przebywał na Kaukazie i w Pamirze badając folklor tamtejszych ludów. Przez wiele lat współpracował z Armią Czerwoną jako dyrygent i instruktor muzyczny, m.in. w Iranie (1942 i 1944), na Ukrainie (1945), w Buriacko-Mongolskiej ASRR (1946) wykorzystując swój pobyt do studiów nad muzyką ludową[1][2].

Ludowy Artysta RFSRR (1974)[3]. Dwukrotny laureat Nagrody Stalinowskiej (1946, 1949)[3].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

W swoich wczesnych utworach z lat 20. stosował środki wyrazu artystycznego charakterystyczne na francuskiego impresjonizmu oraz niemieckiego ekspresjonizmu. Najbardziej znaczące dzieło z tego okresu to opera Siewiernyj wietier oparta na opowiadaniu Władimira Kirszona, która została ostro skrytykowana przez władze radziecką za zbyt nowatorską jej zdaniem technikę kompozycyjną[1].

W latach 30. Knipper radykalnie zmienił swój styl kompozytorski i odtąd pisał utwory melodyjne i łatwe w odbiorze. Komponował pieśni masowe, utwory fortepianowe, suity, często wykorzystujące elementy folklorystyczne. Pisał też utwory orkiestrowe, w tym 21 symfonii i 14 koncertów na skrzypce, wiolonczelę, klarnet, obój, trąbkę i fagot oraz 11 oper i 4 balety[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Alicja Jarzębska: Knipper Lew. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 5: KLŁ część biograficzna. Kraków: PWM, 1997. ISBN 83-224-3303-4. OCLC 164821167. (pol.).
  • Yelena Dvoskina: Knipper, Lev Konstantinovich. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. K. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).
  • К.А. Залесский: Империя Сталина: Биографический энциклопедический словарь. Вече, 2000. ISBN 5-7838-0716-8. (ros.).