Lewocza i Spisz wraz z zabytkami kultury

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lewocza i Spisz wraz z zabytkami kultury[1][a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Obiekt zabytkowy nr rej. 810-830/1
Ilustracja
Państwo

 Słowacja

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

IV

Numer ref.

620

Region[b]

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1993
na 17. sesji

Dokonane zmiany

2009

Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Lewocza i Spisz wraz z zabytkami kultury”
Ziemia48°59′58,5″N 20°46′03,3″E/48,999583 20,767583

Lewocza i Spisz wraz z zabytkami kultury (ang. Levoča, Spišský Hrad and the Associated Cultural Monuments, sł. Levoča, Spišský hrad a pamiatky okolia) – zabytek kulturowy znajdujący się na obszarze okresów (powiatów) Lewocza (sł. Levoča) i Nowa Wieś Spiska (sł. Spišská Nová Ves), wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, obejmujący Zamek Spiski (sł. Spišský Hrad), miasto Lewocza i znajdujące się w okolicy zabytki[2].

Jeden z zabytków poza głównymi ośrodkami – gotycki Kościół Ducha Świętego z XIII wieku w Żehrze

Lewocza[edytuj | edytuj kod]

 Główny artykuł: Lewocza.

Lewocza to miasto o bogatej historii. Pierwsze wzmianki o niej pochodzą z XIII wieku, kiedy to osiedlili się tu w pierwotnych osadach słowiańskich niemieccy imigranci. Ich przybycie przyspieszyło rozwój handlu, rzemiosła i górnictwa na tych terenach. Lewocza stała się stolicą saskiej gminy spiskiej. W XV i XVI wieku w Lewoczy nastąpił rozkwit architektury, oświaty, kultury, sztuki i rzemiosła, co było możliwe dzięki korzystnemu położeniu miejscowości na skrzyżowaniu dawnych szlaków handlowych oraz przywilejom polityczno-gospodarczym nadanym przez władców. Było to jedno z najważniejszych wolnych miast królewskich na Węgrzech i w Europie Wschodniej[3]. Zabudowa miasta stanowi przykład bardzo dobrze zachowanego i autentycznego zespołu budynków, pełniącego funkcje militarne, polityczne, religijne, kupieckie i kulturowe; charakterystycznego dla średniowiecznego osadnictwa w Europie Wschodniej[2].

Dzieła mistrza Pawła z Lewoczy[edytuj | edytuj kod]

Na terenie objętym ochroną znajdują się najbardziej znane dzieła późnogotyckiego rzeźbiarza – mistrza Pawła z Lewoczy. Brakuje szczegółowych informacji o żywocie tego rzeźbiarza, ponieważ większość opisujących go dokumentów spłonęła podczas pożaru archiwum lewockiego w 1550 roku[4].

Jego najsłynniejsze dzieła to:

Zamek Spiski[edytuj | edytuj kod]

 Główny artykuł: Zamek Spiski.

Jeden z największych tego typu kompleksów zamkowych w środkowej Europie, zajmuje powierzchnię ok. 4 ha. Obecnie większość zamku jest zrujnowana, część murów obronnych została odbudowana współcześnie. Historia zamku sięga XII wieku. Na początku funkcjonował jako twierdza graniczna, następnie przez kilka wieków stanowił siedzibę żupana spiskiego. W drugiej połowie XV wieku Stefan Zápolya, jego ówczesny właściciel, zlecił przebudowę, w wyniku której kompleks zamkowy wzbogacił się o pałac, salę rycerską i kaplicę świętej Elżbiety. W jednej z komnat zamku urodził się jego syn Stefana – Jan, który został później królem Węgier. Po pożarze w 1780 roku zamek stopniowo popadał w ruinę, aż do rozpoczęcia jego konserwacji w latach 70. XX wieku[5][6].

Spiskie Podgrodzie[edytuj | edytuj kod]

 Główny artykuł: Spiskie Podgrodzie.

Wraz z rozpoczęciem budowy zamku, zaczęto także zamieszkiwać jego podgrodzie. Zaczęły powstawać w jego pobliżu niewielkie osady, które były zależne od zamku. Mieszkańcy tych osad byli głównie sługami pana zamku. Z czasem niektóre osady połączyły się w większe wioski lub miasta. W ten sposób – poprzez połączenie trzech gmin – powstało Spiskie Podgrodzie (sł. Spišské Podhradie). Spiskie Podgrodzie przeżywało całe średniowiecze jako bardzo ważne, znane i prosperujące miasto[7].

Spiska Kapituła[edytuj | edytuj kod]

 Główny artykuł: Spiska Kapituła.

Historia tego kościelnego miasta sięga IX wieku, jednak właściwa historia kapituły spiskiej zaczyna się dopiero pod koniec XII wieku – po założeniu poczty spiskiej, które to wydarzenie również było związane z osiedlaniem się na Spiszu Niemców. Już w XIII wieku działała tu szkoła, a Spiska Kapituła została uznana za „wiarygodne miejsce” – miała prawo wystawiać i weryfikować dokumenty oraz dokonywać czynności notarialnych i prawnych[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Polski Komitet ds. UNESCO: Słowacja [online], unesco.pl [dostęp 2023-12-15].
  2. a b Levoča, Spišský Hrad and the Associated Cultural Monuments [online] [dostęp 2021-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-09] (ang.).
  3. História mesta [online] [dostęp 2021-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-20] (słow.).
  4. a b Diela Majstra Pavla na Spiši [online] [dostęp 2021-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-26] (słow.).
  5. Spišský Hrad [online] [dostęp 2021-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-15] (słow.).
  6. Zamek Spiski (Spišský hrad) [online] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-15].
  7. a b Historické pamiatky – Oficiálna stránka mesta Spišské Podhradie [online] [dostęp 2021-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2020-12-05] (słow.).