Linia kolejowa Łanowce – Tarnopol

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Linia kolejowa
Łanowce – Tarnopol
Dane podstawowe
Zarządca

Ukrzaliznycia

Długość

62,623 km

Rozstaw szyn

1520 mm

Historia
Lata budowy

1906, 191?

Rok włączenia do PKP

1918 - 1945

Linia kolejowa Łanowce – Tarnopol – linia kolejowa na Ukrainie łącząca stację Łanowce ze stacją Tarnopol. Jest to część linii Szepetówka – Tarnopol zarządzana przez Kolej Lwowską (oddział ukraińskich kolei państwowych)[a].

Znajduje się w obwodzie tarnopolskim.

Linia na całej długości jest jednotorowa i niezelektryfikowana.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Linia powstała dwuetapowo. W 1906, pod rządami Austro-Węgier, oddano do użytku ślepą linię Tarnopol – Zbaraż. Jej przedłużenie w stronę rosyjskich Łanowców i dalej do stacji węzłowej Szepetówka nastąpiło podczas I wojny światowej[1][2].

Po wojnie odcinek Tarnopol – Łanowce[b] znalazł się w Polsce. Początkowo linia na wschód od Zbaraża była nieprzejezdna. Jej przebiegu nie zaznaczono nawet na mapie Wojskowego Instytutu Geograficznego z 1922[c][3] (pojawia się na mapie z 1927)[4]. Z kolei ruch na odcinku Tarnopol – Zbaraż, ze względu na trudny teren, przez który poprowadzana była linia, był powolny. W pierwszym dziesięcioleciu II Rzeczypospolitej czas przejazdu 24-kilometrowej trasy pomiędzy obydwoma miastami wynosił ponad godzinę[1]. W latach 20. XX w. przywrócono przejezdność całej linii, co uznano za jeden z sukcesów, którym chwalono się w publikacji wydanej na dziesięciolecie województwa tarnopolskiego[5]. Mimo istnienia fizycznego przedłużenia linii na wschód od Łanowców, linia w okresie międzywojennym faktycznie pozostawała ślepa i nie była wykorzystywana w ruchu transgranicznym z Sowietami[6][7].

Po II wojnie światowej linia znalazła się w granicach Związku Radzieckiego. Zyskała wówczas ponownie połączenie z Szepetówką[d]. Od 1991 leży na Ukrainie.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Druga część linii – Szepetówka – Juśkowce, zarządzana jest przez Kolej Południowo-Zachodnią.
  2. ↑ Na wschód od Łanowców znajdował się jeszcze położony w Polsce przystanek Juśkowce, obecnie będący pod zarządem Kolei Południowo-Zachodniej.
  3. ↑ Na mapach wojskowych dalsza część linii była wykreślona w przybliżeniu, bez zaznaczania stacji kolejowych.
  4. ↑ Brak danych czy nastąpiło to podczas wojny czy po zakończeniu działań wojennych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Mieczysław Szustakowski: Od Zbaraża do Wrocławia – na Czarnym Tatarskim Szlaku. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2010, s. 28.
  2. ↑ Zbaraż. Wirtualny sztetl. [dostęp 2021-09-16]. (pol.).
  3. ↑ Mapa WIG Jampol. 1922.
  4. ↑ Mapa WIG Łanowce-Jampol. 1927.
  5. ↑ Rafał Leszczyński. Sytuacja społeczno-polityczna w województwie tarnopolskim w latach 1921–1939. „Koło Historii”. 20, s. 85, 2017. Lublin. ISSN 1505-8530. 
  6. ↑ Kolejowe przejścia graniczne (1918 – 1939). semaforek.kolej.org.pl. [dostęp 2021-09-16]. (pol.).
  7. ↑ Mapa WIG Łanowce.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • zdjęcia linii ze stycznia 1929 w archiwum NAC [1] [2].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Linia_kolejowa_Łanowce_–_Tarnopol&oldid=70191713”