Na mapach: 66°00′S 100°00′E/-66,000000 100,000000
Lodowiec Szelfowy Shackletona
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lodowiec Szelfowy Shackletona[1] – siódmy pod względem wielkości lodowiec szelfowy Antarktyki. Znajduje się na wybrzeżu Ziemi Wilkesa. Rozciąga się daleko w głąb morza, w zachodniej części na 145 km, a we wschodniej na 64 km. Roszczenia terytorialne do terytorium obejmującego ten lodowiec zgłasza Australia.
Nazwa pochodzi od Sir Ernesta Shackletona, irlandzkiego podróżnika i badacza Antarktydy. Lodowiec został odkryty przez wyprawę Charlesa Wilkesa w lutym 1840 r., zbadała go i nazwała australijska ekspedycja pod dowództwem Mawsona, która miała miejsce w latach 1911-14. Rozmiary tego lodowca zostały poznane dopiero dzięki amerykańskiej Operacji Highjump z lat 1946-47 i późniejszym kartowaniom radzieckiej wyprawy z 1956 roku[2].
Przypisy[edytuj]
- ↑ Polska nazwa według KSNG: wykaz polskich nazw Antarktyki
- ↑ Shackleton Ice Shelf
