Lubotyń (województwo wielkopolskie)
52°23′37″N 18°37′34″E/52,393611 18,626111
| wieś | |
.jpg) Kościół Świętego Wawrzyńca | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
103 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2022) |
281[2] |
| Strefa numeracyjna |
63 |
| Kod pocztowy |
62-620[3] |
| Tablice rejestracyjne |
PKL |
| SIMC |
0281105 |
Położenie na mapie gminy Babiak  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kolskiego  | |
| 52°23′37″N 18°37′34″E/52,393611 18,626111[1]
| |
Lubotyń – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, w gminie Babiak, nad Jeziorem Lubotyńskim, na Pojezierzu Kujawskim.
Lubotyń uzyskał lokację miejską w 1242 roku, zdegradowany przed 1400 rokiem[4]. Wieś duchowna Lubotyn, własność biskupów włocławskich, położona było w 1785 roku w powiecie przedeckim województwa brzeskokujawskiego[5]. Do 1954 roku istniała gmina Lubotyń. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Informacje ogólne
[edytuj | edytuj kod]Wieś położona jest przy tzw. Magistrali Węglowej. Pierwsza wzmianka o istnieniu osady pochodzi z 1224 r. Aż do rozbiorów była ona własnością biskupów kujawskich.
Okolice wsi mają bardzo urozmaicony krajobraz. W rynnie polodowcowej leży Jezioro Lubotyńskie o powierzchni 106,1 ha. Jego długość wynosi 2,8 km, a największa szerokość – ok. 550 m. W sąsiedztwie Lubotynia znajduje się rezerwat przyrody Kawęczyńskie Brzęki z najdalej wysuniętym na wschód Niziny Wielkopolsko-Kujawskiej stanowiskiem jarzębu brekinii (Sorbus torminalis).
Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 269.
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0281111 | Bagno | część wsi |
| 0281128 | Kawęczyn | część wsi |
Kościół
[edytuj | edytuj kod]Renesansowy kościół Świętego Wawrzyńca został wzniesiony w latach 1612-1620 z fundacji Jadwigi z Dunin-Modliszewskich Sierakowskiej, kasztelanowej lądzkiej. Jest budynkiem jednonawowym, murowanym z cegły w układzie polskim. Węższe prezbiterium jest zamknięte wielobocznie. Od zewnątrz ściany są oszkarpowane. Mury nawy zdobią bliźniacze płyty zamknięte półkoliście. Szczyt fasady zachodniej jest zakończony półkolistymi uskokami schodkowymi, poniżej których schodzą tynkowane blendy. Na osi fasady jest umieszczony skromny portal z początku XVII wieku, z kartuszem kamiennym z herbem Rawicz, biskupa włocławskiego Pawła Wołuckiego. W barokowym ołtarzu głównym - z początku XVIII wieku - są ustawione rzeźby świętych: Wojciecha, Stanisława, Wawrzyńca i Kazimierza oraz Archanioła Michała. Uwagę zwraca również kamienne epitafium fundatorki kościoła z herbami Łódź i Ogończyk, wystawione w 1640 roku[8].
Parafia lubotyńska administracyjnie należy do dekanatu sompoleńskiego (diecezja włocławska).
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 70447
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 682 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 46-47.
- ↑ Karol de Perthées, Mapa województwa brzesko-kujawskiego i inowrocławskiego, 1785 r.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Piotr Maluśkiewicz, Województwo konińskie : szkic monograficzny, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawn. Nauk, 1983, s. 224-225, ISBN 83-01-00534-3, OCLC 11783554
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Piotr Maluśkiewicz, Ziemia konińska – przewodnik turystyczny, Konin: „Apeks”, 1997, ISBN 83-86139-28-5, OCLC 750945451.
- Andrzej Czesław Nowak, Koło, Kłodawa, Uniejów, Dąbie, Przedecz oraz okolice – przewodnik turystyczny, Poznań: Centralny Ośrodek Informacji Turystycznej, 1987, ISBN 83-85034-05-6, OCLC 69476907.
- Lubotyń 1.), pow. kolski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 448.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Parafia św. Wawrzyńca w Lubotyniu. web.diecezja.wloclawek.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-08-26)].
