Przejdź do zawartości

Mad Max: Na drodze gniewu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mad Max: Na drodze gniewu
Mad Max: Fury Road
Gatunek

akcja, science fiction, fantastyka postapokaliptyczna

Rok produkcji

2015

Data premiery

15 maja 2015

Kraj produkcji

Australia, Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

120 min

Reżyseria

George Miller

Scenariusz

George Miller
Brendan McCarthy
Nico Lathouris

Główne role

Tom Hardy
Charlize Theron
Nicholas Hoult
Rosie Huntington Whiteley

Muzyka

Junkie XL

Zdjęcia

John Seale

Scenografia

Colin Gibson

Kostiumy

Jenny Beavan

Montaż

Margaret Sixel

Produkcja

Doug Mitchell
George Miller
P.J. Voeten

Wytwórnia

Kennedy Miller Productions
Village Roadshow Pictures

Dystrybucja

Warner Bros. Pictures

Budżet

150 mln dolarów

Przychody brutto

375 836 354 dolarów

Poprzednik

Mad Max pod Kopułą Gromu (1985)

Nagrody
6 Oscarów (z 10 nominacji)
Strona internetowa
Kostium Charlize Theron jako Imperator Furiosa

Mad Max: Na drodze gniewu (ang. Mad Max: Fury Road) – australijsko-amerykański film akcji z 2015 roku w reżyserii George’a Millera.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]
 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Mad Max zostaje wzięty w niewolę przez ludzi watażki, znanego jako Immortan Joe. Zyskuje szansę ucieczki, gdy bandyci zabierają go ze sobą, udając się w pościg za Imperator Furiosą, która uciekła od Joego, zabierając ze sobą jego kobiety.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]
  • Tom Hardy jako „Mad” Max Rockatansky, były policjant, który po nuklearnej zagładzie samotnie przemierza pustynie Australii; schwytany przez Joego zostaje wykorzystany jako dawca krwi dla jego chorych wojowników[1].
  • Charlize Theron jako Imperator Furiosa, jako Imperator Furiosa, jedna z najwyższych rangą oficerów w armii Joego, która w tajemnicy pomaga uciec jego żonom, później wchodząc w sojusz z Maxem[1].
  • Nicholas Hoult jako Nux, członek armii Joego i biorca krwi Maxa, który w miarę postępu fabuły przechodzi na stronę Maxa i Furiosy[1].
  • Hugh Keays-Byrne jako Joseph „Joe” Moore/Immortan Joe, potężny watażka i władca Cytadeli, wielbiony przez podwładnych niczym bóstwo; swoją władzę zawdzięcza wyłącznemu dostępowi do zasobnego źródła wody[1][2]. Przez wiek i liczne problemy zdrowotne Joe desperacko pragnie godnego dziedzica, w tym celu trzymając w zamknięciu pięć żon, z którymi próbuje począć syna[2].
  • Nathan Jones jako Rictus Erectus, jeden z synów Joego, który pomimo ogromnej siły fizycznej nie spełnia wymagań tyrana na godnego następcę ze względu na brak inteligencji[1][2].
  • Zoë Kravitz jako Toast
  • Riley Keough jako Capable
  • Rosie Huntington Whiteley jako Splendid
  • Abbey Lee Kershaw jako The Dag
  • Courtney Eaton jako Fragile
  • Josh Helman jako Slit
  • iOTA jako Coma-Doof Warrior
  • John Howard jako The People Eater
  • Richard Carter jako the Bullet Farmer
  • Megan Gale jako Valkyrie
  • Angus Sampson jako Organic Mechanic

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]

Po premierze trzeciej części Mad Maxa w 1985 roku, planowano nakręcić również część czwartą, jednakże z powodów finansowych projekt zawieszono na ponad dwadzieścia lat[3]. W 2003 roku reżyser dotychczasowych części, George Miller ogłosił, że powstał scenariusz czwartej odsłony filmu, który znajduje się we wczesnej fazie preprodukcji[4]. Jego budżet ustalono na sto milionów dolarów, a główną rolę ponownie miał zagrać Mel Gibson. Pierwsze zdjęcia miały rozpocząć się w maju 2003 roku w Australii. Ich realizację planowano również w Namibii, ale z powodu niestabilnej sytuacji politycznej w regionie oraz przedłużających się prac Gibsona przy filmie Pasja, przesunięto je na kolejny rok. Po wybuchu wojny w Iraku (2003) całkowicie odstąpiono od produkcji filmu uznając, że może być on drażliwy politycznie[4].

W listopadzie 2006 roku George Miller oświadczył, że zamierza jednak zrealizować czwartą część Mad Maxa i w tym celu wspólnie z brytyjskim autorem komiksów Brendanem McCarthym napisał nowy scenariusz. Ponieważ Mel Gibson nie był już zainteresowany udziałem w projekcie, reżyser postanowił znaleźć inny sposób, by odświeżyć serię. Inspiracją stał się dla niego japoński film Akira. 5 marca 2009 roku ogłoszono, że nowy Mad Max będzie filmem animowanym zrealizowanym w technice 3D[5]. Jego produkcją miało zająć się studio Dr.D Studios, założone w 2008 roku przez George’a Millera i Douga Mitchella[6]. Wspólnie z projektantem gier Corym Barlogiem zaczął też pracować nad grą komputerową opartą na filmie.

Kilka miesięcy później reżyser oznajmił, że po zbadaniu możliwości animowanego filmu 3D, zdecydował się porzucić ten pomysł i nakręcić film aktorski[7]. W październiku 2009 roku ostatecznie potwierdzono, że zdjęcia do czwartej części Mad Maxa rozpoczną się na początku 2011 roku w Broken Hill w Australii. W tym samym czasie trwały również negocjacje z brytyjskim aktorem Tomem Hardym, który miał zagrać tytułową rolę. Z kolei główną rolę żeńską powierzono Charlize Theron[8].

W lipcu 2010 roku ogłoszono plany jednoczesnej realizacji dwóch filmów z serii, zatytułowanych Mad Max: Na drodze gniewu oraz Mad Max: Furiosa[9]. W listopadzie 2011 roku ekipa filmowa przeniosła się z Australii do Namibii, ale z powodu niespodziewanie silnych opadów deszczu, które zmieniły pustynię w bujny roślinnie krajobraz, zdjęcia w tym kraju przełożono na lipiec 2012 roku. Ostatecznie zakończono je w grudniu 2012 roku[10].

20 listopada 2013 roku poinformowano, że premiera filmu odbędzie się 15 maja 2015 roku[11]. Oficjalna premiera filmu w Polsce odbyła się 22 maja 2015 roku.

Odbiór filmu

[edytuj | edytuj kod]

Film został pozytywnie przyjęty przez krytyków, otrzymując według agregatora Metacritic średnią z ocen wynoszącą 90/100 punktów[12] oraz 8,6/10 według serwisu Rotten Tomatoes[13]. Produkcja zarobiła ponad 152 mln dolarów w Ameryce Północnej i 216 mln w pozostałych obszarach świata, przy czym budżet Mad Maxa wynosił 150 mln dolarów[14].

W 2016 roku został nagrodzony sześcioma Oscarami – w kategoriach najlepsza charakteryzacja, najlepsza scenografia, najlepsze kostiumy, najlepszy dźwięk, najlepszy montaż i najlepszy montaż dźwięku[15]. Był również nominowany do tej nagrody w kategoriach: "najlepszy film", "najlepszy reżyser", "najlepsze zdjęcia" i "najlepsze efekty specjalne".

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Kofi Outlaw, 'Mad Max: Fury Road' Review [online], ScreenRant, 15 maja 2015 [dostęp 2024-10-16] (ang.).
  2. a b c Robert Pitman, Immortan Joe & The War Boys In Mad Max Explained [online], ScreenRant, 22 maja 2024 [dostęp 2024-10-16] (ang.).
  3. Mad Max: Fury Road Might Be Great. ign.com, 2013-10-02. [dostęp 2015-02-16]. (ang.).
  4. a b 'Mad Max: Fury Road' Set Photos. screenrant.com. [dostęp 2017-02-15]. (ang.).
  5. Czwarty "Mad Max" jako animacja 3D. stopklatka.pl, 2009-03-05. [dostęp 2015-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-16)]. (pol.).
  6. Fourth ‘Mad Max’ In Development…As 3-D Anime Feature. moviesblog.mtv.com. [dostęp 2015-02-16]. (ang.).
  7. Rumor: Mad Max 4 is Live Action, Scouting Locations Now?. firstshowing.net. [dostęp 2015-02-16]. (ang.).
  8. Tom Hardy Talks Mad Max 4; Teresa Palmer is in the Film. screenrant.com, 2013-06-27. [dostęp 2017-02-15]. (ang.).
  9. Todd Brown: George Miller Following 'Mad Max: Fury Road' with 'Mad Max: Furiosa. twitchfilm.com, 2010-07-02. [dostęp 2015-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-16)]. (ang.).
  10. Todd Brown: It's A Wrap! MAD MAX: FURY ROAD Completes Principal Photography. twitchfilm.com, 2012-12-16. [dostęp 2015-02-16]. (ang.).
  11. Mad Max: Fury Road' Set For Summer 2015. deadline.com, 2013-11-20. [dostęp 2015-02-16]. (ang.).
  12. Mad Max: Fury Road Reviews. Metacritic. [dostęp 2015-07-15]. (ang.).
  13. Mad Max: Fury Road (2015). Rotten Tomatoes. [dostęp 2015-07-15]. (ang.).
  14. Mad Max: Fury Road (2015) – Box Office Mojo. [dostęp 2015-08-06]. (ang.).
  15. Oscary 2016. Filmweb. [dostęp 2016-02-29].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]