Mala Zimetbaum

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Malka Zimetbaum
Ilustracja
Mala Zimetbaum (ok. 1941)
Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1918
Brzesko

Data i miejsce śmierci

22 sierpnia 1944 lub 15 września 1944
Auschwitz-Birkenau

Malka („Mala”) Zimetbaum (ur. 26 stycznia 1918 w Brzesku[1], zm. 22 sierpnia 1944[2][3] lub 15 września 1944[3] w Auschwitz-Birkenau[1][2][3]) – belgijska Żydówka urodzona w Polsce, działaczka ruchu oporu i uciekinierka z obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau w 1944 roku[1][2][3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Mala Zimetbaum urodziła się 26 stycznia 1918 w Brzesku jako córka kupca Pinkusa i jego żony Chai Zimetbaum, ale dorastała w Antwerpii w Belgii, gdzie jej rodzina przeprowadziła się w 1928 roku[1][3]. Była najmłodszym dzieckiem z pięciorga rodzeństwa[3]. W Antwerpii uczęszczała do szkoły podstawowej. Interesowała ją szczególnie matematyka i nauka języków obcych. Biegle posługiwała się: flamandzkim, francuskim, niemieckim, angielskim, polskim i w pewnym stopniu rosyjskim[1][3]. Działała w żydowskiej organizacji Hanoar Hatzioni[3]. Ze względu na chorobę ojca (ślepota[3]), a przez to trudne warunki materialne, przerwała naukę w szkole średniej i rozpoczęła pracę jako krawcowa w domu mody „Maison Lilian”[1], a następnie jako tłumaczka-sekretarka w małej firmie jubilerskiej[3].

Została aresztowana 22 lipca[3] lub 11 września 1942 roku w czasie łapanki Żydów na Dworcu Centralnym w Antwerpii i osadzona w obozie przejściowym w Mechelen (fr. Malines)[1][2]. 15 września 1942 roku znalazła się w transporcie 1048 Żydów i została wywieziona do KL Auschwitz[1]. W Birkenau, do którego transport dotarł 17 września, otrzymała numer obozowy 19880[1][3].

Obóz Auschwitz-Birkenau[edytuj | edytuj kod]

Po selekcji, jako zdolna do pracy, trafiła do obozu kobiecego w Auschwitz II – Birkenau[1]. Zimetbaum ze względu na znajomość języków obcych pracowała w obozie jako goniec[1] i tłumaczka[3]. Do jej zadań należało również m.in. przydzielanie obowiązków więźniarkom, które zostały zwolnione z ambulatorium jako zdrowe. Jednocześnie, korzystając ze swojego stanowiska, pomagała innym więźniarkom[1][3]. Była więźniarka zeznała w 1964 roku jako świadek w pierwszym procesie we Frankfurcie[4]:

Malę Zimetbaum znałam od 1942. To była wyjątkowa osobowość, ta młoda kobieta. Miała dobrą pozycję i w przeciwieństwie do innych, którzy tę władzę sprawowali, była dobra, litościwa, zawsze wszystkim pomagała i patrzyła, jak anioł. Wiedziała, jaka była sytuacja Żydów w obozie.

Edward Galiński (1941)

W obozie, na przełomie roku 1943 i 1944, Mala Zimetbaum poznała Edwarda Galińskiego[1][2][3], który jako instalator przebywał w obozie kobiecym, dokonując niezbędnych napraw[1]. Zimetbaum zakochała się w Galińskim z wzajemnością[1][2][3]. Galiński (ur. 5 października 1923 w Tuligłowach koło Jarosławia), uczeń szkoły średniej, został aresztowany wiosną 1940 roku w ramach „Akcji AB”. Najpierw osadzono go w więzieniu Gestapo w Tarnowie, a 14 czerwca tego samego roku został deportowany do KL Auschwitz wraz z pierwszym transportem 728 więźniów politycznych[1][2]. Otrzymał numer obozowy 531[1][3]. Pracował w Auschwitz I w obozowej ślusarni, której kierownikiem był Niemiec z Bielska, Edward Lubusch[1][2]. Pod koniec 1943 roku Galiński postarał się o przeniesienie do zespołu instalatorów w Auschwitz II – Birkenau, skąd, wraz ze swoim przyjacielem z Jarosławia, Wiesławem Kielarem, przygotowywali ucieczkę z obozu[1]. Kielar, któremu Galiński zwierzał się z uczuć, zrezygnował z ucieczki, a jego miejsce zajęła Mala Zimetbaum[1][2].

Ucieczka i śmierć[edytuj | edytuj kod]

24 czerwca 1944 roku Zimetbaum, w kombinezonie roboczym niosąca umywalkę, uciekła z Auschwitz z Galińskim, który „eskortował” ją przebrany w mundur esesmana. Mundur oraz broń Galiński otrzymał od Edwarda Lubuscha, który często pomagał więźniom[1][2]. Pierwotnie para planowała udać się do Zakopanego, gdzie mieszkała siostra Kielara, ale w trakcie ucieczki zmienili plany decydując przedostać się przez granicę na Słowację do krewnych Mali Zimetbaum[1]. 6[3] lub 7 lipca 1944 roku w Beskidzie Żywieckim natknęli się na niemiecki patrol, który najpierw zatrzymał Zimetbaum, a następnie Galińskiego[1][2]. Rozpoznanych jako uciekinierów odstawiono najpierw do Bielska, a następnie do KL Auschwitz I, gdzie osadzono ich w osobnych celach w bloku 11, tzw. „Bloku śmierci”[1][2][3]. Za próbę ucieczki zostali skazani na śmierć przez powieszenie[2]. Na ścianie w celi nr 20. „Bloku śmierci” w Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu można przeczytać tekst zawierający nazwiska, numery obozowe oraz datę ostatniego dnia spędzonego na wolności po ucieczce pary z obozu: „531 Galiński Edward + 6. VII. 1944r. 19 880 Mally Zimetbaum +”, którego autorem jest najprawdopodobniej Galiński[1].

Edward Galiński został powieszony[1][2] przez Lagerkapo obozu, Juppa Windecka[1], natomiast okoliczności śmierci Mali Zimetbaum zostały różnie przedstawione przez świadków. Nie została powieszona – udało jej się tuż przed egzekucją przeciąć żyletką nadgarstki, po czym interweniującego esesmana Taubego uderzyła w twarz[1]. Po tym incydencie została pobita[1][5], a sposób wykonania kary śmierci natychmiast zmieniono na spalenie żywcem w krematorium. Zimetbaum zmarła w drodze do niego, wieziona na małym wózku przez więźniarki[1], lub została zastrzelona w krematorium przed spaleniem[2]. Jako najprawdopodobniejsze daty śmierci obojga przyjmowane są dwie: 22 sierpnia lub 15 września 1944 roku[1][2][3].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • 1968: w Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu przechowywana jest pamiątka po Zimetbaum i Galińskim: dwa pukle włosów zawinięte w papier. Na jego brzegu ołówkiem Galiński napisał: „Mally Zimetbaum 19880, Edward Galiński 531”. Pukle, jako ostatnią wolę Galińskiego, otrzymał Wiesław Kielar, który przekazał je muzeum[1][2].
  • 1995: ukazała się książka Lorenza Sichelschmidta „Mala: ein Leben und eine Liebe in Auschwitz”, Bremen, ISBN 978-3-924444-89-1.
  • 2002: w Atenach został wystawiony musical „Μάλα. Η μουσική του ανέμου” (Mala. Muzyką wiatru) autorstwa Nikosa Karvelasa, premiera historii miłosnej między Malą Zimetbaum i Edwardem Galińskim. Główną rolę zagrała Ana Wisi[6].
  • 2007: w Teatrze Maxim Gorki w Berlinie, odbyła się premiera sztuki „Mala Zementbaum” Armina Petrasa i Thomasa Lawinkyego, premiera historii miłosnej Malii i Edwarda[7].
  • 2016: ukazała się książka Franceski Paci „Un amore ad Auschwitz”, Utet, Novara, ISBN 978-88-511-3690-1.
  • 2020: ukazało się polskie wydanie książki Franceski Paci „Miłość w Auschwitz Edward Galiński i Mala Zimetbaum i uczucie silniejsze od śmierci” (tłum. Katarzyna Skórska), Prószyński Media, ISBN 978-83-8169-328-8.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

 Wykaz literatury uzupełniającej: Mala Zimetbaum.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af Maria Martyniak, Alicja Białecka, Tragiczna miłość w Auschwitz, [w:] Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau [online], artsandculture.google.com [dostęp 2022-01-07].
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p q Marek Szafrański, 76 lat temu Niemcy zabili Malę Zimetbaum i Edka Galińskiego [online], Dzieje.pl, 22 sierpnia 2020 [dostęp 2022-01-07].
  3. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Lorenz Sichelschmidt, Mala – A Fragment of a Life [online], ideajournal.com, 1 czerwca 1998 [dostęp 2022-01-07].
  4. Proces w Auschwitz, strona 13862.
  5. Zum 100. Geburtstag von Mala Zimetbaum: Die Heldin von Auschwitz. taz.de. [dostęp 2018-01-26]. (niem.).
  6. Μάλα. Η μουσική του ανέμου. geocities.com. [dostęp 2007-10-29]. (hebr.).
  7. Mala Zementbaum. deutschlandfunk.de. [dostęp 2007-02-10]. (niem.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]