Marcin Dzierżanowski
Data i miejsce urodzenia |
9 kwietnia 1977 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
Marcin Dzierżanowski (ur. 9 kwietnia 1977 w Mońkach) – polski dziennikarz i publicysta. Absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Z prasą związany od 2001 roku. Pracował kolejno w „Życiu Warszawy”, „Wprost” (gdzie był m.in. zastępcą[1] w 2013, oraz redaktorem naczelnym[2] w latach 2019-20), „Dzienniku”, „My Company Polska". Twórca i pierwszy szef portalu informacyjnego TVP Info - tvp.info. W latach 2010–2013 był sekretarzem redakcji polskiej edycji magazynu National Geographic Traveler[3].
Laureat konkursu Pióro Odpowiedzialności w 2013 roku organizowanego przez Forum Odpowiedzialnego Biznesu. W 2019, jako redaktor naczelny tygodnika „Wprost”, członek kapituły nagrody specjalnej Radia ZET im. Andrzeja Woyciechowskiego „Dziennikarz Dekady”.
Taśmy o. Rydzyka
[edytuj | edytuj kod]W 2007 roku został nominowany do nagrody Grand Press w kategorii News oraz do nagrody im. Andrzeja Woyciechowskiego[4] za artykuł „Spowiedź Rydzyka” („Wprost” nr 28/2007 z 15 lipca 2007 roku)[5]. W artykule opublikował fragmenty wykładu, który dyrektor Radia Maryja ojciec Tadeusz Rydzyk wygłosił w kwietniu 2007 roku dla studentów Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. Z nagrań wykładu, które „Wprost” zamieścił dodatkowo na swoich stronach internetowych, wynika, że o. Rydzyk nazwał prezydentową Marię Kaczyńską „czarownicą, która powinna poddać się eutanazji”, a prezydentowi Lechowi Kaczyńskiemu zarzucił oszustwo. Publikacja „taśm o. Rydzyka” zapoczątkowała gorącą dyskusję na temat postawy etycznej ojca dyrektora i jego udziału w życiu publicznym w Polsce. W związku z wypowiedziami o charakterze antysemickim, które również miały znaleźć się w treści wykładu, Centrum Szymona Wiesenthala zwróciło się do papieża Benedykta XVI o odwołanie Tadeusza Rydzyka z pełnionych funkcji[6]. Ojca Rydzyka potępił też ambasador Izraela w Polsce Dawid Peleg.
Wywiady prasowe
[edytuj | edytuj kod]Marcin Dzierżanowski przeprowadził kilka cytowanych później wywiadów, m.in. „Nie mam konta” z premierem Jarosławem Kaczyńskim i „Homotubisie” z rzecznik praw dziecka Ewą Sowińską. W wywiadzie „Nie mam konta” („Wprost” nr 20/2007 z 20 maja 2007 r.)[7] premier oświadczył, że trzyma oszczędności na koncie mamy, bo nie chce, by ktoś bez jego wiedzy wpłacił mu na rachunek jakieś pieniądze.
W wywiadzie „Homotubisie” („Wprost” nr 22/2007 z 22 czerwca 2007 r. – we współpracy z Katarzyną Ewą Nowicką)[8] rzecznik praw dziecka Ewa Sowińska powiedziała zaś, że poprosi psychologów ze swojego biura by zbadali, czy program dla dzieci „Teletubisie” "promuje" homoseksualizm, czym wywołała głośne kontrowersje. W obliczu zainteresowania opinii międzynarodowej Ewa Sowińska wydała oświadczenie, w którym stwierdziła, że została zmanipulowana przez Dzierżanowskiego. Dziennikarz miał zasugerować jej poważny problem "promowania homoseksualizmu" przez serial. Dzierżanowski potwierdził, że zastosował prowokację dziennikarską, ale uznał, że „miał do niej prawo”[9].
Książki
[edytuj | edytuj kod]Marcin Dzierżanowski jest autorem lub współautorem książek[10]:
- Smoleńsk. Zapis Śmierci (2011; wraz z Michałem Krzymowskim; wydawnictwo Znak);
- Antoni Macierewicz. Biografia nieautoryzowana (2018; wraz z Anną Gielewską; wydawnictwo The Facto);
- To jest także nasz Chrystus. Rozmowy z chrześcijanami LGBT+ (2023; wydawca: Fundacja Wiara i Tęcza).
Jest autorem broszury "Wiara w Kolorach Tęczy. Przewodnik dla chrześcijan LGBT+"[11] oraz współautorem poradnika „Jak mówić i pisać o osobach LGBT+”[12].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Marcin Dzierżanowski katolikiem[13], osobą homoseksualną[14], współzałożycielem, pierwszym prezesem i działaczem Fundacji Wiara i Tęcza, skupiającej chrześcijan LGBT+.
Towarzystwo Przyjaciół Moniek
[edytuj | edytuj kod]Marcin Dzierżanowski jest byłym prezesem Towarzystwa Przyjaciół Moniek. Wraz z późniejszym prezesem Krzysztofem Falkowskim redagował książkę pt. „Ksiądz Kanonik Kazimierz Wilczewski Honorowy Obywatel Miasta Mońki”.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wirtualnemedia.pl Katarzyna Sielicka odchodzi z “Wprost”. Marcin Dzierżanowski wicenaczelnym
- ↑ Marcin Dzierżanowski redaktorem naczelnym „Wprost” [online], Press.pl [dostęp 2024-05-21] (pol.).
- ↑ Wirtualnemedia.pl Dzierżanowski wraca do "wprost"
- ↑ 2007 | Strona Nagrody Radia ZET im. Andrzeja Woyciechowskiego [online], www.nagrodawoyciechowskiego.pl, 23 kwietnia 2023 [dostęp 2024-05-21] (pol.).
- ↑ Artykuł „Spowiedź Rydzyka” w archiwum tygodnika „Wprost”
- ↑ Oświadczenie na stronie internetowej Centrum Szymona Wiesenthala. [dostęp 2007-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-29)].
- ↑ Wywiad „Nie mam konta” w archiwum tygodnika „Wprost”
- ↑ Wywiad „Homotubisie” w archiwum tygodnika „Wprost”
- ↑ Wypowiedź Marcina Dzierżanowskiego w serwisie gazeta.pl
- ↑ Marcin Dzierżanowski [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2024-05-21] (pol.).
- ↑ Do pobrania - Wiara i Tęcza [online], 14 listopada 2023 [dostęp 2024-05-21] (pol.).
- ↑ Jak mówić i pisać o osobach LGBT+? Darmowy poradnik! [online], 21 marca 2017 [dostęp 2024-05-21] (pol.).
- ↑ Vogue Polska , Wiara i Tęcza: Jak żyją w Polsce wierzące osoby LGBTQ+? [online], Vogue Polska, 22 czerwca 2021 [dostęp 2024-05-21] (pol.).
- ↑ Dziennikarz przyznał się, że jest GEJEM KATOLIKIEM! Kim jest Marcin Dzierżanowski? [online], www.se.pl [dostęp 2024-05-21] (pol.).