Marcin Knakfus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marcin Knakfus
Data i miejsce urodzenia

ok. 1740
Wólka Ostrożeńska

Data i miejsce śmierci

po 1821
Wilno

Narodowość

niemiecka

Praca
Budynki

Obserwatorium astronomiczne w Wilnie

Obserwatorium astronomiczne, najstarszy budynek klasycystyczny w Wilnie
Pałac de Reussów w Wilnie
Wilno - Pałac Tyzenhauza

Marcin Knakfus (ur. ok. 1740 w Wólce Ostrożeńskiej, zm. po 1821 w Wilnie) – architekt Jego Królewskiej Mości i kapitan polnej buławy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Działał w Warszawie i na Litwie. Prekursor klasycyzmu w Polsce.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Działalność zawodową rozpoczął w Warszawie, gdzie spotkał wybitnych architektów późnego baroku, jak Efraim Szreger i Szymon Bogumił Zug oraz wczesnego klasycyzmu, jak Dominik Merlini i Jan Chrystian Kamsetzer.

Po zaproszeniu przez biskupa Massalskiego, zamieszkał w Wilnie około roku 1768. Służył w randze kapitana w Armii Wielkiego Księstwa Litewskiego oraz wykładał w wojskowej uczelni inżynieryjnej.

Był pierwszym profesorem architektury cywilnej i praktycznej w latach 1773-1777 na Uniwersytecie Wileńskim (prowadzonym jeszcze przez jezuitów), gdzie jego uczniem był Wawrzyniec Gucewicz. Był radnym miasta Wilna. Zajmował się regulacjami ulic Wilna i placów na Pohulance, a także wykonał pomiary Starego Zamku i koszar Ogińskiego (1787).

Uczestniczył w insurekcji kościuszkowskiej (1794). Doznał z tego powodu prześladowań ze strony władz rosyjskich, co skłoniło go do zamieszkania na Suwalszczyźnie i wycofania się z życia publicznego.

W 1781 był czynnym członkiem trzech niższych lóż wolnomularskich w Wilnie[1].

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Łoza, Architekci i budowniczowie w Polsce, Warszawa 1954
  • V.Drema, Materiały do działalności architekta Marcina Knakfusa, Biuletyn Historii Sztuki, R.XXVI, 1964, nr 3, ss.197-207

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738-1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 373.