Marek Bojarski
 Marek Bojarski (2011) | |
| Data i miejsce urodzenia |
13 marca 1946 |
|---|---|
| Profesor nauk prawnych | |
| Specjalność: prawo karne, prawo karne skarbowe, prawo o wykroczeniach | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1976 |
| Habilitacja |
1985 |
| Profesura |
20 października 1992 |
| Doktor honoris causa Lwowski Uniwersytet Narodowy im. Iwana Franki – 2011 | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Wrocławski |
| Odznaczenia | |
| |
Marek Bojarski (ur. 13 marca 1946 w Przemyślu) – polski prawnik specjalizujący się w prawie karnym, prawie karnym skarbowym i prawie o wykroczeniach, profesor nauk prawnych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Wrocławskiego i rektor tej uczelni w kadencjach 2008–2012 oraz 2012–2016.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1963 zdał maturę w II Liceum Ogólnokształcącym w Przemyślu. Studia prawnicze ukończył w 1969 na Uniwersytecie Wrocławskim. Na macierzystej uczelni w 1976 uzyskał stopień doktora (na podstawie pracy Ryzyko gospodarcze w polskim prawie karnym napisanej pod kierunkiem Tomasza Kaczmarka[1]), a w 1985 stopień doktora habilitowanego. 20 października 1992 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych[2].
Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Instytucie Kryminologicznym UWr. Na Uniwersytecie Wrocławskim przeszedł kolejne szczeble kariery naukowej, dochodząc do stanowiska profesora zwyczajnego. W latach 1984–1991 był zastępcą, a od 1991 dyrektorem Instytutu Prawa Karnego i Kryminologii. W 1989 został kierownikiem jednego z zakładów, a następnie kierownikiem Katedry Prawa o Wykroczeniach i Karnego Skarbowego. W latach 1993–1995 i 1999–2002 pełnił funkcję prorektora UWr, a w latach 2002–2008 był dziekanem Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii tej uczelni. 6 maja 2008 został wybrany na rektora Uniwersytetu Wrocławskiego[3]. 14 marca 2012 uzyskał reelekcję na kolejną czteroletnią kadencję[4].
Był profesorem wizytującym w Bostonie, Des Moines, Detroit, Waszyngtonie, Leuven. Od 1977 członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Prawa Karnego (od 1977)[5]. Powoływany na przewodniczącego Kolegium Rektorów Uczelni Wrocławia, Opola, Częstochowy i Zielonej Góry[5], a także na przewodniczącego Komisji Dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego oraz przewodniczącego komisji rewizyjnej Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich.
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
W 2019 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[6]. Otrzymał tytuły doktora honoris causa Tomskiego Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego (2010) oraz Lwowskiego Uniwersytetu Narodowego im. Iwana Franki (2011)[7][8]. W 2012 został honorowym obywatelem Przemyśla[9].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
Jest autorem ponad 170 prac naukowych z zakresu prawa. Do jego publikacji należą:
- Dozwolone ryzyko gospodarcze w polskim prawie karnym, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1977,
- Prawo o wykroczeniach, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1980,
- Przestępstwo niegospodarności jako problem polityki kryminalnej, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1985,
- Poza-kodeksowe prawo karne z komentarzem, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1988,
- Oceny prawne obszarów stycznych wykroczeń i przestępstw, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1989,
- Tendencje zmian prawa karnego i prawa o wykroczeniach w Polsce i Czecho-Słowacji, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1992,.
- Współczesne problemy nauk penalnych: zagadnienia wybrane, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1994,
- Zarys polskiego prawa o wykroczeniach, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1995,
- Kompendium dla policjanta. Naruszenia porządku, zagrożenia w ruchu drogowym, niszczenie mienia, zagrożenia środowiska. Interpretacja przepisów, reakcja na przestępstwa i wykroczenia, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1996,
- Kompendium dla samorządu terytorialnego. Ochrona prawna drzew i krzewów: stosowanie środków administracyjnych, inicjowanie ścigania karnego, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1997,
- Kompendium dla straży gminnych (miejskich): wykroczenia: interpretacja przepisów, postępowanie mandatowe, czynności sprawdzające, wnioski o ukaranie, oskarżanie przed kolegium, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1997,
- Kodeks Wykroczeń. Komentarz, C.H. Beck, Warszawa 1998.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Uniwersytet Wrocławski. Wydział Prawa i Administracji; Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii. Wykaz doktoratów z lat 1945–2010. uni.wroc.pl. [dostęp 2018-09-21].
- ↑ Prof. dr hab. Marek Bojarski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2016-03-25].[martwy link]
- ↑ Marek Bojarski został rektorem uniwersytetu. wyborcza.pl, 6 maja 2008. [dostęp 2016-03-25].
- ↑ Prof. Marek Bojarski ponownie rektorem Uniwersytetu Wrocławskiego. naukawpolsce.pap.pl, 14 marca 2012. [dostęp 2016-03-25].
- ↑ a b „Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego”, R. 16, nr 9 (170), wrzesień 2010, s. 5.
- ↑ M.P. z 2020 r. poz. 130
- ↑ Rektor Bojarski honorowym profesorem w Tomsku. dlastudenta.pl, 2 lipca 2010. [dostęp 2016-03-25].
- ↑ Profesor Marek Bojarski doktorem honoris causa Uniwersytetu we Lwowie. uni.wroc.pl, 25 sierpnia 2011. [dostęp 2016-03-25].
- ↑ Honorowi Obywatele: prof. dr hab. Marek Bojarski. przemysl.pl, 22 maja 2012. [dostęp 2013-02-03].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- „Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego”, R. 14, nr 9a (150), wrzesień 2008, s. 5.
- „Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego”, R. 16, nr 9 (170), wrzesień 2010, s. 5.
|
- Absolwenci II Liceum Ogólnokształcącego im. Kazimierza Morawskiego w Przemyślu
- Absolwenci Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego
- Członkowie Rady Legislacyjnej
- Honorowi obywatele Przemyśla
- Ludzie urodzeni w Przemyślu
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Polscy doktorzy honoris causa uczelni na Ukrainie
- Polscy karniści
- Prorektorzy Uniwersytetu Wrocławskiego
- Rektorzy Uniwersytetu Wrocławskiego
- Wykładowcy Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego
- Urodzeni w 1946