Marek Jamrozy
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
od 1963 do lat 70. XX w. |
| Powiązania |
Jan Kudyk, Jerzy Fasiński, Andrzej Zieliński, Tadeusz Gogosz, Zbigniew Sztyc, Jacek Zieliński, Feliks Naglicki, Jerzy Tarsiński, Konrad Ratyński, Jan Budziaszek, Ewa Demarczyk, Andrzej Zarycki, Zbigniew Wodecki, Zygmunt Konieczny, Paweł Birula, Marek Patrzałek, Piwnica pod Baranami i in. |
| Zespoły | |
| Czarne Koty Ryszardy Szwagry Skaldowie Zespół Ewy Demarczyk Vox Gentis Fang | |
Marek Jamrozy (ur. 16 czerwca 1944 w Mielcu, zm. 29 listopada 2012 w Krakowie) – polski gitarzysta big beatowy i popowy, kompozytor[1][2]. W późniejszym okresie przedsiębiorca[3].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Rodzina Jamrozych mieszkała na krakowskim Kazimierzu[3]. Sąsiadami gitarzysty byli m.in. muzycy, a byli to: Jan Kudyk i Jerzy Fasiński[3]. Od 1963 roku związany był z tamtejszym środowiskiem muzycznym[4]. Wówczas to zadebiutował w big beatowej grupie Czarne Koty, by po jej rozpadzie zasilić zespół Ryszardy, a następnie Szwagry z którym dokonał nagrań radiowych[4], które ukazały się w 2017 roku nakładem Kameleon Records na płycie pt. Zrobimy huk. Nagrania archiwalne z lat 1965 / 1969 (KAMCD 67)[5]. W lutym 1967 roku dołączył do drugiego składu Skaldów, nagrywając z nimi część utworów na ich debiutancki album pt. Skladowie z 1967 (jego twarz znalazła się na zdjęciu zdobiącym jego okładkę, choć muzycy zespołu twierdzą, że nie ma tutaj utworów z jego udziałem) i drugi longplay pt. Wszystko mi mówi, że mnie ktoś pokochał z 1968 – oraz występując w filmie pt. Kulig, a także w programie telewizyjnym, zatytułowanym Listy śpiewające[1][4]. W 1968 roku ukazał się również longplay pod tym samym tytułem z wyborem piosenek zespołu z tego widowiska – na stronie A krążka (Muza XL0517)[6]. Zaś w 2012 roku na płycie kompaktowej komplet nagrań z Listów śpiewających (Kameleon Records KAMCD 15), w tym część z nich z udziałem gitarzysty[7]. Jako członek Skaldów wystąpił także na IV Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu i podczas ich tournée po ZSRR[4]. W sierpniu 1968 roku odszedł z zespołu i rozpoczął współpracę z Piwnicą pod Baranami, wchodząc w skład zespołu Ewy Demarczyk[4] z którą w tym okresie był związany uczuciowo[3], a także współpracując z awangardowym duetem gitar elektrycznych Vox Gentis, który tworzyli Marek Jackowski i Zbigniew Frankowski[8][9]. Zdał także maturę[3]. W 1969 roku belgijska telewizja nakręciła i wyemitowała film dokumentalny pt. Ewa Demarczyk in Brussels z udziałem piosenkarki i jej grupy z którą muzyk współpracował[10]. W 1971 roku powstał film krótkometrażowy pt. Tyle czasu do zmierzchu z muzyką Zygmunta Koniecznego w wykonaniu gitarzysty[4]. W latach 70. jako gitarzysta i klawiszowiec wchodził w skład zespołu Fang, który wraz z nim współtworzyli: Paweł Birula (śpiew, gitara; później Exodus)[9], Andrzej Lechowski (skrzypce; później Old Metropolitan Band), Marek Patrzałek (gitara basowa; później m.in. Wały Jagiellońskie) i Andrzej Popiel (perkusja; później Anawa), którego miejsce po pewnym czasie zajął Zbigniew Fyk (później Exodus)[11]. W późniejszych latach zajmował się m.in. kaletnictwem, był także hodowcą zwierząt[3]. Zmarł 29 listopada 2012 roku i został pochowany na Cmentarzu Prądnik Czerwony w Krakowie (kwatera CCCXV-8-12)[2][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jacek Żyliński: Marek Jamrozy. kppg.waw.pl. [dostęp 2023-05-02]. (pol.).
- ↑ a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Cmentarz Prądnik Czerwony: Marek Jmarozy. zck-krakow.pl. [dostęp 2023-05-02]. (pol.).
- ↑ a b c d e f Jan Lorek: Krakowski program o muzyce: „Kraków czuje bluesa, odc. 1”. paradoks.net.pl, 2021-02-07. [dostęp 2023-05-03]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g Skaldowie: Z okazji zbliżającego się jubileuszu Andrzeja Zielińskiego wspominamy (część czwarta). facebook.com, 2019-08-09. [dostęp 2023-05-02]. (pol.).
- ↑ Szwagry – Zrobimy huk. Nagrania archiwalne z lat 1965/1969. rateyourmusic.com. [dostęp 2023-05-02]. (ang.).
- ↑ Jacek Żyliński: Skaldowie – Listy śpiewające (Polskie Nagrania, 1968). kppg.waw.pl. [dostęp 2023-05-02]. (pol.).
- ↑ Skaldowie – Listy śpiewajace (Kameleon Records, 2012). discogs.com. [dostęp 2023-05-02]. (ang.).
- ↑ Xawery Stańczyk: Awangarda beatowa: muzyka, której nie było. culture.pl, 2018-10-08. [dostęp 2023-05-12]. (pol.).
- ↑ a b Jan Kawecki, Wojciech Zajac: Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - Rock 'n' roll 1959-1973. Kraków: Rock Serwis, 1995. ISBN 83-85335-25-0.
- ↑ Menażeria – toruński serwis i magazyn społeczno-kulturalny: Dziś 75 urodziny LEGENDY tych lat: Ewa Demarczyk in Brussels (1969). facebook.com, 2016-01-16. [dostęp 2023-05-02]. (pol.).
- ↑ Konstantyn Adam Materewicz: Exodus – Dwa małe obrazki (pod postem znajduje się komentarz perkusisty Zbigniewa Fyka na temat zespołu Fang). 2019-02-18. [dostęp 2024-03-28]. (pol.).