Mark Selby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Mark Selby
Mark Selby
Mark Selby (2015)
Pseudonim The Jester from Leicester, Mark the Shark
Urodzony(-a) 19 czerwca 1983
Leicester
Gra zawodowa od 1999[1]
Najwyższy ranking 1 (3 sezony)
Najwyższy break 147 (Jiangsu Classic 2009, UK Championship)
Zwycięstwa w turniejach
Rankingowe 9
Nierankingowe 3
Mistrz świata 2014, 2016, 2017
UK Championship 2012, 2016
Welsh Open 2008
China Open 2015
Masters 2008, 2010, 2013
Shanghai Masters 2011

Mark Selby (ur. 19 czerwca 1983 w Leicester[1]) – angielski snookerzysta, trzykrotny mistrz świata w snookerze z 2014, 2016 i 2017 roku[2]. Plasuje się na 6 miejscu pod względem zdobytych setek w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 542[3].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Selby został zawodowym snookerzystą w 1999 roku[1]. W Snookerowych Mistrzostwach świata 2007, rozgrywanych w Sheffield, dotarł do finału pokonując Stephena Lee, Petera Ebdona, Allistera Cartera oraz w półfinale wygrał z Shaunem Murphym 17–16. W finale uległ Johnowi Higginsowi 13–18.

Do czasu finału w mistrzostwach, największym osiągnięciem Selby’ego było 2. miejsce w turnieju Scottish Open w 2003 roku.

W czerwcu 2007 roku otrzymał okazję prowizorycznego rewanżu za porażkę w mistrzostwach świata z Johnem Higginsem. W nierankingowym, zaproszeniowym turnieju Warsaw Snooker Tour pokonał Szkota w finale 5–3.

20 stycznia 2008 roku wygrał turniej SAGA Insurance Masters, który odbył się w Londynie, gdzie pokonał Stephena Lee 10–3. W finale wyrównał także najwyższy break turnieju – 141, tym samym poprawiając swój ówczesny życiowy wynik.

17 lutego 2008 roku Mark Selby wygrał turniej Welsh Open rozgrywany w Newport pokonując wynikiem 9–8 Ronniego O’Sullivana.

Podczas turnieju Jiangsu Classic w 2009 roku, Selby wbił pierwszego turniejowego breaka maksymalnego w swojej zawodowej karierze.

17 stycznia 2010 roku Selby ponownie zwyciężył w Masters, pokonując obrońcę tytułu Ronniego O’Sullivana 10–9. Selby ustanowił rekord wygrywając 11 z 12 rozegranych spotkań (z czego 7 w decydującej, ostatniej partii), stając się tym samym najskuteczniejszym graczem tego turnieju.

W sezonie 2011/2012 Selby wygrał 3 turnieje: Shanghai Masters, jeden turniej z cyklu Players Tour Championship – turniej 4. oraz nierankingowy Wuxi Classic. Ponadto: raz w finale (Welsh Open, porażka z Ding Junghui’em), dwukrotnie w półfinale (World Open i PTC 8), pięciokrotnie w ćwierćfinale (Masters, Australian Open, Brazil Masters, German Masters i finałowy turniej PTC)

Jako profesjonalny snookerzysta do końca sezonu 2011/2012 Selby zarobił 1 536 390 GBP, 48 600 euro, 11 000 USD i 15 000 AUD.

Przez kontuzję szyi, której Selby doznał pod koniec sezonu 2011/2012, kolejny sezon zaczął się dla Selby’ego niekorzystnie. Mimo to udało mu się obronić tytuł zwycięzcy turnieju Paul Hunter Classic z poprzedniego sezonu. Pozycja Selby'ego w rankingu światowym wydawała się niezagrożona, jednak po braku większych sukcesów w kolejnych turniejach oraz fenomenalnej formie Judda Trumpa, numeru 2 w rankingu, Selby stracił 1. miejsce w światowym zestawieniu na rzecz 23-letniego londyńczyka, zwycięzcy turniejów International Championship oraz Bulgarian Open z cyklu European PTC4. Nowy numer 1 nie cieszył się jednak długo swoim osiągnięciem. 5 tygodni później Trump sensacyjnie przegrał już w pierwszej rundzie drugiego najważniejszego po World Championship turnieju UK Championship z Markiem Joycem, zawodnikiem z drugiej pięćdziesiątki rankingu. Po przedwczesnym wypadnięciu Trumpa z turnieju, Selby’emu już samo dojście do finału gwarantowało powrót na 1. miejsce rankingu. Po serii niesamowitych powrotów ze stanu 0–3 w meczu z Ryanem Dayem oraz 0–4 z Neilem Robertsonem, Selby nie tylko dotarł do finału, gładko zwyciężając z rewelacją sezonu Markiem Davisem, ale także wygrał całe mistrzostwa, w finale pokonując swojego przyjaciela Shauna Murphy’ego 10–6. Jest to jak do tej pory najważniejsze trofeum w profesjonalnej karierze Anglika.

Selby z trofeum Paul Hunter Classic 2012

W styczniu 2013 roku po raz trzeci w karierze wygrał on turniej Masters, w finale pokonując 10–6 obrońcę tytułu z 2012 roku Neila Robertsona. Tym samym Anglik zwyciężył w drugim po UK Championship turnieju BBC zaliczanym do wielkiej trójki w jednym sezonie (trzecim jest World Championship), czym powtórzył osiągnięcie Marka Williamsa z sezonu 2002/2003. Za zwycięstwa w obu tych turniejach Selby zarobił 300 000 GBP. Za te osiągnięcia został wybrany przez World Snooker graczem sezonu 2012/2013. Tradycyjnie, słabo spisał się w Mistrzostwach Świata, gdzie przegrał w 2. rundzie, przegrywając 10–13 z Barrym Hawkinsem. W pierwszej rundzie okazał się on lepszy od Matthew Selta, pokonując go 10–4.

Na początku sezonu 2013/2014 zaliczył dwa finały w pierwszym turnieju cyklu Asian Tour oraz drugim turnieju European Tour. W pierwszym przypadku uległ w finale Joe Perry’emu 1–4, a w drugim, w decydującej partii, przegrał z Markiem Williamsem.

Selby doszedł również do półfinału Australian Open. W meczu o finał 6–3 pokonał go Neil Robertson. Wcześniej Anglik pokonał kolejno Iana Burnsa, Zhanga Andę oraz Marka Davisa. Kolejny półfinał przyszedł wraz z czwartym turniejem z cyklu European Tour, w którym przegrał z Ronniem O’Sullivanem. W ET-7 rozgrywanym w Antwerpii, Selby pokonał w finale Ronniego O’Sullivana, powracając ze stanu 1–3.

Podczas grudniowego turnieju UK Championship Selby wbił swojego drugiego breaka maksymalnego w półfinałowym spotkaniu z Ricky Waldenem. Był to setny oficjalny break maksymalny w historii snookera.

W Snookerowych Mistrzostwach Świata 2014 wygrał finał, w którym Selby zmierzył się z obrońcą tytułu Ronnim O'Sullivanem. Mecz na początku przebiegał niekorzystnie dla Selby’ego. Po pierwszej sesji przegrywał on 3–5, po drugiej sesji przegrywał 5–10, po trzeciej wygrywał 13–12, by w czwartej sesji zwyciężyć 18–14[4][5]. Ostatni frame zakończył się dla Selby’ego wbiciem czarnej i wygraniem frame’a 62–56. Selby wygrał rekordowe 300 000 GBP, dzięki czemu zapewnił sobie pozycję 1. w Snooker Prize Money Ranking 2013/2014[6].

Breaki 100-punktowe[edytuj | edytuj kod]

  • najwięcej breaków 100-punktowych w sezonie 2010/11 (53 breaki)
  • najwięcej breaków 100-punktowych w jednym meczu MŚ odbywających się w Crucible Theatre (6 w MŚ 2011)

Statystyka zwycięstw[edytuj | edytuj kod]

Turnieje rankingowe[edytuj | edytuj kod]

Turnieje nierankingowe[edytuj | edytuj kod]

Pozostałe informacje[edytuj | edytuj kod]

  • Selby w 2006 roku został mistrzem świata w poolbillardzie – ósemce.
  • Aktualnie ma na koncie 523[7] podejść stupunktowych, w tym 2 breaki maksymalne.
  • Drugi break maksymalny w wykonaniu Selby’ego był jubileuszowym, setnym „maksem” wbitym w historii snookera. Dokonał tego podczas półfinałowego spotkania UK Championship 2013, w którym mierzył się z Ricky Waldenem. Selby ponadto za „maksa” zgarnął aż 59 000 GBP.
  • W trakcie swojej kariery wygrał on łącznie 2 828 633 GBP. Najwięcej, bo aż 698 961 GBP w sezonie 2013/14.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Mark Selby – Riley England (ang.). riley-snooker-international.com. [dostęp 2017-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-10)].
  2. ↑ Michael Emons: World Championship final - Mark Selby beats John Higgins at the Crucible - BBC Sport (ang.). bbc.com, 2017-05-01. [dostęp 2017-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-01)].
  3. ↑ 100+ Centuries, snookerinfo(ang.)
  4. ↑ Ben Dirs: World Snooker Championship 2014: Mark Selby wins style battle (ang.). bbc.com, 2014-05-06. [dostęp 2014-05-10].
  5. ↑ Selby yn troi’r byrddau ar O’Sullivan (wal.). golwg360.com, 2014-05-06. [dostęp 2014-05-10].
  6. ↑ World snooker limited prize money rankings after the World Championship 2014, Worldsnooker, (ang.)
  7. ↑ stan na dzień 15 stycznia 2015

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

W Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem:
Mark Selby
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mark_Selby&oldid=55195297”