Małgorzata Fuszara

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Małgorzata Fuszara
Ilustracja
Małgorzata Fuszara (2023)
Państwo działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

9 listopada 1951
Warszawa

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: socjologia prawa
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1983

Habilitacja

24 marca 1997 – prawo
Uniwersytet Warszawski

Profesura

22 października 2007

Profesor zwyczajny
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

Dyrektor Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych

Pełnomocnik rządu do spraw równego traktowania
Okres spraw.

1 sierpnia 2014–16 listopada 2015

Poprzednik

Agnieszka Kozłowska-Rajewicz

Następca

Wojciech Kaczmarczyk

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Małgorzata Barbara Fuszara (ur. 9 listopada 1951 w Warszawie) – polska prawniczka i socjolożka, specjalizująca się w zagadnieniach związanych z socjologią polityki, gender studies, socjologią mniejszości etnicznych, kulturowych i społecznych oraz socjologią prawa. Profesor nauk humanistycznych, w latach 2014–2015 sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i pełnomocnik rządu do spraw równego traktowania.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwentka VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1969)[1][2]. W 1974 ukończyła studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Doktoryzowała się w 1983[3], a w 1997 na macierzystym wydziale uzyskała stopień doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa na podstawie rozprawy pt. Rodzina w sądzie[4]. 22 października 2007 otrzymała tytuł profesora nauk humanistycznych[5].

Zawodowo związana z UW, doszła do stanowiska profesora zwyczajnego w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych na Wydziale Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji, a także dyrektora ISNS[4]. Była również dyrektorką Ośrodka Badań Społeczno-Prawnych nad Sytuacją Kobiet ISNS UW. Wraz z Bożeną Chołuj została kierowniczką Podyplomowych Studiów nad Społeczną i Kulturową Tożsamością Płci Gender Studies ISNS UW, których była współtwórczynią[6]. Zatrudniona w Katedrze Antropologii i Socjologii Obyczajów i Prawa ISNS UW. W 2008 weszła w skład Komisji Rektorskiej ds. Przeciwdziałania Dyskryminacji Uniwersytetu Warszawskiego[7]. Powoływana w skład komitetów redakcyjnych czasopism naukowych, tj. „European Journal of Women's Studies”, „Signs: Journal of Women in Culture and Society” oraz „Societas/Communitas”. Wykładała na University of Michigan oraz na Universidad de Oñate. Pracowała także w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk. Wśród wypromowanych przez nią doktorów znalazł się Grzegorz Makowski (2006)[4].

W swojej działalności naukowej koncentruje się na zagadnieniu udziału kobiet w życiu społeczno-politycznym. Bada międzynarodowe mechanizmy włączania i wykluczania kobiet ze sfery publicznej, zajmując się m.in. zjawiskiem tzw. szklanego sufitu. Prowadzi badania na temat gender i przemian ról społecznych kobiet i mężczyzn. Zajmuje się wpływem prawa Unii Europejskiej na polskie prawo w zakresie równouprawnienia płci.

Wraz z Eleonorą Zielińską współtworzyła pierwszy w Polsce projekt ustawy o równym statusie kobiet i mężczyzn, który wnoszono do parlamentu dwukrotnie: w 1996 i 1997, uzyskując podpisy odpowiednio 160 i 120 posłów. Do pierwszego czytania projektu w Sejmie doszło w czerwcu 1997 dzięki Iwonie Śledzińskiej-Katarasińskiej, jednak prace nad nim nie zakończyły się z uwagi na koniec kadencji Sejmu we wrześniu tego samego roku. Małgorzata Fuszara deklaruje się jako zwolenniczka parytetów płci na listach wyborczych[8], przyjęcie przez parlament tzw. ustawy kwotowej określiła jako największy sukces polityczny kobiet od 1918 roku[9]. Zaangażowała się w działalność Kongresu Kobiet i stowarzyszenia powstałego na bazie tego ruchu społecznego – jako członkini rady programowej, wiceprezeska zarządu oraz minister ds. równości płci i przeciwdziałania dyskryminacji w powołanym przez tę organizację tzw. gabinecie cieni[10].

22 lipca 2014 premier Donald Tusk ogłosił jej nominację na stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i pełnomocnika rządu ds. równego traktowania, zastępując na tym stanowisku Agnieszkę Kozłowską-Rajewicz[11]. Rozpoczęła pracę na tych stanowiskach 1 sierpnia 2014[12] i zakończyła w listopadzie 2015.

W 2017 została członkinią rady programowej Archiwum im. Wiktora Osiatyńskiego[13].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2011 prezydent Bronisław Komorowski, za wybitne zasługi w pracy naukowo-badawczej i dydaktycznej, odznaczył ją Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[14].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Równouprawnienie. Księga jubileuszowa dla Profesory Małgorzaty Fuszary. Anna Krajewska, Marta Rawłuszko (red. nauk.). Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2022, s. 55. ISBN 978-83-235-5500-1. [dostęp 2022-06-14].
  2. Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1969. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2022-06-14].
  3. Prof. Małgorzata Fuszara Pełnomocniczką Rządu ds. Równego Traktowania. premier.gov.pl, 22 lipca 2014. [dostęp 2018-11-28].
  4. a b c Prof. dr hab. Małgorzata Barbara Fuszara, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2018-11-28].[martwy link]
  5. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 października 2007 r. nr 115-6-07 o nadaniu tytułu profesora (M.P. z 2007 r. nr 82, poz. 862).
  6. Fuszara: Majstersztyk i bubel 2010. wyborcza.pl, 31 grudnia 2010. [dostęp 2012-09-21].
  7. Zarządzenie nr 26 Rektora Uniwersytetu Warszawskiego z dnia 4 maja 2010 r. w sprawie powołania Komisji Rektorskiej ds. Przeciwdziałania Dyskryminacji na kadencję 2008–2012. uw.edu.pl. [dostęp 2012-09-21].
  8. Prof. Małgorzata Fuszara o parytetach. wyborcza.pl, 18 lutego 2010. [dostęp 2012-09-21].
  9. Małgorzata Fuszara: Przegłosowanie ustawy kwotowej to największy sukces polityczny kobiet od 1918 roku. feminoteka.pl. [dostęp 2012-09-21].
  10. Lista członkiń gabinetu cieni. kongreskobiet.pl. [dostęp 2012-09-21].
  11. Małgorzata Fuszara nową pełnomocniczką rządu ds. równego traktowania. rmf24.pl, 22 lipca 2014. [dostęp 2014-07-22].
  12. Małgorzata Fuszara. premier.gov.pl. [dostęp 2014-08-02].
  13. Prof. Mirosław Wyrzykowski: Pozakonstytucyjna zmiana ustroju staje się faktem. O tym trzeba debatować, panie Prezydencie. oko.press, 26 sierpnia 2017. [dostęp 2017-08-31].
  14. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 grudnia 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2012 r. poz. 413).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]