Jacek Kurczewski
| ||
Data i miejsce urodzenia | 11 stycznia 1943 Edynburg | |
Wicemarszałek Sejmu I kadencji | ||
Okres | od 25 listopada 1991 do 14 października 1993 | |
Przynależność polityczna | Polski Program Liberalny | |
Odznaczenia | ||
![]() |
Jacek Maria Kurczewski (ur. 11 stycznia 1943 w Edynburgu) – polski socjolog, specjalizujący się w socjologii i antropologii prawa oraz obyczajów, w latach 1991–1993 poseł i wicemarszałek Sejmu I kadencji.
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn oficera Mieczysława Kurczewskiego (1897–1989) i Marii (zm. 1953), córki Antoniego Jawornickiego, architekta i urbanisty, profesora Politechniki Warszawskiej[1]. Ukończył w 1965 studia na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, obronił następnie doktorat i habilitację. W 1995 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych.
Kontynuator polskiej szkoły socjologii prawa wywodzącej się od Leona Petrażyckiego, uczeń Adama Podgóreckiego. Zawodowo związany z Uniwersytetem Warszawskim, kieruje Katedrą Socjologii Obyczajów i Prawa w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych UW.
W czasach PRL działał w opozycji demokratycznej, był doradcą „Solidarności”, od 1987 był członkiem redakcji „Res Publiki”. Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu, w latach 1989–1991 zasiadał w Trybunale Stanu. Od 1991 do 1993 sprawował mandat posła I kadencji z ramienia Kongresu Liberalno-Demokratycznego. W Sejmie zajmował urząd wicemarszałka. Po porażce w wyborach parlamentarnych w 1993 wycofał się z działalności politycznej.
Stale współpracuje z Fundacją im. Stefana Batorego, członek polskiego Komitetu Helsińskiego. Autor kodeksu etycznego służby cywilnej. Członek Collegium Invisibile[2]. Zasiadł w Radzie Centrum Badania Opinii Społecznej[3].
Od 2014 do 2015 był doradcą sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów[4].
W 2007 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[5]. Był członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2010 i w 2015[6][7].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
Jako autor:
- Prawo prymitywne: zjawiska prawne w społeczeństwach przedpaństwowych, 1973
- O badaniu prawa w naukach społecznych, 1977
- Spór i sądy, 1982
- Posłowie a opinia publiczna: z badań nad przedstawicielstwem w Trzeciej Rzeczypospolitej, 1999
- Przeciw-obyczaje, Wyd. TRIO, 2006
Jako redaktor prac zbiorowych:
- Prawo w społeczeństwie, 1975
- Demokracja po polsku, 1995
- Korupcja w życiu społecznym (z Beatą Łaciak), 2000
- Socjologia grzechu, z Wojciechem Pawlikiem, 1990
- Dzieje grzechu. Obszary grzechu (z Wojciechem Pawlikiem), 1992
- Umowa o kartki, Wyd. TRIO, 2004
- Mazowsze bez granic. Przyczynek do antropologii kulturowej regionu, Wyd. TRIO i Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki, 2005
- Wielka sieć. E-seje z socjologii Internetu, Wyd. TRIO, 2006
- Praktyki cielesne, Wyd. TRIO, 2006
- Antagonizm i pojednanie w środowiskach wielokulturowych (z Aleksandrą Herman), Wyd. słowo/obraz terytoria, 2012
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Magdalena Bajer: Kurczewscy. forumakademickie.pl. [dostęp 26 listopada 2015].
- ↑ Lista tutorów Collegium Invisibile. ci.edu.pl. [dostęp 2 kwietnia 2011].
- ↑ Rada CBOS. cbos.pl. [dostęp 11 kwietnia 2014].
- ↑ Informacje na stronie KPRM. [dostęp 26 lutego 2015].
- ↑ M.P. z 2007 r. Nr 52, poz. 596
- ↑ Komitet poparcia Bronisława Komorowskiego. onet.pl, 16 maja 2010. [dostęp 15 marca 2015].
- ↑ Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego. dziennik.pl, 15 marca 2015. [dostęp 15 marca 2015].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Strona sejmowa posła I kadencji. [dostęp 2 kwietnia 2011].
- Jacek Kurczewski w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2 kwietnia 2011].
|
- Absolwenci Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego
- Członkowie Collegium Invisibile
- Członkowie Trybunału Stanu
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Politycy Kongresu Liberalno-Demokratycznego
- Polscy socjolodzy
- Uczestnicy Okrągłego Stołu (strona solidarnościowa)
- Wicemarszałkowie Sejmu III Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1943
- Ludzie urodzeni w Edynburgu