Menachem (król Izraela)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Menachem
מְנַחֵם בֵּן-גדי
Ilustracja
Wyobrażenie Menachema w Promptuarii Iconum Insigniorum
król Izraela
Okres

od 752 p.n.e.
do 742 p.n.e.

Poprzednik

Szallum

Następca

Pekachiasz

Dane biograficzne
Data śmierci

742 p.n.e.

Ojciec

Gadi

Dzieci

Pekachiasz

Menachem (zm. 742 p.n.e.) – szesnasty król królestwa Izraela od 752 p.n.e.[1], syn Gadiego, opisywany w 2 Księdze Królewskiej.

Panowanie[edytuj | edytuj kod]

Zamordował Szalluma, przejmując po nim tron i krwawo stłumił bunt przeciwko niemu w Thapsakos, doszczętnie niszcząc miasto[2]. Był wasalem króla Asyrii Tiglat-Pilesera III, któremu złożył trybut w wysokości 1000 talentów srebra, by ten pozostawił go na tronie[3]. Sumę tę ściągnął od zamożnych obywateli państwa. Do czynu tego prawdopodobnie nawiązywał prorok Ozeasz[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Chronologia królów Judy i Izraela Edwina Thielego.
  2. 2Krl 15,16 w przekładach Biblii.
  3. 2Krl 15,19 w przekładach Biblii.
  4. Oz 7,1 w przekładach Biblii.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Alfred Tschirschnitz: Dzieje ludów biblijnych. Wyd. I. Warszawa: M. Sadren i S-ka, 1994, s. 253. ISBN 83-86340-00-3.