Międzynarodowa Liga Nauczycieli Esperantystów
 Okładka pisma „Internacia Pedagogia Revuo” wydawanego przez ILEI | |
| …ni instruas Esperante! | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia | |
| Rodzaj stowarzyszenia | |
| Zasięg | |
| Prezydent | |
| Strona internetowa | |
Międzynarodowa Liga Nauczycieli Esperantystów (esperanto Internacia Ligo de Esperantistaj Instruistoj, ILEI) – organizacja pozarządowa powołana do życia w 1949 roku. Międzynarodowe stowarzyszenie nauczycieli języka esperanto z siedzibą w Rotterdamie.
Opis
[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Liga Nauczycieli Esperantystów założona została 12 sierpnia 1949 roku w Bournemouth w Wielkiej Brytanii. Obecnie siedziba znajduje się w Rotterdamie, w Holandii. Przed II wojną światową istniała organizacja Tutmonda Asocio de Geinstruistoj Esperantistaj (TAGE), założona w 1924 roku, podczas 16. Światowego Kongresu Esperanto w Wiedniu, która dała początek ILEI. Pierwszym prezydentem założycielem była Violet C. Nixon z Wielkiej Brytanii, po sześćdziesięciu latach drugą kobietą prezydentem ILEI została w 2013 roku Mireille Grosjean ze Szwajcarii[1][2][3]. ILEI w 1990 roku przystąpiło do Universala Esperanto-Asocio[4].
Oficjalnym organem ILEI jest pismo „Internacia Pedagogia Revuo” wydawane co najmniej trzy razy w roku. Liga wydaje także międzynarodowy magazyn esperanto dla uczniów i początkujących „Juna Amiko”[5].
Struktura
[edytuj | edytuj kod]Zarząd
[edytuj | edytuj kod]Skład zarządu na lata 2018–2021[6]:
- Prezydent Mireille Grosjean, Szwajcaria
- Sekretarz Elena Nadikowa, Rosja
- Członek rady ds. finansowych William Harris, USA
- Zastępca dyrektora finansowego Karine Arakeljan, Armenia
- Członek zarządu Ivan Colling, Brazylia
- Członek zarządu Jung Yuro, Japonia
- Członek zarządu Radojica Petrović, Serbia
Prezydencja
[edytuj | edytuj kod]Od 1972 roku prezydencję sprawowali[7]:
- 1972–1985 – Helmut Sonnabend[8][9]
- 1985–1987 – István Szerdahelyi[9]
- 1988–1991 – Edward Symoens[10]
- 1991–1993 – Stefan MacGill[9]
- 1993–1998 – Duncan Charters[10]
- 1998–2003 – Mauro La Torre[11]
- 2003–2009 – Radojica Petrović[12]
- 2009–2013 – Stefan MacGill[12]
Komitet
[edytuj | edytuj kod]Najwyższym organem Ligi jest komitet. Spotyka się raz w roku na konferencji. Przez cały rok podejmuje decyzje poprzez głosowanie online, które zostało wprowadzone w kwietniu 2011 roku. Oddziały krajowe powołują członków komitetu, na trzyletnią kadencję, proporcjonalnie do ich składu: 5–14 członków jest uprawnionych do jednego członka komitetu, 15–34 dwóch, 35–49 trzech i 50–99 czterech. Członkowie zarządu automatycznie stają się członkami komitetu[13].
ILEI posiada 43 oddziały na całym świecie, z których na dzień 9 stycznia 2019, wyłonionych zostało 64 członków komitetu. Polskę reprezentują: prezes polskiego oddziału Ligi Magdalena Tatara i przewodniczący Polskiego Związku Esperantystów Robert Kamiński[13][14][15][16].
Cele
[edytuj | edytuj kod]Aktualny statut ILEI został zatwierdzony podczas 44. Konferencji ILEI w Kopenhadze w lipcu 2011 roku[17]. Określa on m.in. główne cele organizacji[18]:
- wychowanie w szacunku dla człowieka i w szacunku dla życia i natury,
- promowanie wzajemnego zrozumienia między narodami.
Cele realizowane są poprzez wytyczone zadania[19]:
- jednoczenie nauczycieli esperanto i pedagogów na całym świecie w celu wprowadzenia esperanto we wszystkich szkołach,
- badanie i analizowanie problemów pedagogicznych w nauczaniu języka esperanto,
- inicjowanie, organizowanie i wspieranie badań naukowych dotyczących nauczania języków,
- organizowanie pola wymiany doświadczeń nauk pedagogicznych i praktyki na rzecz poprawy nauczania języków, zwłaszcza esperanto,
- organizowanie różnych wydarzeń międzynarodowych w celu wzajemnego zrozumienia poprzez język międzynarodowy,
- organizowanie konferencji i warsztatów pedagogicznych,
- organizowanie międzynarodowych egzaminów z umiejętności stosowania i nauczania esperanto,
- współpraca z agencjami rządowymi i edukacyjnymi oraz innymi organizacjami, których cele są zgodne z ILEI
- publikacja informacji i komunikatów.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ ILEI 2011 ↓, s. 2.
- ↑ Mireille Grosjean nova prezidanto de ILEI. Libera Folio. [dostęp 2020-05-11]. (esperanto).
- ↑ Internacia Ligo de Esperantistaj Instruistoj stariĝis!. „La Juna Vivo, Nr 141”, s. 355, 1949. (esperanto).
- ↑ Internacia Ligo de Esperantistaj Instruistoj. Universala Esperanto-Asocio. [dostęp 2020-05-11]. (esperanto).
- ↑ ILEI 2011 ↓, s. 3–4.
- ↑ Estraro ILEI. Międzynarodowa Liga Nauczycieli Esperanto. [dostęp 2020-05-11]. (esperanto).
- ↑ Nemeth 2014 ↓, s. 7–13.
- ↑ Helmut Sonnabend. Fondaĵo Edukado.net. [dostęp 2020-05-11]. (esperanto).
- ↑ a b c Nemeth 2014 ↓, s. 8.
- ↑ a b Edward Symoens 1915–1995. ILEI.info. [dostęp 2020-05-11]. (esperanto).
- ↑ Premio Maŭro La Torre. Edukado.net. [dostęp 2020-05-11]. (esperanto).
- ↑ a b Nova estrato de ILEI. Polskieradio.pl. [dostęp 2020-05-11]. (esperanto).
- ↑ a b Komitet ILEI. Międzynarodowa Liga Nauczycieli Esperanto. [dostęp 2020-05-11]. (esperanto).
- ↑ Magdalena Tatara: Moja przygoda z esperantem. Koźmice Wielkie. [dostęp 2020-05-11].
- ↑ Uroda słowa w języku esperanto. Europejskie Centrum Edukacji Międzykulturowej. [dostęp 2020-05-11]. (esperanto).
- ↑ Zarząd Główny PZE. Polski Związek Esperantystów. [dostęp 2020-05-11].
- ↑ ILEI 2011 ↓, s. 1.
- ↑ ILEI 2011 ↓, s. 2-3.
- ↑ ILEI 2011 ↓, s. 3.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- ILEI, Statuto de ILEI, Kopenhaga: Internacia Ligo de Esperantistaj Instruistoj, 2011 (esperanto).
- Internacia Ligo de Esperantistaj Instruistoj stariĝis!. „La Juna Vivo, Nr 141”, s. 355, 1949. (esperanto).
- József Nemeth. 40 jaroj de ILEI-HU, hungara sekcio de ILEI. „Internacia Pedagogia Revuo, Nr 14/4”, 2014. Internacia Ligo de Esperantistaj Instruistoj. ISSN 1013-2031. (esperanto).
| Język | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Kultura i ruch | |||||||
| Pisarze |
| ||||||
| Organizacje |
|
