Michał Kupstas

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Michał Kupstas
Ilustracja
starszy sierżant starszy sierżant
Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1897
Simno

Data i miejsce śmierci

4 stycznia 1966
Sejny

Przebieg służby
Lata służby

1915–1932

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Formacja

Polska Organizacja Wojskowa

Jednostki

41 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920-1941) Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Michał Kupstas (ur. 10 czerwca 1897 w Simnie, zm. 4 stycznia 1966 w Sejnach) – starszy sierżant Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 10 czerwca 1897 w Simnie, w ówczesnym powiecie kalwaryjskim guberni suwalskiej, w rodzinie Michała (kolejarza) i Justyny z Opolskich[1][2].

W 1915 został wcielony do armii rosyjskiej, z której zdezerterował. Pod koniec września 1918 przystąpił do litewskich struktur Polskiej Organizacji Wojskowej, służył również w oddziale Muraszki. W styczniu 1919 przybył do Zambrowa, gdzie został wcielony do ówczesnego 1 Pułku Strzelców Suwalskich, w którego szeregach uczestniczył w walkach wojny polsko-bolszewickiej[3], awansując na plutonowego[4].

Został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari za czyny męstwa okazane podczas działań wojennych w okolicach Mińska (Operacja Mińsk). Tam bowiem w dniu 22 lipca 1919 roku, w trakcie bitwy pod wsią Sosnowce i kontrataku bolszewików, przedarł się na tyły przeciwnika z rozkazem dla 4 kompanii 41 pułku piechoty, przyczyniając się walnie do powodzenia akcji wojsk polskich[3].

Do 1932 służył w Wojsku Polskim jako podoficer zawodowy. W stan spoczynku przeszedł w randze starszego sierżanta[5]. W drugiej połowie lat 30. XX w. mieszkał w Suwałkach przy ulicy Wigierskiej 66[6]. Zmarł w Sejnach i pochowany został na tamtejszym cmentarzu parafialnym.

Był żonaty z Adelą z Ostrowskich, z którą miał syna Witolda i córkę Helenę[3][5].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kolekcja ↓, s. 1, 10, 12, 14.
  2. Polak (red.) 1993 ↓, s. 109.
  3. a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 83.
  4. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 10 z 12 III 1921, s. 402.
  5. a b c Polak (red.) 1993 ↓, s. 110.
  6. Kartoteka personalno-odznaczeniowa WBH. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2020-01-20].
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 12 marca 1921, s. 402.
  8. Kolekcja ↓, s. 1, 15.
  9. a b c d Kolekcja ↓, s. 3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]