Michał Kupstas
![]() | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1915–1932 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |
Michał Kupstas (ur. 10 czerwca 1897 w Simnie, zm. 4 stycznia 1966 w Sejnach) – żołnierz armii rosyjskiej, podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Michała (kolejarza) i Justyny z domu Opolskiej[1]. W 1915 został wcielony do armii rosyjskiej, z której zdezerterował. Pod koniec września 1918 przystąpił do litewskich struktur Polskiej Organizacji Wojskowej, służył również w oddziale Muraszki. W styczniu 1919 przybył do Zambrowa, gdzie został wcielony do ówczesnego 1 Pułku Strzelców Suwalskich, w którego szeregach uczestniczył w walkach wojny polsko-bolszewickiej[2], awansując do stopnia plutonowego[3].
Został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari za czyny męstwa okazane podczas działań wojennych w okolicach Mińska (Operacja Mińsk). Tam bowiem w dniu 22 lipca 1919 roku, w trakcie bitwy pod wsią Sosnowce i kontrataku bolszewików, przedarł się na tyły przeciwnika z rozkazem dla 4 kompanii 41 pułku piechoty, przyczyniając się walnie do powodzenia akcji wojsk polskich[2]. Nadanie to zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.2640 z 22 lutego 1921 (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z dnia 12 marca 1921 r.)[3].
Do 1932 służył w Wojsku Polskim jako podoficer zawodowy. W stan spoczynku przeszedł w randze starszego sierżanta[4]. W drugiej połowie lat 30. XX w. mieszkał w Suwałkach przy ulicy Wigierskiej 66[5]. Zmarł w Sejnach i pochowany został na tamtejszym cmentarzu parafialnym.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jego żoną była Adela z domu Ostrowska, z którą mieli syna Witolda i córkę Helenę[2][4].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 109.
- ↑ a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 83.
- ↑ a b Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 10 z 12 III 1921, s. 402.
- ↑ a b c Polak (red.) 1993 ↓, s. 110.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa WBH. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2020-01-20].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-01-20].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Uczestnicy I wojny światowej (Imperium Rosyjskie)
- Polacy w I wojnie światowej
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Brązowym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Urodzeni w 1897
- Zmarli w 1966
- Żołnierze 41 Suwalskiego Pułku Piechoty