Michał Stęborowski

Michał Stęborowski
	1 zwycięstwo
	porucznik pilot
Data i miejsce urodzenia	7 czerwca 1909 ; Regnów
Data i miejsce śmierci	11 sierpnia 1940 ; kanał La Manche
	Przebieg służby
Lata służby	od 1929
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego; RAF
Jednostki	31 pułk piechoty; 213 eskadra bombowa; 114 eskadra myśliwska; 238 dywizjon myśliwskie RAF
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; kampania wrześniowa; bitwa o Anglię
	Odznaczenia
	;

Michał Jan Stęborowski (ur. 7 czerwca 1909 w Regnowie, zm. 11 sierpnia 1940 w kanale La Manche) – porucznik pilot Wojska Polskiego i Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1929 ukończył Państwowe Gimnazjum Humanistyczne im. Bolesława Prusa w Skierniewicach. Już po maturze, 16 października wstąpił do wojska i jako kandydat na oficera rozpoczął służbę na okresie próbnym w 31 pułku piechoty. W 1930 roku rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, którą ukończył 15 sierpnia 1932 r. w 6. promocji z 22 lokatą i ze stopniem podporucznika obserwatora. Otrzymał przydział do 213 eskadry bombowej 1 pułku lotniczego^[1].

W 1933 roku przeszedł przeszkolenie pilotażowe w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa i został przydzielony do 114 eskadry myśliwskiej. W 1934 roku ukończył kurs wyższego pilotażu w Wyższej Szkole Pilotów w Grudziądzu. 1 marca 1935 został awansowany na porucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 29. lokatą w korpusie oficerów aeronautyki^[2] (marcu 1939, w tym samym stopniu i starszeństwie, zajmował 52. lokatę w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa^[3]). W 1936 roku został odkomenderowany do WSP na stanowisko instruktora pilotażu^[1]^[4]^[5].

W kampanii wrześniowej 1939 walczył w składzie "Grupy Dęblińskiej", improwizowanej przez instruktorów Szkoły Pilotażu Myśliwskiego w Ułężu. Latał na przestarzałym myśliwcy PZL P.7a, na którym nie był w stanie nawiązać walki z samolotami nieprzyjaciela. M.in. startował bezskutecznie 6 września, w kluczu z por. Stefanem Witorzeńciem i por. Tadeuszem Arentowiczem, przeciwko wyprawie 15 bombowców Luftwaffe nad Dęblinem^[6].

Po zakończeniu kampania wrześniowej przedostał się, przez Rumunię, do Francji. Trafił do bazy w Le Bourget pod Paryżem. Już w 1940 roku został przeniesiony do Wielkiej Brytanii, 8 marca przybył do punktu zbornego RAF w Eastchurch. Wstąpił do RAF, otrzymał numer służbowy 76794^[7]. Przeszedł przeszkolenie w 5 Operational Training Unit (OTU), 4 lipca 1940 roku rozpoczął kurs pilotażu w 1 School of Army Cooperation w Old Sarum^[8]. 5 sierpnia 1940 roku otrzymał przydział do 238. dywizjonu myśliwskiego RAF operującego z Tangmere^[7]. W składzie tego dywizjonu wziął udział w bitwie o Anglię^[1].

Zginął 11 sierpnia w locie bojowym na samolocie Hawker Hurricane (o numerze P3819) zestrzelony do morza przez jednego z atakowanej, liczącej 150 samolotów, grupy hitlerowskich myśliwców. Był drugim polskim pilotem poległym w szeregach RAF. Pośmiertnie awansowany na kapitana^[7].

Jego nazwisko nosi jedna z ulic Skierniewic^[9].

Zwycięstwa powietrzne[edytuj | edytuj kod]

Na liście Bajana figuruje na 318. pozycji jako Michał Stemborowski z jednym samolotem Luftwaffe zestrzelonym na pewno

Messerschmitta Bf 110 - 8 sierpnia 1940

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Za swą służbę otrzymał odznaczenia^[10]^[8]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Pawlak 2009 ↓, s. 116.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 4 marca 1935 roku, s. 15.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 214.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 476.
↑ Pawlak 1991 ↓, s. 460, wg autora był dowódcą 2. eskadry.
↑ Pawlak 1991 ↓, s. 464.
↑ ^a ^b ^c Krzystek 2012 ↓, s. 539.
↑ ^a ^b Michał Stęborowski. polishairforce.pl. [dostęp 2020-03-27]. (pol.).
↑ Michał Stęborowski Michał. skierniewice24.pl. [dostęp 2020-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-27)]. (pol.).
↑ Stęborowski Michał Jan. listakrzystka.pl. [dostęp 2020-03-27]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939–1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989, s. 491. ISBN 83-11-07329-5. OCLC 21519956.
Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0795-7. OCLC 830072566.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Wojciech Zmyślony: Michał Jan Stęborowski. polishairforce.pl. [dostęp 2012-05-30]. (pol.).
Polscy piloci myśliwscy polegli w Bitwie o Anglię

[CITEREFPawlak2009116-1] Pawlak 2009 ↓, s. 116.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_3_z_4_marca_1935_roku,_s._15-2] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 4 marca 1935 roku, s. 15.

[CITEREFRybkaStepan2006214-3] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 214.

[CITEREFRybkaStepan2006476-4] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 476.

[CITEREFPawlak1991460,_wg_autora_był_dowódcą_2._eskadry-5] Pawlak 1991 ↓, s. 460, wg autora był dowódcą 2. eskadry.

[CITEREFPawlak1991464-6] Pawlak 1991 ↓, s. 464.

[CITEREFKrzystek2012539-7] Krzystek 2012 ↓, s. 539.

[PA-8] Michał Stęborowski. polishairforce.pl. [dostęp 2020-03-27]. (pol.).

[9] Michał Stęborowski Michał. skierniewice24.pl. [dostęp 2020-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-27)]. (pol.).

[10] Stęborowski Michał Jan. listakrzystka.pl. [dostęp 2020-03-27]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]