Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa (CWOL)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1929 |
| Rozformowanie |
1937 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja |
Centrum Wyszkolenia Lotnictwa nr 1 w Dęblinie |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
płk dypl. pil. Stanisław Ujejski |
| Ostatni |
płk pil. Wacław Iwaszkiewicz |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa (CWOL) – jednostka szkoleniowa polskiego lotnictwa w okresie w II Rzeczypospolitej. Była zlokalizowana w Dęblinie, działała w latach 1929-1937.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ośrodek szkoleniowy w Dęblinie powstał w 1929 r. w związku z przyjętą nową organizacją polskiego lotnictwa. Powołanie nastąpiło na podstawie Rozkazu Departamentu Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych L.dz. 700/tjn. 29 Og-Org. z 6 czerwca 1929 r. Zadaniem CWOL miało być szkolenie kadr zawodowych lotnictwa i rezerwy personelu latającego[1].
W skład Centrum wchodziły[2][3]:
- Komenda CWOL,
- Dział Nauk (wyłączony ze Szkoły Podchorążych Lotnictwa),
- dywizjon ćwiczebny,
- baza lotnicza,
- Szkoła Podchorążych Lotnictwa,
- Szkoła Podchorążych Rezerwy Lotnictwa,
- Stały Kurs Pilotażu dla Oficerów Młodszych Lotnictwa,
- Tymczasowy Ośrodek Szkolenia Specjalistów Lotnictwa,
- kursy doskonalące (m.in. dowódców eskadr, oficerów taktycznych, pilotażu nocnego.
W Centrum pilotów szkolono w ramach kursu niższego pilotażu[4]. Poza szkoleniem od podstaw personelu lotniczego CWOL organizował również kursy przeszkalające oficerów innych broni na obserwatorów. Po kilkumiesięcznym kursie w Centrum oficerowie byli kierowani na roczny staż do pułków lotniczych. Po jego ukończeniu byli przenoszeni do korpusu oficerów lotnictwa[5]. Przejęcie od Szkoły Podchorążych Lotnictwa organizacji kursów specjalistycznych znacznie odciążyło SPL i usprawniło jej funkcjonowanie[6].
Do dyspozycji dywizjonu ćwiczebnego Centrum przekazano znaczną ilość samolotów. W 1934 r. dywizjon dysponował 93 samolotami różnych typów (26 Potez XV, 3 Potez XXV, 6 Potez XXVII, 2 Hanriott, 1 Farman F-60 Goliath, 2 Bartel BM-4[7]. W miarę rozwoju Centrum lotnisko dęblińskie nie spełniało oczekiwań wynikających z intensywności szkolenia. Aby sprostać zwiększonej liczbie uczniów i zapewnić wymaganą liczbę lotów dziennie do dyspozycji CWOL oddano nowo zbudowane lotniska w Ułężu, Stężycy, Zajezierzu i Podlodowie[6].
CWOL zakończył działalność w 1937 r. kiedy to został przemianowany Rozkazem Dziennym nr 187 z 17.08.1937 na Centrum Wyszkolenia Lotnictwa nr 1 w Dęblinie[8][9].
Komendanci CWOL[edytuj | edytuj kod]
W okresie działania CWOL funkcję jego komendantów pełnili[10]:
- płk dypl. pil. Stanisław Ujejski,
- płk pil. Franciszek Wieden,
- płk pil. Wacław Iwaszkiewicz.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bartel, Chojnacki, Królikiewicz 1978 ↓, s. 133.
- ↑ Bartel, Chojnacki, Królikiewicz 1978 ↓, s. 192.
- ↑ Pawlak 2009 ↓, s. 27-30.
- ↑ Bartel, Chojnacki, Królikiewicz 1978 ↓, s. 170.
- ↑ Bartel, Chojnacki, Królikiewicz 1978 ↓, s. 167.
- ↑ a b Bartel, Chojnacki, Królikiewicz 1978 ↓, s. 186.
- ↑ Wróblewski 1993 ↓, s. 176.
- ↑ Pawlak 2009 ↓, s. 36.
- ↑ Bartel, Chojnacki, Królikiewicz 1978 ↓, s. 135.
- ↑ Bartel, Chojnacki, Królikiewicz 1978 ↓, s. 193.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Bartel, Jan Chojnacki, Tadeusz Królikiewicz, Adam Kurowski: Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978. OCLC 461749319.
- Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
- Wiesław Wróblewski (red.), Lotnictwo polskie w okresie międzywojennym : (materiały z sesji popularnonaukowej), Warszawa, Suwałki: Departament Oświatowo-Wychowawczy WP : Wojskowy Instytut Historyczny : Wojewódzki Ośrodek Metodyczny w Suwałkach, 1993, OCLC 1262599864.