Przejdź do zawartości

Michał Józef Rzewuski

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Józef Rzewuski
Ilustracja
Herb
Krzywda
Rodzina

Rzewuscy herbu Krzywda

Data urodzenia

1699

Data śmierci

1769

Ojciec

Adam Michał Rzewuski

Żona

1 ż.: Urszula Stamirowska
2 ż.: Franciszka Cetner

Dzieci

Franciszek Rzewuski
Kazimierz Rzewuski
Jan Rzewuski

Odznaczenia
Order Orła Białego

Michał Józef Rzewuski Beydo herbu Krzywda (ur. 1699, zm. 1769) – wojewoda podolski od 1762, wojewoda podlaski od 1752, pisarz wielki koronny od 1744, pisarz polny koronny w l. 17361752[1] krajczy wielki koronny od 1729, wicemarszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1727 roku, starosta wiszeński, przemyski, żydaczowski, kamionacki, drohowyski, olchowiecki i czerniejowski, pułkownik chorągwi husarskiej.

Właściciel dóbr Rozdół.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Adama. Po śmierci ojca pieczę sprawował nad nim Stanisław Mateusz Rzewuski. Ojciec Franciszka, Kazimierza i Jana.

W wojsku polskim doszedł do stopnia pułkownika. Za zasługi odznaczony Orderem Orła Białego 7 lutego 1734 roku. Ożeniony z Urszulą Stamirowską i Franciszką Cetner.

W 1726 roku wybrany na deputata na Trybunał Główny Koronny z ziemi lwowskiej. Był posłem na sejm 1729 roku z województwa czernihowskiego. Deputat na Trybunał Skarbowy Koronny w Radomiu z województwa czernihowskiego. Poseł na sejm 1730 roku z ziemi lwowskiej[2]. Poseł na sejm konwokacyjny 1733 roku z ziemi lwowskiej. Przystąpił do popierającej Augusta III Sasa konfederacji warszawskiej, został wybrany na konsyliarza konfederacji i na deputata do paktów konwentów Augusta III.

W czerwcu 1734 roku wziął udział w ostatniej fazie oblężenia Gdańska przez wojska rosyjskie i saskie. Rada konfederacji w Oliwie powierzyła mu jako pierwszemu pułkownikowi, pełnienie obowiązków regimentarza generalnego, miał za zadanie doprowadzić do uznania Augusta III przez wierną Leszczyńskiemu większość wojska koronnego. Poseł ziemi lwowskiej na sejm zwyczajny pacyfikacyjny 1735 roku[3].

18 stycznia 1754 roku podpisał we Lwowie manifest przeciwko podziałowi Ordynacji Ostrogskiej[4].

Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku z województwa podolskiego[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Urzędnicy podolscy XIV—XVIII wieków, opracowali E. Janas, W. Kłaczewski, Janusz Kurtyka, A. Sochacka. Kórnik 1998, 243 s., s. 229. ISBN 83-85213-00-7 całość, ISBN 83-85213-22-8.
  2. Teka Gabryela Junoszy Podoskiego, t. IV, Poznań 1856, s. 14.
  3. biogram z XXXIV tomu Polskiego Słownika Biograficznego autorstwa Henryka Palkija. [dostęp 2015-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-09)].
  4. Złota Księga Szlachty Polskiej, rocznik V, Poznań 1883, s. 309.
  5. Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 76.