Mieczysław Burhardt

Mieczysław Burhardt
	komandor porucznik
Data i miejsce urodzenia	21 marca 1887 ; maj. Podgaj
Data śmierci	9 października 1963
	Przebieg służby
Lata służby	1907–1928
Siły zbrojne	MW Imperium Rosyjskiego; Marynarka Wojenna (II RP)
Jednostki	Kierownictwo Marynarki Wojennej; Departament Morski; ORP Warta; ORP Wilia; Port Wojenny Modlin
Stanowiska	szef adiutantury; dowódca transportowców; komendant portu wojennego
Główne wojny i bitwy	wojna rosyjsko-japońska; I wojna światowa
Późniejsza praca	wykładowca
	Odznaczenia

Mieczysław Burhardt (ur. 21 marca 1887, zm. 9 października 1963^[1]) – komandor porucznik Marynarki Wojennej, kapitan żeglugi wielkiej.

Życiorys

Urodził się 21 marca 1887 w majątku Podgaj k. Kiejdan, w ówczesnym powiecie kowieńskim guberni kowieńskiej, w rodzinie Michała Innocentego h. Grzymała (1838-1907), doktora medycyny, i Antoniny Bogumiły z Medekszów h. Lis (1863–1933)^[2]^[3]. Był bratem Józefy Emilii (1880–1909), Gabrieli Adeli (1882–1884), Janiny Marii (1883–1924), działaczki niepodległościowej, Aleksandra (ur. 1885), adwokata, Stanisława (1889–1940), sędziego okręgowego, Jadwigi Marii (ur. 1895) i Stefana (1899–1991), bibliotekarza^[4].

Uczestniczył w wojnie rosyjsko-japońskiej^[5]^[6]. Absolwent Wojskowy Szkoły Morskiej w Petersburgu z 1907 w ramach Marynarki Wojennej Imperium Rosyjskiego. Następnie wyruszył w podróż dookoła świata. Od 1908 do 1912 był w służbie na Dalekim Wschodzie. Po przeniesieniu do rezerwy zamieszkiwał w Wiłkomierzu i Podgaju.

Po wybuchu I wojny światowej w 1914 powołany do armii rosyjskiej jako kapitan marynarki, po czym odbywał służbę na Morzu Bałtyckim. 17 kwietnia 1917 wstąpił do Dywizji Strzelców Polskich^[7].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1919 wstąpił do polskiej Marynarki Wojennej. Zweryfikowany do stopnia komandora porucznika w 1921. Wówczas był szefem Wydziału Ogólnego Kierownictwa Marynarki Wojennej. Służył jako szef adiutantury w Departamencie Morskim. Następnie pełnił funkcję dowódcy polskich transportowców: ORP Warta (od 3 czerwca do 1 października 1924) i ORP Wilia (od 8 sierpnia 1925 do 4 sierpnia 1926). 5 stycznia 1927 objął stanowisko komendanta Portu Wojennego w Modlinie. W kwietniu 1928 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I, a z dniem 31 października tego roku przeniesiony w stan spoczynku^[8]^[9].

Po zakończeniu służby wojskowej wstąpił do marynarki handlowej i uzyskał dyplom kapitana żeglugi wielkiej^[7]. W 1929 był dowódcą statku SS Łódź^[7].

W 1923 jego żoną została Alina Maria (ur. 1899), córka Mikołaja Rekosza h. Ostoja i Anieli z Bociarskich h. własnego^[7]. Mieli syna Pawła (ur. 1925)^[7]. Ślubu udzielił im ks. Jan Pajkert, szef służby duszpasterstwa Marynarki Wojennej. Osiedli w majątku Ostojów^[7].

Po I wojnie światowej pracował jako wykładowca w Szkole Morskiej w Gdańsku.

Zmarł 9 października 1963 i został pochowany na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku^[1]^[10].

Odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922)^[11]
Krzyż Kawalerski Legii Honorowej – III Republika Francuska^[12]
Order Świętego Włodzimierza 4 stopnia z mieczami^[4]
Order Świętego Stanisława 2 stopnia z mieczami^[4]
Order Świętej Anny 3 stopnia z mieczami^[4]
Order Świętej Anny 4 stopnia z mieczami^[4]

Przypisy

↑ ^a ^b cmentarze-gdanskie.pl
↑ Włodarski 1933 ↓, s. 3–4.
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-11].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Włodarski 1933 ↓, s. 4–5.
↑ Mieczysław Burhardt. [dostęp 2015-04-13].
↑ Chevalier sans peur et sans reproche. [dostęp 2015-04-13].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Włodarski 1933 ↓, s. 5.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 131.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 385.
↑ (rejon IV, taras II).
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 32.
↑ Joanna Rusin. Refleksje Karola Olgierda Borchardta o zawodzie nauczyciela (listy pisarza do „Zosi”). „Opracowania Edytorskie”, s. 207, Nr 2 (7) / 2012.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
Mieczysław Burhardt. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2015-04-13].
Ku Jaćwieży.... [dostęp 2015-04-13].
Aleksander Włodarski: Burhardtowie. Warszawa: Drukarnia Leona Nowaka, 1933.

[autonazwa1-1] tarze-gdanskie.pl

[CITEREFWłodarski19333–4-2] Włodarski 1933 ↓, s. 3–4.

[3] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-11].

[CITEREFWłodarski19334–5-4] Włodarski 1933 ↓, s. 4–5.

[5] Mieczysław Burhardt. [dostęp 2015-04-13].

[6] Chevalier sans peur et sans reproche. [dostęp 2015-04-13].

[CITEREFWłodarski19335-7] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Włodarski 1933 ↓, s. 5.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_9_z_26_kwietnia_1928,_s._131-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 131.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_14_z_5_listopada_1928,_s._385-9] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 385.

[10] (rejon IV, taras II).

[11] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 32.

[12] Joanna Rusin. Refleksje Karola Olgierda Borchardta o zawodzie nauczyciela (listy pisarza do „Zosi”). „Opracowania Edytorskie”, s. 207, Nr 2 (7) / 2012.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]