Przejdź do zawartości

Mikołaj Aleksander

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mikołaj Aleksander
Ilustracja
Mikołaj Aleksander, portret ścienny w monastyrze Negru Vodă w Câmpulung, Rumunia
ilustracja herbu
hospodar Wołoszczyzny
Okres

od 1352
do 1364

Poprzednik

Basarab I

Następca

Władysław I Samoderżec

Dane biograficzne
Dynastia

Basarabów

Data śmierci

16 listopada 1364

Ojciec

Basarab I

Matka

Małgorzata

Dzieci

Władysław I Samoderżec,
Radu I,
Woisław,

Żona

Klara Dobokay

Dzieci

Elżbieta
Ana
Anca

Mikołaj Aleksander (rum. Nicolae Alexandru; zm. 16 listopada 1364) – hospodar wołoski w latach 13521364 z dynastii Basarabów.

Mikołaj Aleksander był synem uznawanego za pierwszego hospodara Wołoszczyzny Basaraba I i jego żony Małgorzaty. Już od 1343 współrządził ze swoim ojcem. Za swoją siedzibę obrał miasto Câmpulung. Dbał o rozwój gospodarczy kraju. Jego sukcesy, oznaczające umocnienie władzy centralnej (szedł tutaj w ślady swego ojca) powodowały wzrost opozycji możnych (wielu z nich po porażce w zmaganiach z księciem schroniło się w Siedmiogrodzie z uwagi na ówczesną niechęć wołosko-węgierską).

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

Mikołaj Aleksander był dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa miał trzech synów: Władysława I (hospodar Wołoszczyzny w latach 13641377), Radu I (hospodar Wołoszczyzny w latach 13771383), Woisława (zmarł w 1366 roku). Z drugiego małżeństwa zawartego z Klarą Dobokay przyszły na świat córki - Elżbieta, poślubiona księciu opolskiemu i palatynowi węgierskiemu Władysławowi[1], Anna wydana za cara Widynia Iwana Sracimira oraz Anca, zamężna za królem i cesarzem (carem) Serbii Stefanem Uroszem V.

Religia

[edytuj | edytuj kod]

Druga żona Mikołaja Aleksandra, pochodząca z Siedmiogrodu Klara Dobokay, była wyznania rzymskokatolickiego. Po zawarciu tego małżeństwa hospodar uznał zwierzchność biskupstwa siedmiogrodzkiego nad katolikami przebywającymi na obszarze Wołoszczyzny. Sam jednak po ukończeniu monastyru Negru Vodă w miejscowości Câmpulung (w którym został później pochowany), zwrócił się w 1359 roku do Bizancjum i ówczesnego patriarchy Konstantynopola Kaliksta I o ustanowienie metropolii prawosławnej na terytorium Wołoszczyzny. Kalikst I przychylił się do tej prośby, ustanawiając metropolię węgiersko-wołoską z siedzibą w Curtea de Argeș (lub według niektórych historyków w Câmpulung).

Literatura

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jerzy Sperka: Władysław książę opolski, wieluński, kujawski, dobrzyński, pan Rusi, palatyn Węgier i namiestnik Polski (1326/1330 - 8 lub 18 maja 1401). Kraków: Wydawnictwo Avalon, 2016, s. 50. ISBN 978-83-7730-180-7.