Przejdź do zawartości

Mirosław Niziurski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mirosław Niziurski
Data i miejsce urodzenia

5 lutego 1932
Kielce

Data i miejsce śmierci

22 września 2015
Kielce

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pedagog, krytyk muzyczny

Powiązania

brat Edmund Niziurski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Mirosław Józef Niziurski (ur. 5 lutego 1932 w Kielcach, zm. 22 września 2015 tamże) – polski kompozytor i krytyk muzyczny, profesor sztuk muzycznych, w latach 1987–1990 rektor Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1950 roku ukończył liceum ogólnokształcące w Kielcach. Podjął następnie studia w Państwowym Konserwatorium im. P. Czajkowskiego w Moskwie i Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. W 1957 roku został zatrudniony w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach na stanowisku kierownika muzycznego. W latach 1964–1969 kierował redakcją muzyczną Polskiego Radia Kielce, a następnie był dyrektorem Państwowych Szkół Muzycznych (I i II stopnia) im. L. Różyckiego w tym mieście. W 1971 roku podjął pracę w Wyższej Szkole Nauczycielskiej w Kielcach, a po jej przekształceniu w Wyższą Szkołę Pedagogiczną objął stanowisko docenta (1973). W 1985 roku został profesorem nadzwyczajnym, a w 1993 – zwyczajnym. W WSP przez 28 lat kierował Instytutem Wychowania Muzycznego i Instytutem Edukacji Muzycznej (1971–1993 i 1996–2002). Ponadto w latach 1977–1981 i 1984–1987 był prorektorem uczelni, a od 1 września 1987 do 30 listopada 1990 – rektorem. W czasie jego kadencji WSP uzyskała pierwsze uprawnienie do nadawania stopnia naukowego doktora (historia, 1989). Na emeryturę przeszedł w 2005 roku.

Jest autorem wielokrotnie wznawianego podręcznika pt. Harmonia i zadań do harmonii. Publikował m.in. w „Ruchu Muzycznym” i „Słowie Ludu”. Wygłaszał referaty na krajowych i międzynarodowych konferencjach naukowych. Skomponował ponad 130 utworów muzycznych oraz muzykę do kilkudziesięciu sztuk teatralnych. Większość z nich została później wydana drukiem (m.in. w Rosji i Niemczech) oraz zarejestrowana przez Polskie Radio. Podczas pracy akademickiej wypromował ponad 600 magistrów. Za swoją działalność został odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Młodszy brat pisarza Edmunda Niziurskiego.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Judycki Z., Siwek J., Kto jest kim w Kielcach. Informator biograficzny, t. 1, Toruń 2002, s. 117-118.
  • Renz R., Władze uczelni, w: Droga do uniwersytetu (1969–2009), pod red. W. Cabana i M.B. Markowskiego, Kielce 2009, s. 26-27.